Balthazar - Applause (2010)

Is er nog iemand die vindt dat "Wire" heel fel aan The Whitest Boy Alive doet denken?
Ik hoorde dat nummer onlangs op de radio en ik dacht ehct dat eht TWBA was, alleen was de stem wat anders.
Voor de rest een leuk album.

Eindelijk een volledig album van Balthazar. Ik vond de singeltjes al leuk, vooral This Is Flirt en ik was dus erg benieuwd naar dit album. Het is me ook helemaal niet tegengevallen. Het is wel wat minder catchy dan hun singels, maar dat is zeker geen minpunt. Vooral Fifteen Floors (gek nummer) en Blues For Rosann vind ik erg goed.

Ze hebben echt een goede sound, alleen van die teksten kan ik echt niks maken. Wat is dat voor pretentieus geneuzel?

Van deze plaat word ik heel erg vrolijk. Wat een kwaliteit leveren onze zuiderburen weer af. Hele originele sound ('pop noir') las ik ergens. De songs nestelen zich meteen in je hoofd en laten je niet meer los. Vooral het openingsnummer met die 'anachronistische' blazers vind ik geweldig. Een ontdekking, dit Balthazar.

Idd prachtig geluid van deze band van uit mijn buurt. Spijtig wel dat ze niet vaker het geluid van Fifteen Floors hebben doorgetrokken doorheen hun nummers.

Hun optreden op Werchter kon me trouwens ook heel goed bekoren.

Hun optreden op Werchter was tamelijk geniaal te noemen. Alle songs vertoonden hun potentieel.

Ze tonen idd potentieel alleen denk ik dat ze nog enkele (2) albums nodig hebben om echt een echte topper te maken...

Het is misschien te makkelijk om ze de Belgische Arctic Monkeys te noemen, maar de zang op debuut Applause van Balthazar doet af en toe dan ook wel erg aan die van Alex Turner denken. Balthazar schudt net zo makkelijk als de Britten aanstekelijke nummers uit de mouw en Morning had een Monkeys-nummer kunnen zijn. Toch gaat het veel te ver om dit een Arctic Monkeys-kloon te noemen.

De basgitaar speelt een opvallend belangrijke rol bij de Vlamingen. Het zorgt, samen met de eveneens prominent aanwezige bass drum, voor een vol, vettig en soms zelfs zwaar popgeluid. Nee, het volumeknopje van de basgitaar stond niet te hoog tijdens het afmixen, want dit is simpelweg genieten geblazen. Hoogtepunt is Blood Like Wine, het laatste nummer op Applause, waarin na een rustige intro de bas weer eens genadeloos hard komt binnenvallen.

Schenk jezelf een limonade met ijsklontjes in, laat het dikke geluid als een sluier over je heen vallen en luister zorgeloos. Zorgeloos ja, want als je die zorgen voor het luisteren had, dan zijn die na afloop allemaal wel van je af gevallen. Voor het behappen van Applause is weinig inspanning nodig, en dat is wat een mens zo nu en dan wil: genieten zonder er eerst moeite voor te hoeven doen.

Pindahaai

Alex Turner hoor ik hier echt niet in, sorry. Ze klinken idd soms zeer Brits, maar dat Sheffields hoor ik echt niet.

Tja, kan gebeuren.

Leuk plaatje, vooral de eerste helft is erg sterk. Naar het einde toe wordt het wat minder interessant, maar nergens skip-materiaal. Wire is voor mij de grote uitschieter, nonchalant zomers sfeertje.

Live staan ze trouwens ook hun mannetje. Ik kende nog niets van de mannen toen ze optraden in de Charlatan in Gent eind Juni, en een erg groot deel van de tracks had zich toch ergens in mijn geheugen genesteld.

wat een dikke plaat is dit toch! en hij blijft maar groeien.
Morning & The Boatman blijven mn favorieten!
verhoogd naar 4.5*

Geweldig debuut... aanstekelijk, geweldige samenzang, leuke baslijnen, my cup of tea
Blues for Rosann, Blood & Wine, The Boatman, Fifteen Floors zijn de favorieten van mij.

Het verhaal achter het warme basgeluid zou zijn dat ze die 2 weken lang onder de grond gestopt zouden hebben. Toen ze die er weer uit haalden, bleek de klank vele malen warmer. Of dit verklaarden ze gisteren in Villa Vanthilt toch.

