Alison Moyet - Alf (1984)

het debuut album van alison moyet voorheen was zij zangeres van yazoo een sterk album met zeer goede nummers als "all cried out" en "love resurrection''

Inderdaad een sterk album. Daarom is het stemgemiddelde van 2,92 te laag!

Zeker te laag. Is een goed album van deze zangeres met jazzy stem.

Inderdaad Love Resurrection,All Cried Out en Honey For The
Bees zijn sterke nummers ! Al vond ik Yazoo beter !
3,5*

Hmm ik vond haar solo beter.. Heb toevallig vannacht net een album toegevoegd (staat er nog niet op) van Limahl. De frontzanger van Yahoo.

Volgens mij was Limahl de zanger van Kajagoogoo en niet van Yazoo ! Vince Clarke vormde met Alison Moyet het duo Yazoo !

Mijn God zeg, ik ben lekker bij.. Ik haal dat steeds door elkaar, Yazoo en Kajagoogoo. Nou, ik zal het NOOOOOIT meer vergeten..

ppfff...lang terug zeg.. nog een lp van liggen...
mooie stem...
aardige nummers....

3,5*

All Cried Out is een erg goed nummer!

Inderdaad; nadat Vince Clarke uit Depeche mode heeft hij Yazoo met Alison Moyet opgericht; vervolgens heeft hij ook nog in The Assembly gezeten, samen met Feargal Sharkey; waarna hij vervolgens met Andy Bell Erasure oprichtte.

ZAPP....alsof je opeens weer een puisterig pubbertje bent die naar Love Resurrection op de allang terziele zijnde TOP 50 op Hilversum 3 luistert.

Ik las hierboven iets van jazzy....voor de mensen die bij dat woord terecht opveren,stel je er niet teveel van voor.

Dit klinkt mij anno 2007 net wat te gedateerd.

Very good! Mooie diepe stem. Mooie teksten. Een heel goed album. Vroeger vaak naar geluisterd. Die lange uitvoering van "All cried out" is superrrr..."around-around en dan die geluidjes erbij". Top!

-4-

Zeer geslaagd album; ook gelijk haar beste. Ik voel hier nog wel de spirit van Yazoo door heen. Bij latere albums niet meer. Maar Alison blijft een wereldzangeres. Love Resurrection en All Cried Out kan zich meten met het werk van Yazoo.

Vind ik ook zie. En Invisible vind ik beresterk, maar daar heb ik speciale reisherinneringen aan verbonden, een hele koude eindejaar in Engeland, veel sneeuw, vrieskou en de Britse radio die heel vaak dit nummer draaide. Vandaar dat ik dat altijd als een winterplaat beschouw!

****

draait mijn vader al jaren in de auto. Prima album 3.5*

dan is het een genot om bij je vader in de auto te zitten

Niettegenstaande de gladde, typisch jaren '80-productie blijft dit album overeind staan vanwege de sterke composities en de soulvolle zang van Alison Moyet. Met name Love Resurrection, Invisible en All Cried Out vind ik prima songs.

met "can't slow down" van Richie, "private dancer" van Turner en "control"van Jackson zo'n productie waarbij de vraag rijst: hoe kunnen hier miljoenen van verkocht zijn? Het kan niet anders dan dat men de plaat uitbracht op een hoogtepunt van een golf van wansmaak. Het zijn van die gedrochten die een kortstondig leven beschoren zijn. Je ziet ze éénmaal hoog in de top honderd aller tijden, het jaar erop is het één van de grootste zakkers (als de plaat er dan nog in staat) en daarna is het gebeurd. Dat is dan op zich wel weer vermakelijk.

Dit is anders een heel goede zangeres met een prachtige stem en het is een prima album. Niks golf van wansmaak.

Ok, zij is een goede zangeres.

De term wansmaak, kan ik ook niet echt plakken op dit album. De typische productie uit die periode is idd. hier overduidelijk aanwezig....maar ook de kwaliteit van Alison als zangeres, waardoor bijv. een typisch jaren tachtig nummer als Twisting the Knife toch interessant wordt, alleen al door de wijze waarop ze zingt. Daarnaast zijn composities als Steal me Blind en vooral Where Hides Sleep toch een goede bodem om het talent van Moyet te etaleren. Love Resurrection, Invisible en All Cried Out, passen goed in de populaire muziek destijds. Een aardig album, dat geplaatst in de context van de periode waarin het uitkwam, zijn succes dik verdiend heeft.

All Cried Out is mijn Favoriet op deze Cd

Ik zit hier nu flink te balen...balen dat ik dit album niet veel eerder opgepakt heb.

Het is gewoon één warm bad, een wandeling langs de ene na de andere geweldige albumtrack.
Waarbij naast de singles, vooral Invisible maar zeker de afsluiter Where Hides Sleep echte briljantjes zijn.
Alison kan echt een geweldig keeltje opzetten.

