Dit is geen compilatie maar een collectie opnieuw opgenomen nummers in het Engels. Het resultaat is er niet naar gezien Battiato's beroerde uitspraak van die taal. Zo ongeveer het enige misstapje van de grootmeester.

Dit behoorlijk obscure album is geproduceerd door niemand minder dan Little Steven die in zijn recente autobiografie met geen woord rept over deze plaat. De plaat is blijkbaar ook voor hem zo obscuur dat hij zich er niets meer van lijkt te herinneren. Er is echter helemaal niets mis met Nessuna Resa Mai. De muziek is voornamelijk op Amerikaanse leest geschoeid maar er zijn ook duidelijk Italiaanse invloeden zoals te horen in de prachtige nummers La Storia Di Jerry en Un Amico Irlandese (de titels zouden anders vermoeden). Het eerste nummer Angel is niet bijzonder maar daarna wordt het snel interessanter. De invloed en stem van Little Steven is te horen op Dormirò (Quando Sarò Morto). Andere uitschieters zijn Padre Del Mondo, het rockende titelnummer en Quando L'Amore Arriverà in Città. Dit album was geen commercieel succes en Priviero heeft sindsdien alleen maar albums gemaakt voor kleine platenmaatschappijen, ook zonder succes in eigen land. Deze plaat verdient het om gehoord te worden. Je kunt het vrijwel nergens meer kopen maar het staat gelukkig wel op Spotify!

Opmerkelijk dat deze geweldige plaat van voormalig J. Geils Band frontman Peter Wolf tot nu toe vrijwel onopgemerkt is gebleven op deze site. Het gaat werkelijk alle kanten op op deze cd : country, Stones-achtige rock, funky en bombastische rock/soul. En met bombastische rock/soul bedoel ik een nummer als The Night Comes Down, een ode aan wijlen Willy DeVille. Wat een fantastisch nummer is dat zeg, blijf je maar draaien. Ook het korte duet met Neko Case, The Green Fields of Summer, blijft maar in je hoofd hangen. De man heeft blijkbaar nog wel aanzien in de States want Shelby Lynne en zelfs Merle Haggard gaan met hem in duet. Volgens mij is hij in de lage landen een beetje vergeten, veel platen maakt hij ook niet. De vorige cd was dacht ik Sleepless en die is van alweer een kleine tien jaar geleden. Ik ben echt niet zo'n type die opeens enorm gaat overdrijven maar deze Midnight Souvenirs vind ik tot nu toe 1 van de beste albums die dit jaar is uitgekomen en niemand hier lijkt hem in de gaten te hebben.