Randy Newman - Little Criminals (1977)

In Germany before the War. Hoe hartverscheurend nummer kan je maken.

Looking at the river
But thinking of the sea

Prachtige violen, in dat nummer. Ook de rest van de plaat is erg goed.
- Maar helaas het niveau van In Germany Before the War word niet meer gehaald. Och, is het erg?
Neen - dat niveau word niet zo heel vaak gehaald in het algemeen

4*



Schrijf ik hier trouwens het eerste bericht? Schandalig bijna.....

Zeker mooi maar Sigmund Freud's Impersonation Of Albert Einstein In America vind ik nog mooier. Alleen de titel al..

Wat een heerlijke albums heeft Randy Newman toch gemaakt.

Dit is weer zo'n pareltje, vol met prachtige luisterliedjes. Hele goede composities met soms zeer ontroerende of grappige teksten.

Germany before the War is inderdaad schitterend en laat je achter met een brok in je keel.

Waar gaat het liedje volgens jou over? Ik vind het ook mooi, maar de tekst een beetje ondoorgrondelijk. Dat had ik ook bij Sail away trouwens, duurde een tijd voor het kwartje bij mij viel.

Soms kun je maar beter een ander aan het woord laten, iemand die het beter kan verwoorden dan je zelf; 'In Germany before the War' is inderdaad een prachtsong met een heel donkere en sinistere toon.
Lees hier wat een recensent van The Observer er over schreef:

"...Could any other songwriter tackle infanticide, racism and religious bigotry and still make you laugh? Sean O'Hagan doesn't think so

Sunday September 21, 2003
The Observer


There are few moments in modern pop as beautiful and bleak, as pared down and loaded, as Randy Newman's 'In Germany Before the War'. It begins as a nursery rhyme, moves into a meditation on loss of self, and ends up a monstrous murder ballad.
I remember being shocked the first time I heard it, rattled by the notion that anyone could write such a crafted and contemplative song about a subject as beyond the pale of the traditional pop song as infanticide. That was when I realised that Randy Newman, often compared to Cole Porter, was anything but a traditional songwriter.

On The Randy Newman Song Book - the title a nod to Porter - the singer sits at his piano and only tentatively reworks eighteen songs from across his four-decade career. 'In Germany before the War' remains as chilling as when it first appeared on his forth album, Little Criminals, in 1977. There's that achingly plaintive chorus, for a start: 'I'm looking at the river, but I'm thinking of the sea'; the contours of an old man's mind and lost soul mapped out in two evocative lines.
Then, there's that pivotal moment in the second verse when the darkness becomes visible: 'The little girl has lost her way/With hair of gold and eyes of grey/Reflected in his glasses as he watches her'. See what I mean about chilling? And finally, there's the denouement, filled with stillness and dread: 'We lie beneath the autumn sky/My little golden girl and I/And she lies very still'.

Set in Düsseldorf in 1934, the song is also a metaphor for a nation about to enter a period of transgression and horror. This is big subject matter for a pop song, but Newman is a master of lyrical and melodic understatement, a writer for whom the pop song is a medium as powerful, intense and evocative as the short story.

As this album reiterates, he was the first, and perhaps the best, of modern pop's great storytellers, and its most accomplished satirist.

He may well be the greatest contemporary American songwriter; he's easily the cleverest. And, by a long shot, the funniest. If you like wry on the rocks, Randy's your man...."

Gaaf als je zo kunt schrijven; er is in ieder geval geen woord frans bij .

Niet enkel Germany Before the War, maar zeker ook Baltimore, Rider in the Rain Jolly Coppers on Parade...en het geweldig grappige Short People dat niet van zelfspot ontdaan is.

Ontzettend goede songs, ik hoor hier geen vullertjes, dit is gewoon een topplaat van een topartiest.

****1/2

zou de muziek die je in je jeugd hoort je het meest van al bijblijven?

toen leerde ik randy newman kennen, en ik heb hem - en vooral deze plaat - erg hoog zitten

ik hou enorm van zijn stem en zijn muziek

ik heb heel lang gedacht dat het ene neger was en moest ff wennen toen bleek dat dat nie zo was

jajaja.....wat is dit mooi he.....niks over zeggen verder, gewoon helemaal in ondergaan.

Vooral Baltimore kan me bekoren, verder een zeer zwakke, sentimentele plaat. Verder ook leuk om te weten dat dit een neef is van filmmuzieklegendes Alfred en Thomas Newman.

Ontzettend goede songs, ik hoor hier geen vullertjes, dit is gewoon een topplaat van een topartiest.

Een van zijn VELE topplaten. Luister ook eens naar de recentere cd's Bad Love en songbook

Ja, doe dat vooral, want dat zijn ook hele mooie, dat klopt!

Nou zeg: Bad love had nog geen enkele recensie. Hoe is het mogelijk. Ik heb er meteen maar eens een begin mee gemaakt

Ik herinner me hoe mijn vader ooit merkwaardige hinder ondervond van stofpartikels terwijl hij "Baltimore" beluisterde ("Het is het stof dat mijn ogen waterig maakt").

