Hill, het kwartje is gevallen! Zoals ik Deep Purple zonder Blackmore niets vind, vind jij Genesis zonder Gabriel niets . Nu begrijp ik het! Ben ik toch niet helemaal gek .

Bij de 'Platinum Collection' doen een aantal mensen, waaronder mijzelf, pogingen om de ZINLOZE discussie over welke periode nu de betere was, een halt toe te roepen.

Straks verzanden we nog een een discussie welke periode van BZN de beste was: voor, met of na Annie Schilder

Laten we het over de inhoud hebben, oftewel de muziek op dit album.

Wie doet er mee

En dit:



verwijst weer terug naar hier.

oud of nieuw, met of zonder peter gabriel of hacket, feit blijft dat genesis nog met regelmaat muziek weet uit te brengen die goed in mekaar steekt ,of je er nu van houdt of niet

joy

tja, met opmerkingen over vakmanschap sla je iedere disussie dood. na het vertrek van Hackett en zeker van Gabriel is de creativiteit pleiten bij Genesis en maken ze brave muziek voor the millions, niks mis mee maar niet mijn kopje thee

Niet echt eens met beruk. Het valt me juist op dat ik momenteel de periode Selling England - We Can't Dance de beste vind van Genesis, zeker op muzikaal vlak waren ze enorm sterk tussen The Lamb en Duke. Goeie grooves, mooie akkoordenschemas en qua vocals heeft Collins een veel hoger bereik, wat ruimte gaf aan de rest van de band om in andere toonhoogte te gaan schrijven.

Er word wel veel gezegd, toen gabriel wegging werd het minder blabla maar ook al is de sound van Genesis van Symfonisch meer naar progressive veranderd, Gabriel had hier weinig mee te maken. Zijn contributie aan Selling England en The Lamb waarin minimaal (the lamb alleen tekst zelfs). trick of the tail vind ik ook een veel positievere plaat, het klinkt alsof er een zucht van verlichting door de band heen ging. Alhoewel de mannen niet met ruzie uit elkaar zijn gegaan, vonden Banks, Rutherford, Collins en Hacket dat het veelste veel om Gabriel en zijn showcapriolen en verkleedpartijen ging en veelste weinig om de muziek. Wie het Duke concert eens bekijkt zal ook zien dat er een veel relaxter en muzikalere sfeer heerst op het podium dan bij de Selling England tour. Dat Genesis later groot publiek wilde bereiken is evident. Maar ipv naar individuele albums te kijken zie ik Genesis als de Anthology collectie. 1 band vol fantastische songwriters met een pracht van een carriere.

Ik vond de plaat klinken als een plaat die Marillion stiekem eerder had uitgebracht en met Fish die wat Testosteron had ingenomen om zijn stem wat te verzwaren... Het is me inderdaad nu duidelijk waar Marillion enkele ingredienten voor de mosterd vandaan heeft gehaald ja

Afgelopen zaterdag onze goede vriend Fish voor de zoveelste keer live gezien maar zijn is inmiddels al wat zwaarder hoor

misschien kan jij je ook nog de verzamel lp Rocktheater herinneren met "het beste van" tot en met I Know What I Like. Is op cd enkel in Duitsland uitgebracht.

Hmm, die heb ik toen ook in Nederland in de winkel zien liggen
Misschien geimporteerd.
Maar inderdaad dat kan ik me nog herinneren. Uiteraard niet aangeschaft, omdat ik alles al had.
De achterkant van I Know was: Twilight Alehouse, geweldig nummer, die inmiddels ook bij de archives is uitgebracht.

Verder zoeken op internet geeft aan dat Selling uitgebracht is in November 1973...

De heren hielden er een keurig tempo in: Elk jaar 1 LP.

Twilight is beter dan de A kant in ieder geval , staat op Archives deel 1.

met de nadruk op hielden want dat tempo werd al sinds begin jaren 80 niet meer gehaald

Tja in de jaren 80 was ik al afgehaakt; inmiddels daar voor een deel op teruggekomen (niet in de laatste plaats door deze site) : er zitten wel degelijk goede albums tussen; zowiezo bevat elk album een aantal zeer goede nummers; maar ook slechte.

