New Order - Substance (1987)

Ja, ik heb de wiki-link gelezen. De verwarring snap ik nu wel ! Ik wist het al wel, want mijn 12" heb ik heus weleens gedraaid

En inderdaad ; precies wat R71 ook als argument aanvoert.

Ik heb hem ingestuurd.

Echt jammer dat de andere New Order EPs er niet op mogen.
Meestal maar 2 tracks (waarvan de 2de vaak een dubversie van de eerste).

Misschien toch eens mijn stoute schoenen aantrekken en deze uit 1985 proberen.

1. The Perfect Kiss
2. Kiss of Death
3. Perfect Pit

3 tracks dus en allemaal hetzelfde nummer, maar wel met een andere titel.
Maar langs de andere kant ... jammer genoeg een albumtrack. Damn MuMe rules!

Gelukkig, ik ben nog scherp.

Nog eens verwijzen naar mijn eigen bloed, zweet en tranen.

New Order

Vooral interessant voor als je wil weten welke 12" versie op welke CD staat.

Wel effe naar beneden scrollen.

Het is alleen jammer dat de originele 12" van Confusion hier niet op staat, maar een nieuwere ingekorte versie.

Soms is het maar beter dat de edited versions hierop staan. Weet even niet uit mijn hoofd hoe Sub-culture hierop klinkt maar als je de volledige 12 inch versie op cd zou horen dan denk je gegarandeerd dat tijdens het nummer je cd-speler ineens naar de klote is en constant blijft hangen. Je moet er van houden, zeg maar.

De originele 12' mix Van Confusion verschijnt in oktober op een Factory Remix-compilatie:

The Quietus | News | Strut To Release Factory Remix Comp - thequietus.com

De originele Confusion versie staat als bonustrack ook hier op.
New Order - Power, Corruption & Lies (1983)

Voor een paar euries heb ik de originele 12 inch nog wel voor de liefhebber.

opvallend dat cd 2 met de zogenaamde b-kanten duidelijk het beste is.

Ik vind True Faith en Blue Monday erg gave nummers. Ik had ook ooit een indrukwekkend concert op VHS van deze band.
Verder ken ik niet veel van ze. Staan genoemde nummers alleen op deze verzamelaar?!?

Ja, het zijn geen albumtracks. Alhoewel Blue Monday later nog wel is toegevoegd aan de Amerikaanse uitgave van Power, Corruption and Lies.

Dus dan zou deze plaat een aanbeveling kunnen zijn.

Genoemde nummers staan ook op de deluxe edities van de bijhorende albums.
Je vindt ze op bijna elke New Order compilatie terug trouwens.

Substance vind ik zelf wat voorbijgestreefd omdat het een aantal edits,
remixen of zelfs heropgenomen versies van de originelen bevat en je de originele versies
op die deluxe edities aantreft. Maar qua alles in één koop kan hij worden aanbevolen.

Ik kwam hier net dus ook achter. Ik heb dus ruim 20 jaar geluisterd naar een prachtig nummer, waarvan ik altijd dacht dat het Mesh heette, maar dus eigenlijk Cries and Whispers is. En zojuist voor het eerst naar de echte Mesh geluisterd. Vreemde ervaring.

Wees blij dat het nog tijdens je leven tot je komt; ik vraag me af of in het hiernamaals New Order draaien, alhoewel dat wel toepasselijk zou kunnen zijn. En dan treedt je binnen met "Everything''s Gone Green".

Ik zou er bijna van gaan geloven.

Ik ben een groot fan van New Order en kan deze verzamelaar dan ook erg waarderen. Het geeft een mooie dwarsdoorsnede van hun werk (hoe lastig dat ook is).

Overigens, met de albums Movement, PCL en Low Life heb je direct het beste aan reguliere platen te pakken.

Prima verzamelaar van een band op hun hoogtepunt, zet Get Ready erbij en je hebt het beste wat ze gemaakt hebben.

Prima en volledige verzamelaar van New Order met al hun singles en B-kanten uit de jaren '80. Deze band komende uit Joy Division wist new wave aan dance te koppelen (twee stromingen die aanvankelijk lijnrecht tegenover stonden) en was daarmee één van de belangrijkste bands destijds. Blue Monday is natuurlijk een klassieker en hun enige grote hit hier maar sommige andere nummers als bv. True Faith, In a Lonely Place en Murder vind ik haast even goed.
Van deze band zal ik ook eens een regulier album aanschaffen.

