Wende - Nº9 (2009)

Wende die nu alles in het engels zingt. Hmm. Ik viel wel voor de franse taal waarin ze zong. Ik ben benieuwd hoe dit gaat uitpakken bij mij: de samples zijn op zich al best veelbelovend.
Ik denk dat ik morgen maar eens richting platenzaak wandel!

Hier ben ik dus heel erg benieuwd naar. Vond de vorige drie platen geweldig. Heb haar ook twee keer live gezien. Dit was ook erg indrukwekkend. En nu gooit ze het over een andere boeg. Hoop dat dit niet teleurstellend is. We wachten in spanning af!

Ik heb sind maart al kaarten voor haar concert in de Paradiso. Daarna moest het grootste gedeelte van haar album nog ontstaan. Ben benieuwd hoe de mix van het nieuwe poppy geluid gaat klinken met haar franstalige chansons.

Het zou mij niet verbazen als ze het ook live anders gaat uitpakken. Als ik haar nu in de buurt wil zien moet ik naar een concertzaal als Watt terwijl ik begin dit jaar gewoon in het theater ben gaan kijken. Toch een groot verschil!
Ik was er even bang voor, maar het beluisteren van de samples heeft me zeker gerust gesteld en ik durf dit morgen dan ook zonder verdere voorbeluistering aan te schaffen.

Nu helemaal gehoord, erg okay hoor, dat andere taal is maakt het wel anders, maar het is nog steeds Wende.

Wende gooit het dus over een andere boeg: de chansonière die heel veel nummers in het frans zong (met wat uitzonderingen in de vorm van nederlandstalig) zingt nu een album in het engels.
Ik heb er aan het begin van dit jaar al kennis mee mogen maken in het theater toen Wende haar optreden afsloot met een intiem liedje op gitaar in het engels gezongen (volgens mij Break My Heart). Dat was toen even een hele omslag.

Ik waardeerde het eigene van Wende juist omdat ze de nummers in het frans zong en de stijl beviel me ook goed. Ja, natuurlijk was het allemaal heel erg Brel maar dat was juist een pré. Zo waardeer ik Frédérique Spigt ook veel meer om haar nederlandstalige nummers dan om haar engelse. Het heeft net wat meer eigens.
Maar waardoor viel Wende nog meer op? Als ik daar over nadenk is het toch haar passie. Vol vuur brengt ze haar nummers en waarom zou dat nu veranderen? En moet ik ook niet toegeven dat weer een cd met chansons ook meer van hetzelfde zou gaan betekenen? Eigenlijk is het goed dat ze iets anders aandurft.
En het moet gezegd: de passie is er nog steeds. Soms denk ik even Mathilde Santing te horen maar Wende durft net iets meer stekeligheden in haar muziek toe te voegen: ik noem een Roses in June dat op eerste gehoor een Santing-achtig nummer lijkt maar dat hier en daar wat aparte wendingen krijgt waardoor het nummer gelukkig boven easy-listening blijft staan.
Wende is en blijft één van de opvallender artiesten die Nederland op dit moment kent, en waar je haar eerst naast b.v. een Liesbeth List of Frédérique Spigt kon zetten daar heeft ze haar muzikale horizon nu weten uit te breiden en komen er meer namen naar voren zoals genoemde Mathilde Santing.
Ik denk dat niet iedereen deze koerswijziging helemaal vol liefde zal omarmen. Zelf heb ik ook een lichtere voorkeur voor haar franse chansons, maar gelukkig heeft ze met Nº9 een uiterst interessante cd afgeleverd waar de kwaliteit van afspat. Het moet je alleen wel liggen, maar dat gaat voor wel meer muziek op.
We moeten de knop even omzetten..... Yes, We Can!!! (bij dit nummer denk ik verdorie aan de musical The Lion King en vraag me niet waarom).

Ik lees altijd graag je beoordelingen, helemaal omdat je zo'n brede muzieksmaak hebt (net zoals ik).
Ik heb hem net gekocht dus moet nog luisteren, maar het beloofd weer veel goeds.
Kom later met mijn cijfer...

net roses in june dus even zitten luisteren. Muzikaal klinkt het interessant, maar volgens mij kan ze beter in het Frans blijven zingen....
Zo klinkt ze ongeveer als Anouk.... Beetje geforceerd Nederlands-Amerikaanse uitspraak.

Ik zou hem alleen voor de hoes al kopen

Zou ze bezweken zijn onder druk van de platenmaatschapij ?

''Vertrouw ons maar Wende, vrouwelijk naakt verkoopt en zou je dan deze
vuurspuwende BH kunnen dragen bij je optredens deze komende tournee ?''

Na verschillende YouTube filmpjes van Wende te hebben gezien (oud en nieuw), heb ik zojuist dit album en haar vorige albums besteld. Wat een stem en inlevingsvermogen heeft deze meid.

