The Rolling Stones - Love You Live (1977)

Mooie live dubbelaar, maar als je de boot Les Abbatoirs 76 kent is dit toch minder.

Na Get Yer Ya Ya's Out! toch hun beste live-album. Vooral kant 4 scheurt de band dat het een lust is. Prachtige live versies van Brown Sugar en Sympathy For The Devil. 4,5****

Zojuist voor 9 euro gekocht in de geremasterde versie! Had deze vroeger op lp. Voor mij na GYYYO de beste live plaat.

Voor mij het beste life Stones album aller tijden. Keith speelde op dat album de sterren van de hemel. Als ik Thunderball"s mening lees is dat misschien de verklaring. Voor mijn gevoel waren de Stones in 1976 tijdens die tournee op hun hoogtepunt. Zo uitermate goed op elkaar ingespeeld en dan toch af en toe rommelig overkomen, althans, voor de niet kenner. Voor de echte Stones fan hoort dit bij de Stones. Ik was 13 toen de LP destijds uitkwam en nog steeds luister ik zo nu en dan de hele (inmiddels) CD af. Love your life is voor mij het ultieme hoogtepunt van de rock in die jaren.

Gewoon een lekkere live-dubbelaar.
Vroeger veel gedraaid, heb hem gekocht kort nadat ie uitkwam.
Afgelopen weken ook weer een paar keer.
Feest der herkenning.
Rommelig?
Ja, het zal wel, maar ik vind het bij The Stones horen, en zeker in de jaren 70.
Kant 1, 2 en 3 vind ik al heel weinig mis mee.
Op kant 4 gooien ze er nog een tandje bij en lijkt het inderdaad wel of ze de trein nog moeten halen. Dat doet wel enigszins afbreuk aan Brown Sugar en Jumpin' Jack Flash.
Voor de rest 1 groot feest met als hoogtepunten wat mij betreft Honky Tonk Women, Hot Stuff, Star Star, Tumbling Dice, You Can't Always Get What You Want en eigenlijk de hele El Mocambo kant wel.
Op vinyl nog steeds.

"Love You Live" begint met een ontzettende lome (in de positieve zins des woords) en bluesy versie van "Honky Tonk Woman", dus dat belooft veel goeds. De daarna gespeelde nummers komen helaas toch een beetje rommelig op me over en dreig ik mijn aandacht te verliezen. Maar dan komt er weer zo'n heerlijk loom bluesnummer voorbij: "You Gotta Move". Direct ben ik weer bij de les en die aandacht wordt vastgehouden in een gedreven gespeelde "You Can't Always Get What You Want". Jagger laat tevens horen een woordje Frans te kunnen spreken en de interactie met het publiek draagt bij aan de beleving van dit nummer. "Met Mannish Boy" klimmen de heren nog een treetje verder de bluesladder op. Dat niveau wordt de daaropvolgende nummers vastgehouden en dat maakt dat de tweede helft van deze dubbelaar voor mij persoonlijk veel genietbaarder is dan de eerste. Dus na een voor mij stroeve start herpakken The Rolling Stones zich uitstekend op "Love You Live".

De El Mocambo kant trekt het niveau omhoog. Voor de rest een acceptabele maar wat rommelige Stonesplaat.

De El Mocambo-side is briljant. Tijd om dat complete concert uit te brengen, heren Stones!

De Stones hebben bij mij altijd 2 kanten. Zodra ze Rock 'n roll gaan spelen haak ik vaak snel af. Maar zodra ze blues gaan spelen, ben ik erg geboeid.

Op deze plaat is beide aanwezig, dus gemengde gevoelens, maar het einde van kant 2 en geheel kant 3 zijn voor mij toch wel het hoogtepunt!

Heerlijke uitvoering van Mannish boy, en You gotta move is tevens lekker!
Little red rooster.... elke uitvoering -->

Overigens leuk om Hot stuff eens live te horen! Dat was voor mij voor 't eerst!

Leuk live album, met mooie Warhol hoes! De plaat laat goed horen waarom de band een goede reputatie heeft op live gebied....



Wow... hoe heeft hij het in Godsnaam voor elkaar gekregen om überhaupt nog te spelen?

Dat zal een soort manische gekheid zijn geweest. Z'n prioriteiten had hij in ieder geval niet op een rijtje.
Ook een beetje vreemd om te stellen dat hij daardoor zijn beste optreden van die tour had. Hoe check je dat?

Kieth is zelfs niet naar de begrafenis gegaan van zijn eigen kind. Maar als ik me niet vergis is hij ook niet bij de begafenissen van zijn ouders aanwezig geweest. Ook niet bij die van Brain Jones trouwens. Blijkbaar doet hij dat in geen enkel geval.

Allemaal te lezen in zijn eigen biografie.

Keith ging zaken als dood van naasten het liefst uit de weg.
Ironisch is dan wel weer dat hij aardig bezig was zichzelf de dood in te jagen.
Een onberekenbare man die het vooral Jagger rond deze tijd behoorlijk lastig heeft gemaakt.
Jagger regelde zo'n beetje de boel. Het blijft verbazendwekkend dat Keith vrij constant zijn ding bleef doen.

De man moet toch een ijzersterk gestel hebben.

In feite komt het erop neer dat hij muzikaal op zijn best was tijdens of in het begin van zijn bruine suiker verslaving.
En dat is inderdaad verbazendwekkend te noemen.

Ik zou hem bijna een medisch wonder noemen.

Da's wel zeker haythijs !

Deze plaat vind ik vooral rommelig. De band en zang zijn niet strak.
De nummers maken wel wat goed, maar echt overtuigd ben ik hier niet.

Rommelig inderdaad . Daarom nog wel leuk . In mijn zoektocht een hoop Stones aangeschaft en gevonden uit de collectie van mijn pa. Dit is een middenmotertje van de live albums . Heb er nog een paar te gaan. 3 sterren voor deze

De Stones weten vaak 2.5 a 3 minuut liedjes op te rekken naar het dubbele zonder dat ik nou weet waarom er geen einde aan komt. Het is hun stiel, maar ik vind het nogal eens vermoeiend. Nou heb ik ook weinig kaas gegeten van de discografie van de Britten buiten de singles, dus de blame is on me.

De eindjes van de nummers van The Stones zijn altijd rommelig live. Dat is inderdaad hun stiel. Nooit strak of dat de hele band tegelijk eindigt. Charlie heeft meestal het laatste woord, want die rammelt meestal nog ff door.
Het heeft ook wel zijn charme.
Love You Live is ook wat aan de rommelige kant trouwens. Maar hier en daar wel fijn.

Wat onevenwicht en niet altijd even leuk, maar al met al een smakelijke hap, die ik voor een leuke prijs op mijn bord kreeg. Meenemen dus, en draaien. Viel me mee, gelet op de recensies.

Conclusie? Ga nooit af op wat voor een recensie dan ook. De enige goede recensent ben je immers zelf. Wat "Love you Live" betreft: ik heb dezelfde fout begaan als jij Roberto66. Aanvankelijk ook het album links laten liggen vanwege slechte publiciteit. Heden ten dage weet ik beter. Op dit live album hoor ik de Stones in optima forma.

Hoi Hans, uiteraard ga ik ook uit van mijn eigen smaak, en laat ik kritiek links liggen. Ik vind het niet optima forma, maar ik ben het met je eens, dat dit een goed Stones -geluid is.

Op 13 mei 2022 wordt je op je wenken bediend. 2 CD en Luxe Vinyl versie van het complete concert uit 1977 komen er aan.