Kijk dat vind ik nou eens tof om te horen. Ik hoor inderdaad erg veel "ben Genesis kwijtgeraakt na Abacab of na Wind & Wuthering" terwijl als het echt goed bekijkt heeft Genesis slechts 2 "jaren 80 albums" gemaakt ("Genesis" & "Invisible Touch")

Is Abacab geen "jaren 80 album" dan??

nee, dat is een slecht album

Hmm Man on the corner / me and sarah jane zijn geen slechte nummers ...
Andere albums: Home by the sea / Second home / That's all... Domino , the brazilian .. Momenteel in de auto: Duke met daarop: Duke's travel , duke's end, behind the lines: allemaal prima nummers ...

Bij Abacab heb ik al genoeg over dit album gezegd en om nu weer die discussie op te rakelen ........nou nee

'Selling England' is een standaard in de symfonische muziek, Abacab is gewoon een zeer middelmatig album.

Je kunt van Abacab veel zeggen, maar het is lang niet zo commercieel als Invisible Touch. Sterker nog, volgens mij staat er geen hit op. Vind het ook niet 80s klinken ofzo, in tegenstelling tot eerder genoemde.

Abacab hoort zeker niet in mijn Genesis top5, maar ik vind het ook verre van slecht. Ik plaats het boven 'And Then There Were Three' en 'We Can't Dance'. Ik plaats het op dezelfde hoogte als 'Invisible Touch', enkele uitschieters, maar op beiden een verschrikkelijk irritant nummer: 'Who Dunnit' en 'Invisible Touch'. Dat laatste is toch echt een nummertje op niveau van Collins solo, Genesis onwaardig. Ik denk dat Tony Banks dat nummer ook tenenkrullend vindt.

Da's waarschijnlijk ook het grote probleem van de after 80's genesis albums: het hinkt een beetje op 2 gedachten.
Enerzijds de hit potentiele Collins nummers, waarvan er een aantal echt wel prima zijn, maar inderdaad ook een aantal lichtelijk irritant, anderzijds de ouderwetse Banks / Rutherford / Collins nummers.

De lage waardering voor 'And then there were three' heb ik nooit begrepen; hier staan stuk voor stuk prachtige nummers op. De hoes straalt iets van een wintersfeer uit, zo klinken de nummers ook: Many to many, The snowman (snowbound), The lady lies, stuk voor stuk prachtige nummers.
Alle nummers sluiten qua sfeer, perfect aan op elkaar, terwijl ik dat bij Wind and Wuthering (ervoor) en Duke (erna) toch minder vind.

(Moderator, misschien handig te verplaatsen naar Genesis algemene discussie)

Alhoewel ik Collins solo geweldig vind (in ieder geval totaan but seriously... vind ik nummers als In Too Deep en Invisible Touch i.d.d. niet thuis horen in Genesis. Maar wat me blijft storen is mensen die zeggen dat alles na Abacab (of zelfs na Gabriel) ruk is. Het is anders (maar ook weer niet zo verschrikkelijk anders) maar ruk? Nee sorry i.d.d. Duke & Then There Where Three prachtige albums. alleen minder symfo rock, maar des te meer sfeer (en in geval van Duke groove) en symfo-liefhebbers raken we misschien door de jaren heen kwijt, maar dat is ook niet de richting van muziek in zijn algemeenheid en dus ook niet van Genesis geweest. Genesis wilde zelf niet in het hokje "symforock" geplaatst worden, welke progressieve band wil dat nou wel. "pop songs with a twist" heeft Banks wel eens gezegd.

In Too Deep is niet echt Genesis, maar volgens mij genietbaar.
Invisible Touch vind ik kinderachtig stupide (dus niet kinderlijk, want dat is positief).
Hold on my heart is ook al zo'n typische Collinsdraak.

Ja, goed idee

Maar niet nadat we nog eenmaal gememoreerd hebben dat de bagger uit de post-Hackett periode zeker niet alleen voor rekening van de heer Collins kwam...

Verder alles goed met je??

weleens het titelnummer gehoord? De eerste "echte" hit van de mannen!

Over 80's gesproken: het album lijkt inderdaad meer op een album van Earth, wind & fire en laat ome Phil daar toendertijd nou net een enorme fan van zijn geweest (zie ook alle uitstapjes met philip bailey)

mee eens

Daar ben ik het ook wel mee eens. Ik vind "And Then There Were Three" van hetzelfde niveau als "Duke" en stukken beter dan alles wat er na "Duke" kwam.

komt door de slechte produktie en het songmateriaal op"and then... " is ook niet bijzonder.

wat komt door de slechte productie??