Ik heb haar al een tijdje in het vizier en verschillende optredens op tv gezien. De serie "Een nieuwe jas" keken mijn vrouw en ik altijd met veel plezier en zij kwam er geregeld in voor. Niet alleen een leuk koppie, maar alles wat uit haar keel komt is bij ons raak.

Roses in June... wat een schitterend nummer en wat een erg gave clip. Jaja, deze man met vrouw gaat 12 Januari naar het Concertgebouw, want dit willen we gewoon live gaan horen. Beoordeling volgt nog...

roses in june... wat een goeie clip zeg

Net ook naar Roses in June geluisterd. Ze heeft idd. een soortgelijke klank. Maar waar ik bij Anouk afhaak, heb ik hier het gevoel om juist aan te haken. Dat geforceerde acting out van haar trek ik niet en daar heb ik bij Wende geen last van. Tuurlijk ook even verder gekeken op joetoep en ik ben wel gecharmeerd van haar muziek en de wijze waarop ze die brengt. Van deze dame ga ik zeker wat in huis halen.

Oeh, daar zeg je iets waar ik bij Wende wel last van heb. Ik vind het wel een beetje gemaakt, overacted, geforceerd overkomen. Weinig naturel, spontaan. Dat heb ik gekregen ook na het zien van haar documentaire De Wereld Beweegt. Maar dat is een eerste indruk.

Ik ga haar binnenkort live zien en dan wordt het aanhaken of afhaken voor mij.

Ik heb die uitzending gezien van 24 uur met....... Wende Snijders.
(dat programma van Wilfried de Jong)
Het kan aan mij liggen, maar ik vond haar hier juist erg spontaan en naturel overkomen.
Mooie vrouw ook vind ik.

Ik hoor haar wel liever in het Frans.

Zijn het covers of eigen materiaal?

Simon, lees dit stuk eens uit de Pers
Niet alleen een leuk verhaal, maar ook nog eens antwoord op jouw vraag

Ik ken nog te weinig van Wende om daar een duidelijke mening over te hebben. Voor mijn gevoel geeft ze haar nummers, waarvan ik stukjes heb gezien, een non-verbale draai aan...zoals bijv. Tori Amos dat ook doet. Daarnaast denk ik dat veel van haar nummers (covers) een bepaalde sentiment hebben, een soort rol als het ware, die zij dan vertolkt...zoals bijv. een Ute Lemper dat zo goed doet. Ik voor mijzelf zie daar wel een verschil in, in vergelijking tot het kickboks gedrag van Anouk.

Ik vind het een beetje lastig om een rockchick met een chansonniere te vergelijken. Ik vind het ook mooi hoe zangers en zangeressen kracht en emotie zetten achter hun stem door nonverbaal gedrag, maar bij Wende denk ik wel eens dat ze dat ook zou doen bij Ik zag 2 beren broodjes smeren

Maar dat was dan ook een wonder

Ik begrijp überhaupt niet waarom er een vergelijking moet worden gemaakt tussen Wende en Anouk, Het zijn niet alleen totaal verschillende karakters: ze zingen ook een totaal ander repertoire en Wende is meer een theatermens en houdt van live optredens. Anouk heeft meerdere malen aangegeven het live optreden bijna een straf te vinden. Ja oke, ze zijn beide vrouw en van nederlandse afkomst... hebben we toch nog een vergelijk

Als ik dit album beluisterd, gaat mijn gevoel uit naar zangeressen als Wende. Sommige vinden het theatraal wat ze doet, maar ik vind haar zo ongelofelijk mooi inleven bij alles wat ze zingt. Op de dvd is dat fantastisch te zien.
En ik zou haar inderdaad wel eens een kinderliedje willen zien zingen , ongetwijfeld zou het mij nog pakken ook

Ze is geboren in Groot-Brittannië

Maar toen ik het nummer hey bij P&W hoorde moest ik ook gelijk aan anouk denken. Ben wel benieuwd naar de rest van de nummers.

Ha, wat dacht je van dit.... Wende die een song van Anouk doet:

http://www.youtube.com/watc...

Vandaag in huis gehaald. Eens op m'n gemak gaan beluisteren. I.i.g ga ik kaartjes voor het concert in Ehv. bestellen.

Ik vind deze plaat (en ook de afzonderlijke liedjes) te veel gekunsteld. De nummers missen een duidelijke lijn, het is me té afwisselend, waardoor het te veel van de hak op de tak gaat.

Ik ontkom er niet aan te denken dat het een soort drang is geweest iets artistieks neer te zetten: een kunststukje. In mijn ogen is ze hierin doorgeschoten en heeft ze een overdreven volle en rafelige plaat gemaakt.

liever zet ik een van de eerdere platen op.

Nadat mijn aandacht een feit was nadat dit album op MuMe home pagina kwam te staan, ben ik wat gaan lezen en luisteren van Wende. Via YouTube en haar eigen site, bleek het hier om een authentiek, enthousiast en energieke persoonlijkheid te gaan. Dit no.9 kan misschien wel als haar debuut gelden. Tuurlijk met haar voorgaande albums gooide ze hogen ogen en oogste ze vele prijzen, maar -op een paar eigen bewerkingen/composities na- veelal gebaseerd op bestaand werk van derden. Welliswaar met een prachtige interpretatie die doet denken aan Edith Piaff en Ute Lemper. Aangezien ik dus pas aanhaak bij no.9, is het voor mij niet zo'n ommezwaai als voor menigeen die haar gevolgt heeft vanaf het begin.