1e 2 platen zijn fantastisch, je hoort New Order langzaam van Joy Division naar dance vertrekken.... beiden aanraders!

True Faith was toch een behoorlijke hit, hoor.
Je bent ook de allereerste fan van de geluidscollage Murder.
Zou het kunnen dat je je van titel vergist? Toch een vreemde keuze.

Ik zou je hun tweede album Power Corruption & Lies van harte willen aanbevelen.
Het album dat uit dezelfde sessies als Blue Monday stamt en volgens mij het dichtst aansluit
bij de muziek die jij doorgaans wel goed vindt, Luc. Voor zover ik je voorkeur kan inschatten toch.

Inderdaad een vergissing, ik heb Thieves Like Us aangevinkt (beide versies vind ik prima) maar Murder is wel een interessante en sfeervolle geluidscollage. Wat ik een minpunt vind is dat de nummers niet op chronologische volgorde staan, dan hoor je de evolutie van Joy Division tot elektronische dance. Overigens heeft New Order duidelijk de mosterd gehaald bij Giorgio Moroder.

Xtreme fail

De sequencers van Blue Monday werden inderdaad geïnspireerd door de Donna Summer sound.

De nummers op Substance staan wel degelijk in chronologische volgorde.
De eerste cd bevat de a-kanten, de tweede cd de b-kanten van diezelfde releases.

Ja hoor daar ie weer de verdediger van het enige unieke popgeloof. Ik snap dat je graag je landgenoot steunt, maar jullie zitten alle twee giga mis in dezen.

Ga om mijn part naar de wiki van Giorgio Moroder, spit 'em helemaal door en stel je zelf de vraag welke hits Moroder heeft geproduceerd die in de periode 81 - 83 in de US disco's werden gedraaid. Nou? Ok - ik noem het label Casablanca - dat was gewoon veel te mainstream voor US trendy disco's. Want NO hoorde de snelle - synthesized beats - in de disco's en wilde graag dat verwerken in hun muziek en dat was om de dooie dood geen Donna Summer - hoogstens de mixen van Patrick Cowley van I Feel Love of Sylvester.

Iets later kwam Arthur Baker in beeld, juist ja van Confusion. Geef de eer dan tenminste aan de mensen die 'em verdienen: in eerste instantie Patrick Cowley, Arthur Baker en wellicht Cerrone. De beats van Moroder zijn vele malen softer en veel minder repititief dan de strakke beats van Cowley of Baker - luister maar naar eens Electric Dreams (Human League).

Dezelfde Wikipedia, dus best een betrouwbare bron.

Ik had het niet van wikipedia - overigens niet altijd betrouwbaar, zeker niet vwb evaluatie/kwalificatie - maar van een interview met Barney in een van de docu's. Het ging mij ook niet specifiek om Blue Monday, maar om de feel die NO uit de discomuziek haalde en die ze wilden transponeren naar de hun muziek. Die choral sample is een bekende.

Het ging ook om stelligheid van de claim tav Moroder, maar hier stopt voor mij de discussie omdat je zoals altijd per se je gelijk wilt doorduwen, terwijl een eenieder kan horen dat het veel meer is dan (en zeker niet) alleen Moroder. Nogmaals die is gewoon te 'slick'.

Moroder was zowat de pionier van de elektronische dance wat in de jaren '80 vaak werd toegepast. New Order zie ik als de band die new wave van Joy Division wist te koppelen aan Moroder-achtige elektronische dance.

Luisteren, je verdiepen en dan bij de feiten blijven levert meer dan je willen verschuilen achter plattitudes en open deuren. In weinig opzichten lijkt de gejaagde, repetitieve beat van Everything's Gone Green of Confusion op werk van Moroder uit begin van de jaren 80. De signatuur van Cowley (helaas zeer jong gestorven) en Baker zijn daarmee veel meer in lijn.

Everything's Gone Green is imo veel meer een muzikale of geluidsdoorbraak voor NO dan het commercieel zeer succesvolle Blue Monday.