Brand Nubian - One for All (1990)

One For All .... 5 mics in The Source, grote classic toen hij uitkwam in '90, begin van de carrières van Grand Puba (al was hij daarvoor bij Masters Of Ceremony), Sadat X (hier nog Derek X) en Lord Jamar. Productie grotendeels door henzelf verzorgd (met hun dj DJ Alamo), maar ook producties door Skeff Anselm (bekend van o.a. producties op ATCQ-albums) en Stimulated Dummies. Eén featuring door Positive K. Verwachtingen waren - een dik jaar geleden toen ik hem kocht - erg hoog gespannen.

Ik mocht me verwachten aan een flinke dosis afrocentrisme, wat toen erg in trek was van jonge hongerige MC's. Het afrocentrisme hier is soms wat storend, maar dit album is nu eenmaal kind van zijn tijd! Verder zorgt Pu voor de nodige afwisseling met zijn blunts/skins/stunts-raps op zijn 7 (!) solo-liedjes. Dit zorgt ook voor enige discrepantie.... Sadat en Lord J met hun 5 %-ideeën en dan Grand Pu die soms op dezelfde track dan even de teneur breekt door over zijn skins te rappen: het resultaat kan je enerzijds beschouwen als storend en onsamenhangend of anderzijds als grappig door het breken van de ernst. Ik hou het in het midden.

Grand Pu heeft 7 solo-tracks en is dus duidelijk de focal point én hij steelt de show! Terwijl ik Sadat en Lord J duidelijk minder vind dan wat ze op later werk lieten horen, vind ik Grand Pu hier duidelijk wel al erg op niveau. Enkel op "Reel to Reel" was hij even onvoorspelbaar en flowde hij even bevrijd als hier: dit is misschien wel zijn hoogtepunt.

Sadat X en Lord J daarentegen klinken hier soms nogal simpel. Sadat X laat soms zijn potentieel wel zien, wat Lord J minder doet, maar hun flow is soms wat te onregelmatig en hun rhymes soms wat simpel. Anderzijds mag je natuurlijk niet vergeten dat we hier in '90 zitten, dus te midden van de Golden Age!

Ze krijgen beide ook een solo-track en die twee tracks vind ik persoonlijk de twee minste van het album. 'Concerto in X Minor' van Sadat X is een erg fast-paced song (waardoor het lied ook beduidend veel meer 'dated' klinkt dan de rest) waar X zich voordoet als een zwarte spreker die in de ghetto een publiek toespreekt over de slechte toestand van de zwarten. Leuk hieraan is soms de dialoog met de scratches van DJ Alamo. Uiteindelijk houdt deze song steek, maar door zijn erg snelle tempo klinkt het gewoon wat oubollig. De track van Lord J van 'Dance to my ministry' is ook véél te snel en is -voor mij- duidelijk de skip-track van dit album.

Over naar het goede nieuws: de erg vernieuwende producties met veel, op het eerste gehoor rare samples. Eerst en vooral volgen de beats vaak de 'mode' van toen, ingezet door Stetsasonic en De La Soul, Jungle Brothers... van de jazz-samples en de vlot lopende baslijntjes. Niet voor niets was Brand Nubian affiliated met de Native Tongues.

Beats van 'Slow Down' (beste track hier), 'Drop the Bomb' (erg racistische inhoud), 'To the Right' (met vocals die 'chopped' zijn - 9th Wonder avant la lettre) en 'Step to the Rear' zijn gewoon ERG ORIGINEEL.

Feel good-songs à la 'Feels Good' en 'Brand Nubian' hebben ook een old-school-gevoel maar luisteren gewoon erg goed weg.

'Wake Up' (nr. 15 naar mijn mening beter dan de versie van nr. 8 ) heeft dan weer een erg leuke baslijn die zomers aandoet. 'Dedication' is een mooi gebaar naar de 'favoriete MC's' van Grand Pu zelf, één van mijn favorieten vanwege de chemistry tussen DJ Alamo en Pu en gewoon het feit dat Pu gewoon even snel een track opneemt ter ere van zijn helden. Vind dat gewoon prachtig... leuke funky beat ook trouwens!!

'Who Can Get Busy...' en 'Grand Puba, Positive K & L.G.' hebben dan -op hun beurt- meer een reggae-invloed (vooral nr. 13).

Het eerste deel (waar Sadat en J ook vaak meedoen) is vooral gericht op afrocentrisme, het tweede deel (vanaf nr. 11) is dan weer gevuld met solo's van Pu, waarin hij de show mag stelen. Het is voor mij ook redelijk logisch dat Pu na dit album BN heeft verlaten, want ideologisch komen ze niet echt overeen.

BN ging dan ook door op hun elan op 'In God We Trust' van de aggressieve 5 %-houding, terwijl Grand Pu op 'Reel to Reel' bleef flowen als een gek over zijn skins. Hier heb je beetje van beide stijlen, waardoor het niet écht helemaal als een mooi geheel aanvoelt, maar variatie binnen een album is natuurlijk erg leuk!

Ik geef dit album 4 * omdat het gewoon goed wegluistert en de beats vaak redelijk vernieuwend waren voor '90 en omdat het gewoon een dikke classic is.
Het krijgt geen hogere quotering omdat Sadat en J nog niet in hun topvorm zijn -volgens mij- en omdat enkele songs wat 'dated' klinken... voor de rest één van de beste albums die je kan vinden uit dat jaar...

Peace!