Toendertijd (hoe oud was ik? Veertien, vermoed ik en idolaat Oasis-aanhanger) snapte ik niet hoe mijn vader zo hard kon geraakt worden door een vertolker van een "tra-la-la" nummer zoals "Short People" is.

Toegegeven, dat refrein: "OOOooh - Baltimore" - het klonk resistent, oversteeg alle poptrends. Maar wat was nu zo prangend aan die bebrilde man, die ons op de hoes - ietwat lethargisch hangend - aankijkt?

Nu ik zelf deze "Little Criminals" aanschafte - constateer ik dat ook ik blijf hangen bij "Baltimore". Jezusallemachtig - wàt een nummer.

Eigenlijk is het blues. Met dit verschil: blues die het individuele overstijgt - die de bevolking van een "town without cheer" omarmt:

"Beat-up little seagull
On a marble stair
Tryin' to find the ocean
Lookin' everywhere"

Net zoals in "Germany Before the War" wordt de oceaan terug opgevoerd. Hier om het contrast tussen de kleine leefwereld van de kaduuke meeuw en het weidse wateroppervlak aan te tonen.

Vanuit het verwaarloosbare (wat maakt zo'n meeuw nu uit?) trekt hij concentrische kringen, werkt naar de kern - om welhaast onopgemerkt uit te komen bij de condition humaine van de stadsbewoners:

"Hooker on the corner/Waitin' for a Train"

Het zou zomaar een beeld kunnen zijn uit Scorcese's "Taxi Driver" - waar tevens een stem wordt geschonken aan mensen die hun zaken niet voor mekaar krijgen.

De verteller in "Baltimore" heeft echter wél een valabel toekomstperspectief, dit in tegenstelling tot de protagonist van "Taxi Driver"; Travis Bickle:

"Get my sister Sandy
And my little brother Ray
Buy a big old wagon
To haul us all away
...
Live out in the country
Where the mountain's high
Never comin' back here
'Til the day I die"

Is het loos gefantaseer? Als luisteraar mag je graag hopen van niet. Newman biedt zijn personage een ontsnappingsroute - en dit alles nadat Newman genadeloos de contouren schetste ("Man - It's hard just to live") van een slaapstad.

"Baltimore" kun je eigenlijk beschouwen als een antithese van "Birmingham" (terug te vinden op "Good Old Boys"). Waar in "Birmingham" berust wordt in het lot ("That's all right with me"), komt het individu in "Baltimore" tot de slotsom (?) dat hij een ander bestaan wenst ("Never Comin' Back Here/'Til the day I die").

Newman weet die twee uitgangspunten even overtuigend te brengen. Misschien is Randy Newman niet meteen een muzikale kameleon, maar dit is het soort muzikant waarnaar ik geregeld teruggrijp - om telke male nieuwe lagen te ontdekken binnen de werelden van zijn personages

Wat een prachtige recensie weer.

Mooi stuk Zachary, je bent aan het goeie adres bij mij !
ik ben ook Randy-fan en kan ook zo geraakt worden door zijn kleine, scherpe observaties.

Weer eens gedraaid vanmorgen. Het regent buiten, het is zomer....
Ideale omstandigheden voor songs als Baltimore en Rider in the rain. Ik krijg nooit genoeg van deze muziek. Randy Newman is een van de beste songschrijvers die ik ken. Niet alleen vanwege zijn spitsvondige teksten, maar ook zijn speelse composities, arrangementen en uitstekende pianospel.
Little criminals vind ik van alle albums die ik van hem ken nog steeds het beste en is nu ook mijn persoonlijke toptien binnen gewandeld. Elke song op deze plaat is uniek en heeft een heel eigen karakter en kleur.

weer zon prachtplaat van newman

ik heb niets met dit 'soort muziek', maar newman kan bij bij immer een potje breken, het doet me altijd goed als ik het draai, en die magie bezit ook een jj cale

relaxed

Sterk album van Newman in de lijn van het andere meesterwerk
Good Old Boys.
Aardverschuivingen hoef je niet te verwachten in de muziek van hem , maar wat luistert het toch lekker weg. De lyrics zijn hier ook lekker cynisch en vaker ook diepzinnig.
Sobere muzikale omlijsting met piano en strings en dan die heerlijke stem.
Een album perfect bestemt voor herfstachtige dagen. Bondige korte nummers , die allemaal een eigen beleving uitstralen.
Prachtig is ook de ''hobbelcountry '' Rider In The Rain , met enkele Eagles in het coirtje.

jolly coppers

prachtig

newman raakt je bij ieder nummer op een andere manier

volgens mij zitten de eagles in meer nummers, prima toevoeging

Héél mooi gezegd, bertus99. Ik ben het geheel met je eens;

mensen als Randy Newman, Leonard Cohen, Warren Zevon, Neil Young, Bob Dylan.... het zijn uitzonderlijk getalenteerden die wéten hoe je een goede song schrijft!