Stel je voor...
Je kan het trouwens hier bekijken (het optreden): http://www.een.be/programmas/villa-vanthilt/balthasar-i%E2%80%99ll-stay-here

Ik heb ze in Roosendaal live gezien. Wat waren die gasten arrogant zeg. Eerst een halfuur soundchecken, maar een groep was nog aan het spelen op dat moment. Dan denk ik: Goh, volgens mij wordt dit echt goed als ze zo lang moeten soundchecken: maar toen ze eindelijk speelden vond ik het maar niets. Tijdens het spelen keken ze ook gigantisch chagrijnig. Begin dan geen band. Dan was Charie Jones Big Band die ook op dat festival speelden toch echt een stuk beter en enthausiaster.

Toen ik het later op CD hoorde vond ik het wel beter dan live, dus toch een
-2-

Berichten over link naar concert verplaatst naar Balthazar

Belgische topkwaliteit!

Volgens mij een kruising tussen Talking Heads, Franz Ferdinand en David Bowie.

Geweldig album, bijna elk nummer is goed en het past goed bij elkaar.

Iedereen heeft blijkbaar zijn slechte dagen, want het beeld dat je schetst, lijkt voor mij in geen geval te kloppen.

Ik heb ze nu 2 keer live gezien (Rock Zottegem en deze week in de Vooruit in Gent) en tweemaal waren ze absolute topklasse en leken ze heel erg bereikbaar (je ziet bijvoorbeeld niet al te vaak dat de artiesten zelf hun instrumenten en versterkers helpen opruimen).

Daarnaast vind ik het feit dat ze deftig willen soundchecken eerder een pro dan een contra (het feit dat dit bij jou blijkbaar enkel kon op een moment dat een andere band speelde, moet de organisatie aangewreven worden en niet Balthazar). Balthazar lijkt nu eenmaal erg veel belang te hechten aan een goed en uitgebalanceerd geluid. Dat hoor je zeker terug op hun album en ook tijdens hun concerten. In de Vooruit bijvoorbeeld was het geluid kristalhelder en elk detail hoorbaar, werkelijk fenomenaal voor een oude zaal als de Vooruit.

Dit album komt zeker in mijn Top 10 van 2010! Geweldige band, ook live zijn ze leuk. Simpel maar toch eigen.

Geweldig album, zoveel maanden na datum wordt het enkel beter. Niet echt heel vernieuwend, maar toch heeft het een zeer eigen aard. Samenhang is ook geweldig, is niet echt harmonie, maar eerder een soort van samenzang dat men ook op dronken feestjes heeft.

Naar aanleiding van alle lovende commentaren bij de release dit plaatje meermaals beluisterd, maar het deed me weinig. Teruggevonden in allerhande eindejaarslijstjes, dus weer een aantal keer beluisterd, maar nog steeds niets... . Het raakt me zelden en vaak verveelt en irriteert het me gewoon. De link met Arctic Monkeys ontgaat me overigens compleet.

Kansen gegeven, moeite voor gedaan, jammer maar helaas... 2*

Prima album, vooral de tweede helft vindt ik ijzersterk.
Daar gaan we nog meer van horen (hoop ik)
Zou zomaar in mijn lijstje van 2010 gepast hebben - maar ja nu te laat

Een heerlijk album en heb ze al twee keer live mogen zien, waaronder hun doorbraak op London Calling als invallers van The Features.

Het valt me toch weer op hoeveel leuke bands België wel niet heeft, met Balthazar voorop. Verder mogen we natuurlijk ook niet The Black Box Revelation, dEUS, Triggerfinger, Team William en Goose. Dan vraag ik me weer eens af hoe het kan dat men het in België wel zo goed voor elkaar heeft en wij in Nederland niet..

Kom op Calimero, zo slecht is het natuurlijk ook weer niet. Of je moet Blaudzun, Alamo Race Track, De Staat, Tim Knol, Moss, Spinvis enThe Black Atlantic echt niets vinden. Naar mijn mening komen met name op het Excelsiorlabel best leuke plaatjes uit.

Jassn raadde mij dit plaatje aan bij Het 'Ga Dat Album eens Reviewen!''-Topic en na Hunger at the Door te hebben gehoord stemde ik toe. Een fijn nummer met een fijne swoel en met de clip en songnaam lijken ze wel te verwijzen naar The Cure.

