Anathema - A Natural Disaster (2003)

Jeetje wat een lang stuk. Het moge duidelijk zijn dat ik daar niet zoveel aan toe te voegen heb, eigenlijk alleen dat ik Electricty tesamen met het nummer ervoor en erna wel een van de hoogtepunten vindt, Are You There is ook noemenswaardig, magisch nummer.

Maar deze plaat inderdaad eigenlijk alleen maar sterke nummers. Inmiddels toch weer de beste van dit gezelschap naar mijn mening. Ik denk vooral door de grotere invloed van de synthesizers dan op andere platen van Anathema, die een unieke en onaardse sfeer meegeven aan A Natural Disaster. Toenertijd was dit iets ongekends voor me, nog steeds ken ik geen plaat met een sfeer als deze plaat. Dit album is ooit zéér dicht bij een nummer 1 positie geweest in mijn top10, nu twijfel ik er weer over om 'm toch de volle 5* te geven, vooral zo'n nummer als Violence doet dat sterk. Het emotionele, troostende begin is al schitterend, de spanningbouw en de climax misschien wel nog mooier, maar dan weten ze nog maar liefst 5 minuten eraan vast te maken. Woorden komen bij dit 'ambient' einde werkelijk tekort. Wat heb ik dit nummer ernstig onderschat de laatste tijd, absoluut een van de mooiste nummers ooit. Echter, als ik zo'n nummer als Childhood Dream hoor dan twijfel ik toch weer over het maximum. Wat dat hier doet weet ik niet echt...

Ik heb met A Natural Disaster Anathema herontdekt. Het eerste nummer wat ik hoorde was Closer, ergens live in Polen of iets dergelijks...intens optreden.

Vincent die met z'n haar voor z'n ogen de repeterende tekst zingt, band in opperste concentratie, machtig. Als de cd aankomt bij Balance/Closer zet ik hem toch altijd weer wat harder, wat een tweeluik!

Beiden nummers bezitten een aantal gemeenschappelijke eigenschappen; de repeterende tekst en drumpatroon, een climax op het einde, waar bij het nummer ineens een harde wending krijgt, en een plotselinge break, waar bij Closer de rust weer in komt zetten. Live is dit fantastisch; Vincent die bij de harde wending in Balance totaal flippend over het podium schiet en dan opeens als de rust zelve naar zijn positie voor Closer verkast.

Are You There? heeft de kenmerkende droevige, melancholische stem van Danny, net zoals het nummer Electricity - beiden met een prachtige, doch simpele tekst...waar toch wel de droefheid en intensie van afstraalt - kenmerkend voor A natural disaster. Daar tussen komt een agressief nummer, Pulled Under at 2000 Metres per Second - een nummer dat gehaast begint, en met een krijs van Vincent als een agressief nummer verdergaat en waar Vincent de teksten bijna uit spuugt.

Het absolute hoogtepunt is toch het instrumentale Violence - de rustige, melancolische pianoklanken, die langzaam afbouwen en plaats maken voor heftig gitaar en drum werk. De agressie spat vooral van het drumwerk af, wat op een gegeven moment een heerlijk double-bass gedeelte heeft, en langzaam naar de achtergrond word gedrukt voor de outro - die bijna de helft van het nummer duurt en vooralsnog geen enkele seconde verveelt!

Toch staat er voor mij 3 zwakke nummers op; Harmonium, Flying en Childhoods Dream. Dit weerhoud mij van de 5 sterren - maar toch 4 sterren, en blijft zeker een favoriet!

Ik kan mij bij voorgaande (uitgebreide) berichten aansluiten. Ik ga hier ook niet veel aan toevoegen, want dat zou eigenlijk op hetzelfde neerkomen. Behalve dan dat vooral "Closer" en "Are you there?" mij in een ongelooflijk trance kunnen brengen. Ook vanavond weer, toen ik terug reed van mijn werk, realisseerde ik mij dat dit echt een ongelooflijk goed album is. Na Balance kom je gelijk in Closer, waar het contrast erg groot is. De ultieme trip die je dan ondergaat, is zo intens, dat het moeilijk onder woorden is te brengen. Vervolgens "are you there?", die net zo geniaal gemaakt is. Childhood dream doet mij een beetje denken aan "Made again"van Marillions "brave", maar eigenlijk voegt het niet iets toe aan het album, ondanks dat het leuk getokkel is.
Dit is een beauty van een album, wat ik nog regelmatig luister.

