Brian Wilson - Smile (2004)

Smile is de opvolger van Pet Sounds van The Beach Boys, heeft 37 jaar (!) vertraging opgelopen en is omgeven door ongeveer de grootste hyperbole die ooit rond een album gehangen heeft. Bovendien heeft Smile de allerhoogste score ooit op Metacritic. Hoe kan het dat ik de enige ben die op dit legendarische album gestemd heeft?

EINDELIJK EINDELIJK EINDELIJK !!!

Het heeft even geduurd maar daar is Smile dan. Lange tijd leek dit album voorgoed aan ons voorbij te gaan, maar Brian Wilson heeft het gelukkig alsnog aangedurfd. Als ik dit album hoor bedenk ik me dat dit bij de oorspronkelijke release in 1967 waarschijnlijk als een bom zou hebben ingeslagen. Anno nu is het ook een meesterlijke plaat en gelukkig is Brian Wilson beter bij stem dan ik had gedacht. Veel nummers waren al op andere albums van the beach boys uitgebracht, maar de versies die op dit album ervan staan vind ik net een tikkeltje beter. Good vibrations heeft nu zelfs het betere einde gekregen dat het altijd al verdiende. 4,5*.

Wat een ongelooflijk mooi album is dit zeg. Het einde van In Blue Hawaii vind ik bijvoorbeeld superprachtig, door die typische mineur/majeur akkoorden-afwisseling die je overal op het album terugvindt.

Vind je niet dat de andere muziekliefhebbers hier wat respijt verdienen, SilverGun ?

M.a.w. geef de tragere (lees: véél tragere ) popmuziek consumerende mensen hier een pietseke meer tijd (= ik dus )

Hier nog iemand die het even moet laten bezinken. De eerste indrukken zijn zeer goed, maar ik moet er nog wat luisterbeurten aan wagen voordat ik enigszins te verantwoorden stem kan uitbrengen.

Ik moet toegeven dat ik het album vóórdat ie in de schappen lag al een tijd via minder legale wegen heb beluisterd en het bezinken ervan best even in beslag heeft genomen, dus da's een goed punt

Wat een prachtig..ontroerend ..album. Wie de geschiedenis van Brian Wilson kent zal het ongetwijfeld met me eens zijn. Het harmonieuze geheel...de herkenbare melodietjes..de koortjes...Alles wat de beach boys zo groot maakte is hierop terug te vinden. Brian Wilson laat oude tijden herleven...Kippevel.
5 sterren. (zonder twijfel)

Net de 1e luistersessie gehad en ik denk dat dit weer een moeilijk geval gaat worden. Het klinkt allemaal weer een beetje hetzelfde. Dit had ik ook bij Pet Sounds en volgens mij moet ik maar tot de conclusie komen dat het tussen mij en Brian Wilson nooit echt wat zal worden. IK zal dit album nog wel een paar kansen geven en hopelijk valt het kwartje ooit. Afgaande op de 1e luisterbeurt zit ik nu zo rond de 3 á 3,5 ster.

Ja, dan moet je toch nog even doorluisteren, het kwartje valt vast nog wel Het album grijpt mij gelijk bij het eerste nummer al, maar ook vooral bij de instrumentale 'uitkijk'-stukjes, alsof het de climaxen zijn waarop je telkens zit te wachten... zoals bij Wind Chimes van 2:21 tot 2:41, In Blue Hawaii vanaf 2:25 en Child Is Father Of The Man vanaf 1:42...

Gister was er een docu op nederland 3 over Brian Wilson en ik was zeer onder de indruk van het protret dat over deze kunstenaar werd gemaakt. Een kunstenaar die depressief werd omdat zijn meesterwerk werd tegen gewerkt door zijn mede beach boys leden. Ik voelde echt met hem mee. In ieder geval wil ik dit album zo snel mogelijk gaan beluisteren, omdat het niets dan lovende kritieken heeft gekregen.

Prachtig was het gisteren, zat met een brok in mijn keel te kijken..
Nu heb ik Anthology van Beatles net gekocht dus ga ik weer emotioneel worden, maar dan nog meer...:) snik

Fantastisch zaterdag op TW Classic! Genius Wilson heeft misschien wel zijn beste tijd gehad - een Duran Duran fan vroeg mij hoe lang "die zanger daar op het podium(brian wilson)" al overleden was - maar de nummers staan nog steeds als een huis. Na opener Heroes and Villains volgde een regelrechte best-of reeks met toppers als Help me Rhonda, Wouldn't it be nice, Fun Fun Fun, God only knows, California Girls, Barbara Ann, Good Vibrations, Sloop John B en meer van dat lekkers.

mooi album. Wilson is zijn stem kwijt en er zitten irritante lege stukken tussen de nummers terwijl ze aan elkaar gebreid horen te zijn, maar ala. een hoge score is hier op zijn plaats.

Ik vind er niets aan. Maar ik vind ook The Beach Boys en The Beatles helemaal niets.

Dit kan mij ook niet bekoren. Beach Boys en Wilson de laatste tijd meerdere malen beluisterd omdat ik ze toch haast goed moet vinden (rationeel geredeneerd), maar het geld dat ik aan deze cd uitgaf had voor mij een betere bestemming verdiend.
Maar de liefhebbers veel plezier ermee.

Brian Wilson roept tegenstrijdige reacties op. Of je vindt het geweldig of je vind het helemaal niks. Een tussenweg is er niet. In mijn ogen staat dit werkstuk als een huis. Ook na 37 jaar nog steeds adembenemend mooi. Een topprestatie.

ik denk dat als dit uit was gekomen in het jaar dat ie moest uitkomen het de belangrijgkste pop plaat ooit was geweest. Nu is het gewoon een mooie plaat met leuke liedjes.

