The Gaslight Anthem - The '59 Sound (2008)

Dit is absoluut één van de kandidaten voor de lijstjes aan het eind van het jaar. Wat een fantastisch album. Springsteen goes punk rock.

Alleen al díe heerlijke Springsteen titels als: Meet me by the river's edge en The backseat!

Een cd die op 't eind van 't jaar zeker in mijn lijstje hooggenoteerd zal staan.
Ik mis alleen het geluid van Big Man Clarence nog...

Zeker lekkerrr!!

Eens!
In de gaten houden dit bandje.
Ze bewijzen op dit album meerdere stijlen aan te kunnen.
Dan maakt dat hun muzikale vocabulaire groot is.
Zo hoor ik de ene keer Americana, de andere keer soul of blues en draaien de jongens hun hand ook niet om voor een classicrocker!

Dit lijkt op 2 bands: Against Me! (qua stem toch zeker!!) en The Killers.
Heel erg mooi allemaal.

Dit lijkt nog eens helemaal niet op Bruce Springsteen...verre van dat.

Nou vind nummer 2 toch wel erg Springsteen achtig.......
Voor de rest is het gewoon leker puntige rock zeg maar en tja daar kan Springsteen ook wat van hé.......

Als Springsteenliefhebber moest ik dit eens beluisteren. Ik zet nu net het eerste nummer op en wat hoor ik? Een uptempo The Killers maar nog geen Bruce. Nou laten The Killers zich ook aardig inspireren door Bruce maar de directe link hoor ik nog niet. Even verder aanhoren!

Dit is wel goed uitgelegd, zo zie ik het ook van mij kant.

Dit klinkt meer Killers dan de Killers zelf Maar dat zal de populariteit van deze band vast geen kwaad doen.

Deze plaat schreeuwt gewoon SPRINGSTEEN. Het begint bij de stem die als twee druppels op den Bruce lijkt en gaat zelfs zover dat enkele ritmes en songopbouw op nummers van Bruce lijkt. Bij het luisteren heb ik voortdurend aan die gelijkenissen moeten denken. Hoe dit ook zij heeft de muziek van Gaslight Anthem voldoende originele elementen om als volwaardig eigen brouwsel te gelden.

Lekker plaatje, heeft inderdaad wel wat Springsteen invloeden, vooral Meet Me by the River's Edge, maar ik vind wel dat ze een eigen geluid hebben. Echt een goed album zo op het eerste gehoor ook wel beter dan The Killers. Stem volgt later.

Erg mooi! Kloppen die track-lengtes alleen wel? Mijn geheel duurt 41 minuten...

track lengtes moeten worden aangepast die van mij duurt ook dik 41 minuten

Ik vond deze band echt heel saai, maar op een gegeven moment ben ik toch maar blijven luisteren naar dat ene nummer op youtube ('59 sound). Tot dat ik het helemaal fantastisch vond, weer later heb ik beide cd's en nu is het gewoon echt keihard mijn lievelingsband! Het maakt mij niets uit op wie het lijkt. Springsteen of the killers (allebei wel haha =D). ik vind het echt gewoon een superband.

Kan ook van beide cd's geen goede nummer aangeven omdat ik ze allemaal fantastisch vind, ik vind alleen the backseat wat minder.

Zelden een album met zoveel nummers die me in één keer te pakken hadden. Zonder overdreven catchy te zijn, toch al zo lekker in het oor liggend bij de eerste keer draaien, da's knap. Boeiende lyrics ook trouwens, vol van referenties naar tijden die ik helaas nooit heb mogen meemaken, die aanzetten tot het nodige uitzoekwerk wat het geheel nog boeiender maakt. Één van de beste uit 2008?

Over de vergelijkingen -> ken te weinig van Springsteen om daar iets over te kunnen zeggen, maar The Killers hoor ik er zeker in terug. Zij brengen in mijn ogen de nummers vaak iets bombastischer en iets pakkender, meer richting pop. De achterliggend typische punk-feel die The Gaslight Anthem hier gebruikt onderscheidt zich daar dan weer flink van.

goed, maar niet zo goed als de vorige (sink of swim) plaat.

