Duffy - Endlessly (2010)

Oei, een gemiddelde van 2,88 vind ik wel erg laag voor dit album zeg...
Vooral aangezien de albums van Katy Perry, Ke$ha en Rihanna die dit jaar zijn uitgebracht, een hoger gemiddelde hebben!

Je hebt gelijk, voortaan zal ik schrijven dat ik mijn cd-speler die schijf snel weer heb uit laten kotsen om er een andere in te doen.

Voor mij is het een veeg teken dat veel mensen die in mijn boek niet echt een goede smaak hebben me nu vragen of die cd van Duffy niet een nachtje bij hen in de cd-speler mag logeren?
Niet om je te dollen - Utrechters onder elkaar, nietwaar - maar puur ter info, geef ik hieronder citaten uit een aantal US/UK reviews:

1. "The entire production sounds pretty plastic. (...)
She fares better when she sticks to tremulous 1960s-style balladry, giving the most tender and convincing vocal performance of the album on Don't Forsake Me.
For some, it will be enough that Duffy has managed to stay afloat after such life-changing success. But it is hardly encouraging that her reaction to all the hurly-burly has been to produce such a docile album, lacking even the modicum of brassy sassiness and belting performances on her debut. Let's hope she never gets stuck in a comfort zone. (The Scotsman)

2. The bigger problem with Endlessly is that Duffy compensates for her lack of a star persona by overdrawing her syrupy rasp, already noted for its acquired tastiness, into a cartoonish oddity. Listening to "Girl," you'd think Duffy was seven; listening to "Too Hurt to Dance" you'd think she was 70. Meanwhile, "Don't Forsake Me" might be the dreariest tearjerker to be performed by a Muppet since "Bein' Green." Even without the affected singing, these ballads would still be unpalatably over-sweetened. Two years ago, Duffy had us begging her for mercy, but after 10 tracks of Endlessly, I was just begging her to stop. (Slant)

3. That cat-in-a-swing-coat yowl will still be a divider for many, but it’s a snag of human individuality in a smooth, if mixed package. 5 out of 10 (NME).

4. But much of the rest is a quagmire of clichés, whether the beaten-down bleating of “Too Hurt to Dance” or the clunkiness of would-be anthem “Hard for the Heart.” 1,5 * out 4 (Chicago Tribune)

....

Zojuist Well, Well, Well gehoord, wat een vre-se-lijk nummer.

Helemaal mee eens. Gelukkig heeft de supermarkt waar ik bijklus het nummer in de playlist opgenomen en mag ik er toch minstens 4 x per dag naar luisteren.

. geniaal.

verschrikkelijk, inderdaad!

De cover is het enige dat ik beter vind in vergelijking met Rockferry

Ik heb de cd inmiddels in bezit, en kan concluderen dat dit gewoon wel een aardig album is, en geen waardige opvolger van Rockferry, maar... hoe moeilijk is het om zo'n debuut te overtreffen?

Dat lukt niet heel veel artiesten! Hoge verwachtingen na zo'n album vallen vaak tegen!

Rare is alleen dat ze soms tegen het irritante aan zingt op dit album. Waarom die verandering?

Al met al blijven er echt nog wel aardige nummers over, zelfs Well Well Well vind ik een van de betere songs op dit album!

Gewoon wel aardig = middelmaat, en dus 2,5 ster!

Was ik over Rockferry nog zeer enthousiast, van de opvolger ben ik een stuk minder gecharmeerd.

De eerste kennis making met het nieuwe album van Duffy was de single Wel Wel Wel en dat vond en vind ik nog steeds een zeer slecht nummer. Als dat de toon en nivo voor het nieuwe album zou worden dan zou het aan mij niet besteed zijn.

Gelukkig is het album nog best redelijk te noemen op de misser Well Well Well na is best wel te doen.
My Boy is een aardig pop nummer, maar wat dat publiek er bij doet begrijp ik niet helemaal.
Too hurt To Dance lijkt er al meer op, een rustige ballad die er best mag zijn en de eerste "blue eyed sixties soul" invloeden zijn gelukkig weer te horen.
Keeping My Baby is wat meer uptempo, een nummer dat zo uit het engeland van de jaren 60 had kunnen komen.
Well Well Well laat ik daar maar geen woorden meer aan vuil maken had echt niet op dit album gemoeten en haalt het geheeld behoorlijk naar beneden.
Don't Forsake Me is wederom een zeer gevoelige ballad die mooi fragiel gezongen is.
Endlessly is in essentie best een mooi nummer maar om de een of andere reden is Duffy behoorlijk met haar stem in de weer en dat pakt niet bijster bijzonder uit, jammer gemiste kans denk ik, de muziekale sfeer is echter wel heel goed.
Breath Away had zo van Dusty Springfield kunnen zijn het nummer hiervoor overgins ook, eigenlijk alle ballades op dit album. Maar weer die stem, er iets in haar intonatie veranderd iets waar ze tentijde van Rockferry nog geen last van had.
Lovestuck is een pop nummertje dat hier eigenlijk niet echt thuis hoort, het klint te eigentijds
Girl is van het zelfde laken een pak als Lovestruck.
Hard For the Heart is een redelijke afsluiter van dit album.

Of het nu komt doordat de productie en het co-schrijverschap in handen was van Albert Hammond of dat dit album Engels aandoet waar Rockferry Amerikans andeed of omdat Duffy haar stem niet meer is wat het geweest is, ik ben er nog niet helemaal uit maar dit is wat mij betreft zeker geen waardige opvolger van Rockferry.