Voorlopig even 4* maar zit zeker nog een mogelijke verhoging in.

Mijn oom draaide All Cried Out vroeger (jaren '80) vaak in de auto, een prachtsong. Dat lekkere lange instrumentale intro, genieten! De rest van het album hoorde ik pas jaren later en ook dat is dik in orde! Love Resurrection, Honey for the Bees, Where Hides Sleep zijn prima songs. All Cried Out blijft wel het prijsnummer van het album.

Ik geloof dat ik dit album al 25 jaar in huis heb, zonder dat ik ooit de behoefte had om het eens op te zetten.
Dat heb je wel eens. Waarschijnlijk met het vermoeden dat het niets kan wezen. Vaak is dat ook zo, hoewel niet luisteren natuurlijk niet erg verstandig is.

In die zin ben ik het ook wel eens met Poeha. Het is een prima album, niets op aan te merken en het smaakt zelfs naar meer. Het is professioneel gemaakt, past helemaal in 1984, maar is zeker geen middle of the road. Moyet kan heel goed zingen.

Ik vind meer nummers sterk, maar ik vond bij de kennismaking de afsluiter Where hides sleep ook van grote klasse.

Nadat zij in 1983 Yazoo hadden ontbonden ging Vince Clarke verder met The Assembly en daarna met Erasure.
Alison Moyet ging solo.
Haar eerste solo-album werd meteen haar best verkochte.
Het album stond in Nederland vanaf november 1984 anderhalf jaar in de LP Top-50 met een 5e plaats als hoogste.
Aangewakkerd door Music Box, Sky Channel en dat soort clipzenders die in 1984 opkwamen, leverde deze plaat 3 hits op die iedereen kent, en wel Love Resurrection, All Cried Out en Invisible, maar waarvan slechts All Cried Out daadwerkelijk de Top 40 haalde.

Album is geproduceerd door het producersduo Jolley & Swain (vooral bekend van hun werk voor Imagination) en dat kun je horen ook. Het klinkt typisch jaren 80 gladjes, met veel keyboard-inkleurinkjes en synthetische drums.

De muziek is typische jaren 80-pop met hier en daar soul- of jazzrandje, zonder dat het ergens echt scherp wordt.
Dat alles gedragen door de enigszware stem van de fantastisch zingende Alison Moyet.
Naast bovengenoemde hits of bijna-hits zijn ook Steal Me Blind, Honey For The Bees en de gedragen ballad Where Hides Sleep (wat helemaal typisch '80's klinkt) mooie nummers.

De latere albums van Alison Moyet (hoewel ik ook na 1994 ben afgehaakt) hebben hier een veel te lage quotering.
Voor deze toch nog wel een krappe 3,5.
Grote kans dat je deze op vinyl nog wel terugvindt in kringloopwinkel of rommelmarkt.
Gerust meenemen zeg ik dan.
Op vinyl.

Dijk van een stem. Daar valt niet over te twisten.

De singles zijn ook zeer de moeite waard, maar de rest van het album valt me helaas wat tegen. ok, Where Hides Sleep is een mooie track, maar voor 8 nummers is 3 erg leuke songs te weinig

Het is haar stem die het geheel enigszins boeiend houdt.

Ik hoor haar liever in Yazoo, dat vind ik muzikaal gezien ook interessanter, in combinatie met haar stem dus voor mij beter.

Staat "that ol' devil called loved" niet op een regulier album?

Neen, dat was een cover waarmee ze wel een enorme hit te pakken had.
Ze zou het een paar jaar later nog eens overdoen met een andere cover, Love Letters.
Ook die stond niet op een regulier album. Twee jazz-uitstapjes die Alf wel bevielen.

Zo'n artieste als Alison Moyet luister voor mij beter op compilatie dan op regulier album.
Het is nu eenmaal zo dat dergelijke albums vaak een verplicht nummertje betekenen.
De beste tracks zijn vaak de singles en die vind je op een verzamelaar terug.

Achter de knoppen (en in de co-writing) vinden we het producers-duo Jolly & Swain,
bekend van de het soft disco succes van Imagination en het True-album van Spandau Ballet.

Overigens heb ik op de b - kant van de 12 inch van Love ressurection een heel mooi nummer staan: Baby I do, welke het album echt niet minder goed had gemaakt, eigenlijk sterker. Heerlijk jazzy track. Beetje gemiste kans dus.

Een sterk album, van een vrouw met een dijk van een stem. Ondanks dat het zwaar jaren 80 is (dus veel keyboards, elektrieke drum e.a. waardoor de kans groot is dat het nogal steriel kan worden zorgt zij er met haar geweldige stem voor dat dit niet gebeurt.