Wel degelijk een behoorlijke Springsteen invloed bij deze band...alleen de verwijzingen in de lyrics al! (No Surrender my Bobby Jean...)

Deze mannen hebben eerder een EP uitgebracht onder de naam This Charming Man, genaamd Every Little Secret. Ook echt een aanrader!

Waarom worden bands als ze een keer wat leuks uitbrengen gelijk vergeleken met anderen.Niks Bruce GEWOON THE GASLIGHT ANTHEM

Het is geen schande om met Bruce Springsteen te worden vergeleken hoor. De invloeden zijn er gewoon overduidelijk, dat mag dan ook best gezegd worden.

de zanger komt ook bijna altijd op met een shirt met daar op 'the boss' .....lijkt me een goede indicatie van hun invloeden =D

Heerlijke cd!

Wat een prachtige plaat, vol met energie en passie gemaakt.
En inderdaad kan je de invloeden van bruce springsteen en de killers wel horen, maar toch hebben ze eigen sound. 4.5 sterren

Ik wil seks hebben met dit album. En er op. En ernaast.

Wat een weergaloos leuke band is dit, zeg. Sink or Swim was een absoluut juweeltje, Senör and the Queen volgde dat heel erg fijn op, en hoewel dit album eerst als een klein stapje terug voelde, zit het na drie keer luisteren weer genadeloos hard vast in mijn hoofd.

Die teksten die inderdaad doen denken aan Bruce, maar ook aan de soundtrack voor één van Kerouac's best verhalen. Echt ieder nummer schept prachtige beelden op, en is doordrongen met dat impulsieve, vrijgevochten gevoel.

Dit gaat heel erg hoog eindigen in mijn 2008-lijst. .

Staat hier nu op, wordt bij iedere beluistering beter.
Als je dit goed vindt probeer dan ook eens Three Chords And The Truth van The Ducky Boys. Ook een geweldig album ook in de stijl van Gaslight Anthem.

The Ducky Boys ken ik uiteraard, maar dat album moet ik nog van ze luisteren. Vind hun eerdere werk eigenlijk veel meer naar streetpunk-bands als de Street Dogs neigen, dan hiernaar.

Maar bedankt!

Helaas zijn de concerten vast weer uitverkocht voordat ik er erg in heb dat ze überhaupt komen optreden. bareuhhh - snik.... Niks groeiplaat direct 5.

In februari in Vera, Groningen. Kaartverkoop gaat twee weken van tevoren in de verkoop, dus daar kun je goed op anticiperen

Dit gaat nu zo goed als zeker DE cd van het jaar worden voor mij. Heerlijke cd die niet gaat vervelen.

Heb al kaarten voor Brussel volgend jaar!

Het is inderdaad niet niks als je zo vaak in één adem genoemd wordt met Bruce Springsteen. De eerste keer dat ik het hoorde vond ik eigenlijk dat ze wel heel erg veel 'Bruce waren' en heb ik het snel terzijde gelegd. Ik had geen zin in weer een bandje dat te veel leek op hun idool.
Toch heb ik het op een gegeven moment weer opgezet en werd nu wel gegrepen door de energie en de levenslust die dit album uitstraalt en de Bruce-link verdween een heel stuk naar de achtergrond.
Zodra dit eenmaal gebeurt denk ik dat dit plaatje je snel mee weet te voeren in de 12 nummers durende rollercoaster: je moet die link echt loslaten. Geen stukken lezen waar de naam Springsteen telkens weer genoemd worden (ja ik maak me er nu ook schuldig aan), gewoon luisteren en plezier beleven. Want dat is deze cd voor mij: plezier. Niet veel meer of minder en dat is met al mijn donkere, sombere voorliefdes eigenlijk wel weer eens erg lekker.