Wat een geweldig album is dit!!
Wat een sfeer, emotie, en melodieen.
En wat me misschien nog wel het meest bevalt: geen overdreven technisch spierballenvertoon zoals bij sommige andere prog bands.

Superalbum, 4.5 * om mee te beginnen.

Heel mooi album dit, de Pink Floyd invloeden zijn duidelijk hoorbaar. Ik het luister jammer genoeg alleen niet zo vaak, komt waarschijnlijk ook omdat deze cd samen met Trick of the Tail van Genesis in mijn tas zaten die ik in de bus heb laten leggen en jammer genoeg nooit meer terug gezien heb, toch maar weer een keer opnieuw aanschaffen. Daarom wacht ik ook nog met stemmen tot ik de cd weer geluisterd heb.

A Natural Disaster was het eerste werk dat ik van Anathema hoorde.
Ben daarna op zoek gegaan naar nog andere albums o.a. Serenades, Judgement, A Fine Day to Exit en stel vast dat dit het beste en een heerlijk mooi album is. Track 3 Closer is fantastisch!

Nu alvast 4*

Ik hoor volledig de potentie van deze plaat maar tot op heden heeft hij me nog niet bij de lurven zoals Judgement dat heeft. Natuurlijk, Violence is een aanslag op je emotionele stelsel maar de rest heeft nogal wat tijd nodig om volledig in te bezinken. Morgen gaat ie weer in het laadje. Wellicht dat het met dit weer wel wil lukken.

Deze ook maar in huis gehaald, aangezien Judgement me zo ongelooflijk goed is bevallen. Ook voor maar €5,- bij de Fame. Ik ben benieuwd of deze me ook zo goed gaat bevallen, maar eerst wat beter luisteren. Ik luister 'm nu voor het eerst.

€ 5,- voor zo'n beeldschone cd. Het is een schande!

Goeie opmaat naar de CD Hindsight die akoestisch een paar prachtige nummer ook van dit album vertolkt. Deze schijf is spannender want afwisselender. Vooral Flijing met een hartverscheurende thema is bloedmooi...

Hier kan ik kort over zijn: één van mijn favo's van Anathema. En het is about bloody time dat er een nieuw album komt!

dit is mijn eerste album van anathema, en bevalt me goed. Ik hoorde alleen wel dat ze hiervoor in het doom-metal genre zaten. vanaf welk album zijn ze deze nieuwe weg eigenlijk ingeslagen? Metal is namelijk niet echt mijn ding

Alleen de eerste twee zou ik echt metal noemen, daarna zijn ze steeds meer van de doom-metal afgegleden naar de atmosferische rock.

Als je dit goed vindt moet je ook de albums "a fine day to exit", "judgement" en "alternative 4" eens beluisteren.

Ook de semi acoustische verzamelaar "hindsight" zal je wellicht bevallen.

Een nieuw album verschijnt op 9 november 2009.

jonge jonge heb deze band voor het eerst live gezien in de patronaat in haarlem nadat ik pas een maandje deze band luister en ik moet zeggen lekker !!!!!! ben blij deze band te ontdekken .

Amai, wat een sterk album zeg! Ik ben nog maar juist vertrokken en ben al heel sterk onder de indruk. Die overgangen geven kippevel.

Super album gewoon, een 4*

Weet iemand of deze ook op LP is verschenen?

Bvd!

Mooie CD met sfeervolle nummers, die zich snel in je hoofd nestelen. Ik moet telkens aan Coldplay denken als ik dit hoor, maar Anathema spreekt mij veel meer aan. De zang is geweldig goed en de opbouw naar een climax wordt ook zorgvuldig gedaan. De band kiest duidelijk niet voor het instrumentale spierballenwerk, maar verstaat juist de kunst van het weglaten. Zo ontstaan er mooie kwetsbare stukken, die dan weer tijdig worden afgewisseld met wat vuurwerk. Erg goed gewoon.