Ik kende deze band nog niet, nooit van gehoord ook, maar Jassn vermelde erbij dat dit een van de beste albums van 2010 was. Nu wist ik natuurlijk al dat, dat van geen kanten klopt Maar het klinkt prima na een eerste luisterbeurt. Fijne baslijnen, funky en soms wat harde gitaren wisselen zich af met soepele drums. Een goed geluid heeft deze band wel. De stem van de zanger is wellicht wat aan de brave klant en 1 van de duizenden - maar ach - we moeten ook niet te veel gaan verwachten van Balthazar die hier hun debuutalbum afleveren, want dat dit een heel knap debuutalbum is, is zeker waar.

Het album straalt een soort herkenbaarheid uit, en het is wel fijn om eens geen standaardpop te horen. Op het eerste gehoor zullen velen dit misschien wel denken, maar ik kan me helemaal vinden in de omschrijving 'pop-noir'', een hele goede omschrijving/verband zelfs.
De lome bassgitaar en bassdrum zorgen voor een zwaar en traag geluid, terwijl de teksten en zang juist erg vrolijk en pretentieus zijn. Een kruising van de beginperiode van The Beatles en de periode van Seventeen Seconds en Faith van The Cure, wellicht vergezocht, maar dan moet ik ook vermelden dat nergens ook maar dat niveau bereikt wordt. Wellicht wel bij nummers als Throwing a Ball, Fifteen Floors, Blood Like Wine en Hunger At the Doors.

Dit alles maakt dit album toch zeer de moeite waard, jazeker, ware het niet zo braafjes was. De zang is - zoals ik al eerder melde - veel te lichtvoetig en de muziek is gewoon heel braaf binnen de lijntjes.

Gelukkig is dit een debuut album, en is er genoeg ruimte en tijd om zich te verbeteren. De eigen sound hebben ze al. Nu nog te stem wat lomer, trager en lager krijgen zodat we als het ware misschien een depressief album krijgen, maar wel iets wat bijzonder is in deze tijd. Ook mogen er wat vaker climaxen komen, het is het allemaal net niet, netjes binnen de lijntjes dus. Het zou mooi zijn als ze de volgende keer nog een stap verder gaan, en het begin is er al.

Een band om in de gaten te houden, en ik heb het gevoel dat de vooruitgang er wel in zal zitten!

Applause

Ik kreeg deze als tip van jassn in het topic: ' Ga dat album eens reviewen ' en ik was blij met deze tip want natuurlijk had ik al eens van Balthazar gehoord. Maar tot de volledige plaat was ik nooit gekomen.

Een leuke piano intro komt aanzetten. Maar zeer lang genieten kun je niet van de intro want daar komen al direct drums en om het nog completer te maken: blazers. En als er wel één instrument is dat ik niet verwachtte in Fifteen Floors (of misschien beter gezegd op deze plaat) zijn het wel blazers. Ze passen perfect in de song en geven Fifteen Floors ook een leuk sfeertje.
Ook de bas speelt over de hele plaat een grote rol. Maarten heeft een relaxte stem en het is daarom ook leuk om er naar te luisteren.


Hunger At The Door is een een iets snellere song, en ik las hier ergens dat de stem van Maarten goed leek op die van Alex Turner. Toen ik Fifteen Floors aan het beluisteren was zag ik de vergelijking totaal niet maar tijdens dit heerlijke Hunger At The Door hoorde ik het ook.
Misschien is het ook wel jammer dat het een Belgische band is want ik heb al veel Amerikaanse en Britse Rock albums gehoord die dit niveau niet kunnen halen.

Dat ze een steengoede basist hebben bewijst ook Morning. De bas samen met de rustige stem van Maarten is heerlijk om te horen na het wat snellere Hunger At The Door. Maar ook horen we voor de eerste keer in viool.

Zo blijven er maar leuk klinkende songs komen en de meeste zijn ook geschikt voor op de radio. Toch zijn het allemaal sterke songs. Ook staat er geen enkele slechte song op alleen zijn er nog een paar fouten bijvooorbeeld: die goedkope drums - of wat het ook is- in Wire. En het is ook jammer dat er een paar songs wat middelmatig zijn zoals: More Ways, I'll Stay Here, Throwing a Ball. Maar zoals Ataloona zegt het is nog maar hun debuut en ze kunnen nog voldoende groeien en nog beter worden.

Conclusie: het was niet zo'n gemakkelijke opdracht om hier een review over te schrijven, maar ik ben blij dat ik Applause heb beluisterd. Natuurlijk is het geen gigantisch applaus waardt.
Maar voor dit Applause sla ik toch wel eens de handen tegen elkaar en geef ik ze een ruime 3.5*.

Leuk stuk! Ik denk dat de zanger trouwens Maarten Devoldere heet.