David Bowie - Lodger (1979)

Want anders valt hij lichtelijk in de herhaling

Je kan niet zeggen of dat wijs is of niet. Als hij een ambient kant had opgenomen had je die kant naast de huidige B kant kunnen leggen en dan beslissen welke beter is.

Of is er in het bootlegcircuit toch zo'n geschrapte ambient kant?

Volgens mij waren Look Back in Anger, DJ en Look Back in Anger toch echt hits hoor.

Hier was alleen Boys Keep Swinging een hit.



De invalshoek was al op 2 albums gebruikt. Of had ie alle resterende albums een ambient-kant moeten meegeven? Het pleit voor Bowie daarvan af te zien en ditmaal wereld-muziek-invloeden in z'n muziek te verwerken, en dat deed ie zeker op een originele manier. Wie dit album tegen vind vallen moet ook eens Outside gaan beluisteren. Ik denk dat deze plaat dan wat meer tot de verbeelding spreekt.
Bowie deed dus weer wat anders en liet het niet bij hetzelfde trucje, alhoewel ik de ambient-stukken van Low en 'Heroes' heerlijk vind. Bowie had de wensen van fans om nog een ambient-helft te maken kunnen doen uitkomen, maar Bowie zit niet zo simpel in elkaar, vergis je niet...

Bowie is Bowie, kameleon-achtig en grillig als ie is. Daar veranderd niemand wat aan en dat is ook duidelijk een van de redenen waarom ik hem zo waardeer.

Een hit moet miminaal in de Top 40 hebben gestaan, dus deze is officieel ook een hit; DJ (song) - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org. Vergiste me wat betreft Look Back in Anger omdat er ook een (gaafe) clip van is en ik het nog best wel eens op de radio hoor.

Ik bedoelde dus in Nederland.

Nou is dat dus een te verwaarlozen maatstaf, maar toch...

Wist je dat Bowie zelf een gezonde aversie had tegen deze vergelijking met een kameleon? Een kameleon past zich aan zijn omgeving en dat is nooit wat ik heb geprobeerd te doen met mijn muziek aldus David.

Lodger klinkt voor mij als een opkomende zon in de morgen na een lange koude nacht (Low, Heroes) in Berlijn. Een vertrek uit die stad, een opgewekte reis naar andere oorden. Ik sluit mij aan bij de woorden van Herman; niet briljant maar dat hoeft een (Bowie) plaat niet te zijn om ervan te genieten. Al zal ik 'm niet met regelmaat opzetten.

Ik vind dat kameleon gedoe eigenlijk een grote belediging voor de man en zijn staat van dienst.

Alsof hij altijd maar grofweg kopieert wat populair is....

Jezus man, dat bedoelde ik helemaal niet zo.

Ik heb het ook niet tegen jou persoonlijk. Ik vind deze gebruikelijke term gewoon misplaatst.

Door z'n veranderende kleding en personages oke (al interesseert dat aspect van Bowie me eigenlijk niet), maar muzikaal gezien vind ik hem geen kameleon.

Het enige kleine hitje van Lodger was 'boys keep swinging'.

In de jaren '90 is hij wel een beetje op de drum 'n' bass bandwagon gestapt. En het is denk ik niet de enige trend waar hij mee aan de gang ging. Maar goed, volgens mij deed ie er altijd nog zijn eigen ding mee en leverde het meestal wel goede albums op.

Vind het ook helemaal niet erg, en heb de naam Kameleon nooit vervelend gevonden. Dat het beest zich aanpast aan de omgeving betekent niet dat het helemaal geen eigen wil meer heeft.

Ik denk dat Earthling zo'n beetje het enigste gedenkwaardige is wat de jungle-stroming ooit heeft voortgebracht.

LOL

Dat is toch iets/veel te veel eer voor Bowie.

Als je Look Back in Anger dan nog meetelt kom je al op 4 hits uit.

Steengoed album. Fantastic Voyage vind ik één van zijn beste nummers, echt zo'n nummer waarop Bowie helemaal uitpakt met die fenomenale stem. De enige nummers die mij niet kunnen bekoren zijn Red Sails en vooral African Night Flights, waarop overigens wel te horen is dat Bowie een betere rapper is dan Vanilla Ice, de man die hem en Queen jaren later 'eerde' , door een sample te misbruiken.

Lodger is het derde en laatste Bowie-album van de Berlijn-trilogie waarmee hij samenwerkte met Brian Eno. Naast ambient en elektronica hoor ik ook wat invloeden uit de wereldmuziek zoals te horen is in African Night Flight en Yassassin (Turkish For: Long Live). Niet zo verwonderlijk aangezien Brian Eno dat ook toepaste bij Talking Heads, al viel het resultaat daar nog wat beter uit.
Niettemin een sterk en gevarieerd album zoals wij van David Bowie mogen verwachten, al komen de songs globaal net iets minder uit de verf dan zijn vorige twee.
Low kreeg van mij 5*, "Heroes" 4,5*, deze Lodger krijgt (logischerwijze) 4*.

Deze plaat is opgenomen in Zwitserland en New york en niet in Berlijn zoals Low en Heroes. Toch is dit drietal in de volksmond de Berijn triologie gaan heten, hetgeen meer te maken heeft met zijn samenwerking met Eno dan met de plaats van opnames. Ik vind Lodger overigens een heel andere sfeer en gevoel hebben dan twee voorgaande.

Het zal vooral te maken hebben met het feit dat hij zijn 'thuisbasis' in Berlijn had en daar waarschijnlijk ook een deel van zijn inspiratie vandaan haalde. Low is trouwens ook grotendeels in Frankrijk opgenomen.