Coldplay? Dat heb ik nou nooit, eerder Radiohead, of Sheep van Pink Floyd natuurlijk bij nummer 6

Verder vind ik deze plaat goed maar blijft hij toch wat achter bij zijn voorgangers. Dit komt voornamelijk door de zang: Vincent vind ik doorgaans echt geweldig, Danny heeft in principe ook best een mooie stem maar kan een stuk minder ermee en het hier lijkt zelfs alsof hij af en toe expres een wat lakse uitspraak heeft. De vrouwenzang op het titelnummer vind ik ook niet echt bijzonder en valt wat uit de toon. Closer is dan wel weer erg goed en behoort samen met nummers 1, 6 en 10 tot mijn favorieten. Al met al toch nog vier sterren.

Van wie is die zoetgevooisde vrouwenstem op het titelnummer?

Van Lee Douglas, zus (of was het nicht) van Anathema drummer John Douglas.

volgens mij wel, ik meen deze eens op vinyl gezien te hebben, maar ik kan er naast zitten

Volgens Discogs in ieder geval niet:
Anathema - A Natural Disaster at Discogs

Niet dat ik er expliciet naar zoek, maar toen ik luisterde naar track 6, moest ik plots aan Sheep van Pink Floyd denken.

De eerste lyrics van Sheep, vergeleken met de lyrics van Pulled Under vanaf 2:10.

Anathema:
Freedom is only a hallucination
That waits at the edge of the places you go when you dream
Deep in the reason betrayal of feeling
The mistakes that I made tore my conscience apart at the seems

PF:
Harmlessly passing your time in the grassland away
Only dimly aware of a certain unease in the air

De gelijkenis in zanglijn is treffend!

Klopt! Ik heb het ook al ergens gelezen en blijkbaar zou het bewust gedaan zijn.

Zaterdag live in Drachten: alle verwachtingen ten spijt. Ik vond ze zeer matig, weinig bezieling, met van alles bezig wat zeer afleidend was. Flying was fenomenaal en Harmonium ook, maar daar bleef het bij. De zangeres was vocaal sterk. Maar eerlijk? Ik vond de jongens uit het voorprogramma een stuk sympathieker, geen gelul, je zaligheid er in en spelen!
Ik hou het bij de CD in mijn huiskamer!

Grappig. Bij Alternitve 4 las ik ook al een bericht van iemand die in drachten is geweest en niet enthousiast was. Ik ben de avond daarvoor in Deventer geweest en dat was fantastisch! Het publiek was het volgens mij met mij eens. Vooral Danny en Vincent waren erg gedreven. Ook met het opzwepen van het publiek. Juist de zangeres stond er maar een beetje voor piet snot bij. Vocaal was het goed, maar tjonge jonge, ze moet wel wat aan haar uitstraling doen. A.s dinsdag een verslag van dat optreden op http://www.progwereld.org

Dit is wederom weer een voltreffer van Anathema, een mistroostige, maar bloedmooie plaat die weliswaar een beetje moeizaam op gang komt met "Harmonium", maar daarna is het één en al pracht en praal. Vooral vanaf "Closer" grijpt het album me definitief bij de strot: een bijzonder en hypnotiserend nummer die je gewoon bijblijft.
Natuurlijk is ook het gevoelige en emotionele aspect enorm aanwezig, getuige het droevige, maar uitstekende "Are You There", het dromerige en meeslepende titelnummer (mooi gezongen door Lee Douglas) en "Flying".
Het enige moment dat de band flink gas neemt is tijdens "Pulled Under..." en het eerste gedeelte van het instrumentale "Violence". Het maakt het allemaal zeker niet tot het stevigste album, maar dat rauwe en stevige karakter had Anathema al een tijdje niet meer in de muziek zitten. Dit wordt gecompenseerd met prachtige muziek die m'n aandacht voor de volle 100% opeist.
Persoonlijk vind ik dit album zelfs een verbetering t.o.v. AFDTE. Deze plaat brengt véél meer sfeer met zich mee, één van de sterke troefen in de muziek van Anathema. De sfeer is dan voornamelijk druilerig en somber, maar ook dát kan mooi zijn.

Na We´re here.... is dit voor mij het tweede album van Anathema dat 4,5* meer dan waard is. Alleen al de laatste 5 minuten zorgen voor minstens de helft daarvan, zonder de rest te kort te willen doen.

Zoals hier eerder gezegd: bloedmooi.

Ik moet hem nog een paar keer beluisteren maar ik vind Electricity echt een pracht nummer. Je voelt de emotie en de sfeer, geweldig!