Beirut - A Study of Losses (2025)

Zach Condon levert hier toch wel wat anders af dan gewend, en toch klinkt het ook weer zo vertrouwd als wat.

A Study of Losses schijnt een herbewerking te zijn van een soundtrack voor een moderne circusvoorstelling (Kompani Giraff), maar dat hoor je nergens in terug eigenlijk.
Want het is een en al melancholie op dit album, en dat is niet vreemd als het concept verlies is en de vergankelijkheid van alles in het leven.

Korte nummers, waarvan een aantal instrumentaal (die absoluut de moeite waard zijn).

Mooi album.

Opvallend weinig berichten bij dit mooie, bijna sacrale album van Zach Condon. Het klinkt vertrouwd, erg eigen. Maar voor mij is dit toch de overtreffende trap van Beirut. Waarschijnlijk omdat dit klinkt als een geheel, wat je niet zou verwachten bij een album met maar liefst 18 songs, en wat ik vaak miste bij vorige albums van Beirut - die vaak wel wel als een verzameling losse liedjes voelden. De sfeer is melancholisch, versterkt door de dit keer terughoudende zang van Zach. Beste Beirut-album tot nu toe.

Mooi album inderdaad, maar na 2 keer luisteren moeilijk om al wat zinnigs over te zeggen. Ik ben benieuwd hoe e.e.a. vanavond live in Utrecht wordt overgebracht.

Ja mooi, maar ook een tikkie eentonig en voorspelbaar. Net niet overal even spannend. Maar met die melancholieke weemoed kan ie ook bij mij een potje breken hoor.

Ik luister hem nu op weg naar het optreden voor het eerst. Belooft heel wat...

Edit: de nieuwe nummers kwamen live ook lekker uit de verf.

Heb je niet gespot, maar het was een fraai optreden inderdaad. Enige minpuntje vond ik dat de zang waar ik stond niet echt goed hoorbaar was i.c.m. de blazers en drums, vooral in het begin. Maar ze deden ook zoveel instrumentale nummers of relatief rustige nummers waarbij dat niet echt speelde.

De nieuwe nummers kwamen verder zeker goed uit de verf en de circusartiesten bij Sappho's Poems, Caspian Tiger en Villa Sacchetti waren ook een hele bijzondere toevoeging. Die laatste is ook gelijk mijn nieuwe favoriet van het album.

Ik was trouwens wel benieuwd naar wie Guericke was en kwam toen dit tegen over een reconstructie van een eenhoornfossiel:
Guericke-Einhorn – Wikipedia - de.wikipedia.org
Toch leuk om via een Amerikaanse troubadour nog wat Europese (kunst)geschiedenisles te krijgen.

Prachtig! Veel melancholie in deze folkplaat. Wat een sfeer. Misschien wel hun meest stabiele plaat.

Beirut heeft nog wat meer geluisterd naar Penguin Café Orchestra en ook de klassieke elementen overgenomen. Maar ze doen dit met verve.
Ik zit nooit echt te wachten op een nieuwe Beirut, maar telkens weten ze me te overtuigen. Mooi evenwichtig album