Dus de hoes trok de aandacht, tja dat is i.i.g al gelukt. Maar het heeft ook een kwaliteit in zich, die veel covers ontberen. Esthetisch naakt of whatever...misschien wel net zo toepasselijk, want op dit album geeft ze zich wel -muzikaal- bloot. Alle teksten zelf geschreven en samen met haar muzikale partner Jan van Eerd heeft ze de nummers gecomponeerd. No.9 refereert dan ook aan de revolution no.9 van The Beatles. Een nummer waar veel over gezegt is en te zeggen valt, maar wat volgens Wende hoort bij het muzikale proces en daardoor ook past tussen de andere nummers van The Beatles op dat album.
Dit no.9 van Wende is ook een zoektocht en m.i dus niet gekunsteld. Integendeel ik vind dit een album van een puurheid, waar ik spontaan trek krijg in chocolade met meer als 70% cacao.
De intonatie in haar stem die menigeen zo mooi vond klinken in het frans, is hierop wel een stuk meer op de achtergrond. Dat kan ook niet anders, het engels is expressief gezien ook een heel andere taal. Toch blijft er een pracht van een stem over, waarin nog genoeg variatie in te ontdekken valt en Wende blijk geeft van een flexibiliteit die aan andere grote vrouwelijke artiesten doet denken. Genoemd al is een Ute Lemper, met het cabareteske berlijnse sfeer zoals in Wonderful. Maar ook een Joni Mitchell zoals in Sunday Morning, of een experimentele Kate Bush in Exhale, ja zelfs een David Bowie zoals in het krachtige The Moon is Out en als ik toch bezig ben kan ik ook nog wel een Bob Dylan noemen zoals de tekst gedeclameerd word in Yes, We Can.
Afwisselend is het zeker, maar dat is wel vaker met een "debuut".
Saai is het i.i.g niet en met een open geest voor allerlei invloeden, waar menig nederlands artiest(e) nog een voorbeeld aan kan nemen.
De ingetogenheid van een Hey. De poezie van Dream a la Anne Clark. Het experimentele in Exhale. De visualisatie van een NY is passing by in een stijl die mij doet denken aan Tori Amos.
Wende heeft veel kwaliteiten in zich verenigd en laat de muze flink haar gang gaan op dit no.9
Het mooie vind ik ook dat er genoeg te ontdekken valt in de -voor mij- veel te kort durende 36 minuten. Door gebruik te maken van allerlei instrumenten en daarin niet de vertrouwde wegen te bewandelen is dit een heel aangenaam album om te luisteren, dat geen moment verveeld.
Storen aan haar gebaren bij de muziek doe ik niet, die passen haar en zijn een wezenlijk onderdeel van de nummers die ze neerzet.
Wende is een talent die niet in hokjes geplaatst moet worden voor het eigen genoegen, zij moet zich kunnen ontvouwen als een lotusbloem op het water. No.9 is daartoe een goede aanzet. Kijk nu al uit naar het concert waar ik in januari naar toe ga.

Toevallig in het Concertgebouw? Gaan mijn vrouw en ik nl heen. Ik herken voor de rest jouw verhaal, want ook wij hebben eerst wat op YouTube gekeken, haar website en vervolgens haar vorige albums aangeschaft.
Ik heb deze nu een weekje of wat gedraaid in de auto en het wordt steeds beter. In het begin wennen aan de wentelingen in sommige nummers, maar uiteindelijk is het grote klasse.
Aan 1 nummer moet ik nog steeds wennen en dat is The moon is out: rare kronkels en ietwat irritante deun.

@IntoMusic:

Idd. in het concertgebouw, ben benieuwd.
In het begin is het even wenden aan de wendelingen, maar dat komt vanzelf goed.
The moon is out, is een van mijn favorieten, juist door die kronkels en pittige deun. Die Wende weet van Wanten.

Wende heeft hierbij een pracht plaat afgeleverd. Vanavond in Paradiso geweest, waar de meeste nummers van dit album gespeeld werden. En hoe!!!! Grandioos. Ik heb Wende al vele malen gezien. Theaters, concertgebouw..enz, maar dit was weer iets heel anders. Gewaagd, want ze speelde de nummers toch weer anders dan op de cd. Maar wat een overtuiging. een uitverkocht Paradiso ging compleet uit haar plaat...

En wat een geweldige video clip bij het nr. Roses in June!

Gisteravond Wende in Paradiso gezien. Prachtige vrouw met een prachtige stem. Nummers als Rip the Ribbon mag ze er meerdere van maken. Dat bevalt mij beter dan de liedjes van dit album.