Een ding staat SMiLE in de weg om de perfectie zelve te zijn: de aangepaste versie van "Good Vibrations". Met "In Blue Hawaii" zijn de sage en cirkel overduidelijk rond. "Good Vibrations" hangt er alleenmaar als een blinde darm bij, het hoort daar duidelijk niet thuis. Misschien als het nummer in z'n originele vorm was gelaten en ergens in het midden van de album geplaatst... heel misschien dan.

Misschien wel, maar het blijft toch één van de zwakkere punten van de moderne Brian Wilson, als je zijn oude nummers in je achterhoofd hebt tenminste.

Toch blijft dit album erg goed overeind dankzij zijn conceptuele kracht en de prachtige arrangementen. Composities als Cabin Essence, Surf's Up, Good Vibrations en Wonderful kunnen zich meten met een album als Pet Sounds.

Dat is wat zwak uitgedrukt. M.i. zijn deze nrs met daarbij Our Prayer en Heroes and Vilains de overtreffende trap van Pet Sounds.

Mwah, weet nog niet of ik het daar mee eens ben, maar die twee nummers die jij opnoemt zijn inderdaad ook erg goed.

Ten eerste was 'Smile' niet helemaal een 'verloren meesterwerk', het heeft gewoon nooit een officiele release gekend maar er zijn wel vele bootlegs van en zeker met het internet nu zijn de opnames van toen makkelijk te vinden en te horen.
Ten tweede vind ik dat Brian Wilson dit album niet had mogen uitbrengen. Er zijn dus bootlegs waar de originele opnames van Smile opstaan uit 1967, en het enigste wat Brian Wilson anno 2004 heeft gedaan is de nummers opnieuw opgenomen met zijn zang en andere backing band. Hij heeft helemaal niets veranderd aan de nummers, ze zijn nog compleet hetzelfde. En als ik moet kiezen tussen de originele Smile uit 1967 van de beach boys en deze ripp off van Brian Wilson dan weet ik het wel.
Voor mij is dit album net hetzelfde als bijvoorbeeld Paul McCartney 'Sgt.Pepper' opnieuw zou uitbrengen, dat slaat toch ook nergens op?! Het enige verschil is nu dat 'Smile' nooit een officiele release gekregen had. Dan had ik liever dat Wilson de oude opnames gewoon officieel uitbracht (desnoods opnieuw gemixt) maar niet helemaal opnieuw opnam zoals hij nu gedaan heeft.
5* voor de echte 'Smile' uit 1967 (Een meesterwerk - beter als 'Pet Sounds' zelfs, maar die spijtig genoeg niet op de site mag omdat het een bootleg is), en 3* (wat nog hoog is) voor Brian Wilson's schaamtevolle versie (omdat hij zonodig alle nummers opnieuw moest opnemen in plaats van de echte opnames gewoon uit te brengen).

Je slaat de spijker op zijn kop Toon1.
Helaas moet ik je gelijk geven als groot beach boys ,brian wilson fan.
De ECHTE smile staat ook zeker in mijn top 10 , wat een waar meesterwerk. Ook ik raad iedereen ten zeerste aan om een exemplaar te bemachtigen.

Vanochtend voor het eerst geluisterd en het klinkt allemaal erg goed. Ik moet het zeker nog een paar keer draaien om het echt te waarderen, maar dat ben ik gewend van Brian Wilson. Het is zeker geen makkelijke muziek, hoewel je op het eerste gehoor anders zou denken. Heroes And Villains, Vegatables en Good Vibrations steken er voor mij op dit moment uit.
Zal deze nog vaak draaien, begin met 3,5 ster.

zal wel aan mij liggen, maar het het kan mij niet bekoren ...

Vele jaren en veel gekte zijn verstreken; Brian Wilson heeft zijn droom verwezenlijkt: het officieel uitbrengen van "Smile" als 1 geheel.
Mooi voor hem; maar ook voor ons?
Niet helemaal; het is het net niet voor mij.

Maar ik vind niet dat je van een rip off kunt spreken; of kunt zeggen dat hij het niet had mogen uitbrengen. Het is ZIJN werk.

Laat onverlet dat ik het zelfde probleem heb als anderen hier.
Het heeft hem in ieder geval goed gedaan, en dat is voor iemand die in de psychiatrie werkt, positief te noemen.
Ik heb er zelf weinig mee.

Misschien dat iemand me kan vertellen waar je de pseudo-bootleg ( want dat is het natuurlijk niet echt) op het net kan vinden.
Zal me waarschijnlijk beter bevallen.

Zijn werk of niet, dat maakt me niet uit. Brian Wilson's versie voegt niets toe aan de oude tapes, daar gaat het net om. Waarom had hij die echte tapes niet kunnen uitbrengen? Ik hoor liever de echte Beach Boys dan Brian Wilson solo die de nummers in een (veel minder mooi en onaanvaardbaar) modern kleedje steekt. Dit is wel degelijk een rip off.



File-sharing. En waarom is het geen bootleg? Het is namelijk nooit officieel gereleased. Wel degelijk een bootleg dus.

Pseudo: omdat ie uitgebracht had kunnen worden.
Rip off = jatten; je kunt niet van jezelf jatten.
Maar zonder de overige B B is het vooral vocaal niet mijn ding.

Een Rip Off in het feit dat hij originele tapes niet gebruikt maar er volledig zijn eigen plaat van maakt door de vocalen van de andere beach boys niet te gebruiken, en omdat hij doet alsof het meesterwerk eindelijk "afgemaakt" is, terwijl hij niets toegevoegd heeft.