Deze Little Criminals vind ik één van de beste albums van Randy. Moet eigenlijk niet onderdoen voor Good Old Boys of Bad Love bijvoorbeeld.

Bikkel2 heeft, zoals in 99,9% van zijn contstateringen, weer eens helemaal gelijk.

Nu moet ik er wel bij zeggen, dat ik niet zo'n diehard Newman fan ben; dat wil zeggen, ik heb wel wat van zijn werk (maar lang niet alles). Ik vind Good old boys en met name deze Little criminals met kop en schouders uitsteken boven de rest wat ik nog van hem tegenkom in mijn archief.

Het album steekt ook in zijn algemeenheid redelijk ver boven het maaiveld uit, in muzikaliteit. Zijn intellectuele, grappige teksten zijn zeker aardig maar gaan meestal aan mij voorbij: ik ben daar niet diepgravend genoeg in.

Little criminals ligt vaker dan gemiddeld in mijn cd-speler en ik denk terecht.

Favorieten: Short people, Little criminals en Baltimore.

Dit was het eerste album van Randy Newman dat ik kocht (destijds op LP, ik heb hem nu op LP) en dit album blijf ik nog regelmatig draaien. Met dit album werd hij bekend bij een groter publiek mede dankzij "Short People" en "Rider in the Rain". Maar de rest van dit album is even sterk met spitsvondige, vaak humoristische teksten die doordrongen zijn van cynisme en sarcasme, allemaal gebracht in zijn eigen onnavolgbare stijl dat het midden houdt tussen blues, country en rock.

fantastische cd, met toppers als "In Germany before the war" , "Short people" en "Baltimore".
4*

Ook dit vind ik een aangenaam album. Muzikaal ietsjes boeiender dan Sail Away. Ook hier weer erg sfeervol, al vind ik Sail Away in dat opzicht nog iets sterker. Al met al vind ik Little Criminals constanter.

Leuke teksten ook, zoals het sarcastische 'Short People'.

Binnenkort zal ik Good Old Boys ook eens opzoeken.

Little Criminals of Sail Away . Een van die twee is volgens mij het beste album van Randy. Ze ontlopen erlkaar niets. Sail Away heeft misschien net iets meer emotie en is tekstueel iets beter, maar daar staat tegenover dat Little Criminals muzikaal iets beter in elkaar zit.

Vergeet Good Old Boys niet, ook een meesterwerk!

Soms duikt er een album op in de MuMe-updates waarvan je denkt, o ja, die heb ik ook nog staan. Heerlijk om deze weer eens te horen, typisch een album dat met de jaren beter wordt. In Germany before the war blijft de topper, verder Godsonmogelijk om favoriete tracks te kiezen. Zag Newman een jaar of 15 geleden live, een intens concert dat me altijd zal bijblijven. Groots artiest. 4*

Good old Boys is ook een goed album, maar wat gladder geproduceerd met veel strijkers waarbij komt dat ik de laatste drie nummers wat minder vind. Vandaar dat ik LC en SA toch beter vind.

Sail Away, Good Old Boys en Little Criminals beschouw ik als de grote platen van Newman. Omdat ik er toch eentje in mijn Top 10 wil hebben, pijnig ik me regelmatig met de vraag: wat is nou de beste?

Sail Away begint adembenemend mooi. Muisstil wordt je ervan. Bevat een paar van zijn mooiste stukken, zoals de titelsong en het sinistere That's Why I Love Mankind. Good Old Boys is ook geweldig, een zeer constant album. Wat minder donkere randjes in de thematiek ook, met vaak een in wezen vrolijke, onwetende hoofdfiguur (ik stel me altijd een soort Archie Bunker voor) die de wereld om zich heen beschrijft.

Little Criminals is gevarieerder, qua muziek en ook qua teksten. Een mooie jare '70 productie, lekker gitaarwerk van Joe Walsh (Little Criminals!) en Glenn Frey, en met drummers als Jim Keltner, Rick Marotta en Andy Newmark is het dubbel genieten. Met prachtige songs als Baltimore, In Germay Before The War en Old Man On The Farm vertoont Newman weer wat duistere trekjes.

Little Criminals past in in de periode waarin het uitkwam. Je ziet bij een paar nummers de grote Amerikaanse steden voor je, met van die lange jaren '70 Chevrolets, grijze flatgebouwen en veel wind. Starskey & Hutch, Taxi... dat beeld. Een parel van een album.

Goed in elkaar stekende popliedjes met een twist, dat kun je met een gerust hart over laten aan Newman. Zijn naam zal voor een latere generatie voor een groot deel verbonden blijven met Toy Story en Monster & Inc. Voor mij is de waardering voor de liedjes van Newman gekomen vooral door de Muppet Movie. Maar dat alleen zou hem veel te kort doen. Hij heeft idd. veel moois op zijn naam staan waaronder dit Little Criminals.