Er staan zeker een aantal goede nummers op dit album (Too Hurt To Dance, Don't Forsake Me, Breath Away) maar ook een paar regelrechte missers (My Boy, Well Well Well, Girl).
En dan is er iets veranderd aan haar stem, iets waarvoor ik eigenlijk al een beetje bang was nadat ik op North Sea Jazz vorige jaar bij haar optreden vroegtijdig ben weggegaan omdat het te schel / nasaal was.

Al met al toch nog 3.5*

Wat is haar stem irritant op dit album, ik word erg nerveus van dit schele gejank.
Het lijkt absoluut niet op nummers als i'm Scared en Warwick Avenue van Rockferry.
Well Well Well is wel het diepte punt, Lovestruck is nog goed te pruimen.
Nee Endlessly komt niet in de beurt van Rockferry.

Helaas maar al te waar . Ik ben bang dat Duffy over een paar jaar kan worden gekwalificeerd als "eendagsvlieg" .

Nou, zo erg is het nou ook weer niet toch? En overigens heeft zij al meer dan menig eendagsvlieg gedaan, en ik denk dat dat dan ook een beetje overdreven is.

Album is inderdaad niet zo sterk als het debuut, maar nog steeds wel ok! En ja, ook mij irriteert dat gevibreer soms mateloos op dit album...

Ik ben het wel met domainator eens, ik wordt ook bloednerveus van haar stem op dit album, iets wat ik bij het vorige album totaal niet had... Ik hoop dat haar volgende album weer meer in de richting van haar vorige gaat.

Wat gaat dit album vreselijk vervelen zeg! Stem verlaagd van 4* naar 2*. Jammer! Vooral die vibratie in haar stem is vreselijk irritant op dit album!

heb meer mensen horen klagen over haar stem, dat het net een kind is enzo. Ik kan me er niet aan storen, spreekt me wel aan die sound. Deze plaat is ook een stuk afwisselender (qua tempo en dergelijke) dan haar debuut. Vooral track 2 vind ik erg mooi.

@ aERodynamIC , volledig eens met je analyse ..duidelijk ook verliefd op haar "originele" oude klanken. Daarom wil ik dit album ook vlug vergeten op twee nummers na "Breath Away" en "Don't forsake me" ..

Ik denk dat we het beste nog niet allemaal gehoord hebben van deze wondermooie dame ..als ze haar authenticiteit maar niet verloochent. Daarom vlug vergeten en hopelijk een betere plaat want ik ben verslingerd op haar ol' sweet voice from heaven.

De succesvolle debuut cd Rockferry ligt inmiddels alweer 2 jaar achter Duffy, en de zangeres komt met haar tweede plaat. Endlessly is muzikaal wat breder dan het vorige werkstuk. Eigenlijk is het gewoon een logisch vervolg op het vorige album. De sixties pop, dance, en soul verpakt in goeie songs vormen samen één mooi geheel. Duffy's nieuwste is opnieuw een fijne cd.

Erger je je niet aan die vervelende vibratie in haar stem. Die is op dit album veel beter te horen dan op Rockferry!

Nee, als de nummers op deze cd echt heel slecht waren geweest had ik daar veel meer moeite mee gehad.

T gaat m niet meer worden hoor:

KLIK

Zonde Rockferry vond ik drie jaar geleden echt verrassend goed... Ze heeft t op zich wel in zich.

En jij gelooft de Telegraaf altijd zo snel??

Ach wat maakt het uit. De platenmaatschappijen creeren vast wel weer een nieuwe blonde huppelmuppet.

die vlag gaat niet op: Duffy schrijft haar eigen muziek....

Ja zeker! Na "Endlessly (2010)" te hebben beluisterd kan ik me een dergelijke reactie van Duffy goed voorstellen. Stoppen meisje, liever vandaag dan morgen...

Helemaal mee eens. "Rockferry" is nog steeds verrassend goed, "Endlessly" is echter dramatisch slecht...

Na haar debuut - een redelijk gothic/symfo getinte ep - is dit al de tweede koerswijziging die ze gemaakt heeft.

Voor dit album heeft ze veel vertrouwen gelegd in Albert Hammond (waar kenne we die ook alweer van?), inmiddels aardig in de zestig en we kunnen rustig stellen dat het niet erg gewerkt heeft.

Laat ik nog even een stukje van Slant aanhalen - zie mijn post van 9 dec 2010:

"Meanwhile, "Don't Forsake Me" might be the dreariest tearjerker to be performed by a Muppet since "Bein' Green."

Ipv de pijp aan Maarten te geven, haar gitaar aan de wilgen te hangen, zou (Aimee) Duffy gewoon in retraite kunnen gaan om zich een aantal basale vragen te stellen:

* wie ben ik, waar liggen mijn krachten als zangeres (je kan jet immers niet iedereen naar de zin maken als zangeres)
* wat wil ik zingen en wie kan me daar het beste bij helpen
* wat wordt mijn volgende stap

Over de laatste vraag zal die andere Amy ook wel eens na kunnen denken. Rockferry was top; dit is gewoon een flop - niet om aan te horen.

Waar ontken ik dat? Ik zeg niet dat Dufske gemaakt is door een A&M of Sony of wat dan ook.
Wel dat er meestal na een succesvolle formule een blik met kopietjes wordt opengetrokken....

Iedereen die net als ik teleurgesteld in deze Duffy, zou voor de grap dit album - 18 berichten en 21 stemmen - een kans kunnen geven. Ik vind het een stuk fijner dan dit misbaksel.