Bowie verbleef in Berlijn toen de 3 albums met Brian Eno werden opgenomen, vandaar dat men het over de Berlijn-trilogie heeft.
Overigens vind ik de 3 albums een verschillende sfeer hebben.
Low klinkt futuristisch en doet mij denken aan sciencefiction, "Heroes" klinkt donker en bij momenten zelfs onheilspellend, Lodger klinkt dan meer werelds.

De afsluiter van de 'Berlijn-trilogie' wordt door men gezien als de minste van de drie. Totaal onterecht als je het mij vraagt. Voor lange tijd had ik een stuk of 9 albums van Bowie die gerekend worden tot zijn besten. Ik dacht dat ik wel genoeg Bowie had, totdat ik deze voor mijn verjaardag kreeg. Heerlijk was het om nieuw Bowie-materiaal te horen. Absoluut niet minder dan "Heroes", van hetzelfde niveau imo. Ditmaal geen instrumentale nummers, maar een pak innovatieve rocksongs. Fantastic Voyage is een ontzettend mooi nummer die helaas maar een kleine drie minuten duurt. Als die gewoon werd uitgewerkt tot een 5 minuten song, zou het voor mij een van de betere Bowienummers zijn. African Night Flight, Move On, Yassassin, allemaal waanzinnig lekkere songs. Dan komt Red Sails. De ene keer vind ik die net zo goed als de rest en de andere keer skip ik 'm liever. Een tijwfelgevalletje dus. Dan komen de drie singles; DJ, Look Back in Anger en Boys Keep Swinging. Ze klinken allemaal erg goed, en net wat poppieëriger dan de rest. Iets toegankelijker denk ik, maar niet beter. Vervolgens het goede Repetition en Red Money die ik al kende in Iggy Pop/Bowie's Sister Midnight. Enige minpuntje is dat de plaat zo kort duurt. Een van Bowie's ondergewaardeerde meesterwerken!

Sinds lange tijd deze maar weer eens opgezet en vervolgens weer compleet verrast door de creativiteit die van de nummers af springt. Die drie Berlijnse platen blijven toch enorme parels van de jaren zeventig. Low blijft daarin veruit mijn favoriet, maar Lodger doet niet onder voor Heroes.

Ik vind dit de meest toegankelijke van de '3' doordat er geen instrumentals opstaan.
Dit heeft niet te maken met dat ik de instrumentale nummers slecht zou vinden, integendeel, hun sterkte is tegelijk hun zwakte en dat is omdat ze een bepaald gevoel teweeg brengen. Nummers zoals Warszawa, Sense of Doubt en Neukoln gaan nogal diep, waardoor ik niet altijd zin heb om er naar te luisteren.
De meeste van deze nummers geven een opgewekt gevoel, waardoor ik dit album het meeste van de 3 in zijn geheel afspeel.
Er zit in Red Sails en Repetition zo'n 'Neu-gevoel', dat in combinatie met Bowie maakt enorm knappe nummers, toch hou ik nog het meest van Look Back in Anger en het sfeervolle Move On.
Minste nummers vind ik Red Money wat niet zoveel om het lijf heeft en African Night Flight dat wat vervelend kan zijn.
Ik vind de score van dit album wel heel laag, ik zou niet kunnen kiezen tussen dit en Low, bij "Heroes" zijn het titelnummer en de vooraf genoemde instrumentals een surplus, maar in zijn geheel moet dit album nog steeds niet onderdoen.

De score is inderdaad beschamend laag.
Ik denk dat het door het ietwat vervreemdende karakter komt.

Ik vind de score precies goed. Move On, Repetition en Red Money vind ik niet echt geweldig en misschien nog wel erger: er staat ook geen enkele uitschieter naar boven op.

Ik heb eens de Bowie-albums stuk voor stuk nagelopen en per track een cijfer gegeven. Dit is zoals Lodger er bij mij uitkwam:

13. LODGER

6,5 Fantastic Voyage
7,5 African Night Flight
6,0 Move On
7,4 Yassassin
7,6 Red Sails
7,4 DJ
7,2 Look Back in Anger
7,5 Boys Keep Swinging
6,0 Repetition
7,0 Red Money

Red Sails is inderdaad wel leuk vanwege het Neu-ritme. Desondanks is dit toch wel een plaat die blijft fascineren. Luister er al ruim tien jaar naar en dat is best bijzonder voor een 3,5*-plaat die ik niet geweldig vind.

Als Bowie fan heb ik veel werk van de man in huis. Deze draaide ik niet vaak, omdat ik hem wat twee dimensionaal vond. Op de één of andere manier ben ik van mening veranderd de laatste tijd en is dit juist één van de meest gedraaide Bowie'ers in huize Ball. En minimaal zo'n keer of twee per week komt hij toch wel op bezoek hier....

Wat mij hier zo intrigeert is de 0,1 verschil tussen Yassassin en Boys Keep Swinging.
Leg eens uit herman.

Superplaat !!!!!!

Geen uitschieters omdat het allemaal goede nummers zijn...

The bruises won't show if she wears long sleeves.....

EnO-BoWiE Rules

Niet z'n fraaiste, maar een goed beluisterbaar plaatje. Hooguit wat fragmentarisch en rommelig als album. Maar er zit veel dynamiek en swing in. 'Boys Keep Swinging' hoort in de Bowie-canon.

Minste album van de berlijn trilogie maar absoluut genietbaar met als hoogtepunten Boys Keep Swinging, Look Back In Anger, D.J. & het aanstekelijke Yassassin met reggae sausje.
Wel het meest toegankelijke van de trilogie ( zware instrumentale stukken ontbreken ) maar deze plaat spreekt me wat minder aan dan Low / Heroes.