DARKSIDE - Nothing (2025)

Graucha Max vond ik interessant, maar de replay value valt toch wat tegen, echt pakken doet het niet. Iets te onsamenhangend denk ik. S.N.C. vind ik bij eerste beluistering ronduit slecht, dus kan niet zeggen dat ik echt warm loop voor deze plaat. Ook omdat de vorige plaat gewoon erg tegen viel.

Bij de vorige plaat gingen ze voor ‘less is more’, maar deze eerste singles zijn wat meer ‘in your face’. Graucha Max is lekker ritmisch en chaotisch maar ik mis een fijne melodie, iets waar Harrington juist zo goed in is.
S.N.C. is heerlijk, begint met de typische DARKSIDE klanken en krijgt in de tweede helft een heerlijke Against All Logic injectie van Jaar. Zijn productie skills zijn sowieso weer on point.
Benieuwd naar de rest.

Ik heb juist heel veel zin in dit op het oog meer up-tempo album. Graucha Max is fantastisch en en ook S.NC. doet me opveren inderdaad wegens die A.A.L. invloeden. Las dat het album is geschreven tijdens de tour, en ze lijken de live-energie mee te nemen in deze nummers. Sinds ik ze live zag in november heb ik er weer helemaal zin nadat ik Spiral ook enigszins vond tegenvallen. Los van wat dit album gaat brengen kan ik overigens iedereen aanraden ze live te zien als je kans hebt.

S.N.C. bevalt mij al een stuk beter dan Graucha Max. De A.A.L. invloeden zoals eerder benoemd hierboven zijn duidelijk aanwezig.

Mausie, gaat alles wel goed met je jongen? Ik maak me zorgen om je. S.N.C. is toch echt een heerlijke track?! Graucha Max viel hier ook in de smaak, dus kom maar door met dit album. Darkside stelt mij eigenlijk nooit teleur. Helaas nog nooit live gezien, dus staat hoog op de wishlist (Beach House voert dit lijstje met stip aan).

Ik moet wel terugkomen op mijn eerdere bericht ja, wel leuk nummer. Maar labels als heerlijk of geweldig kan ik er niet op plakken.

Ik ben zeer enthousiast van die eerste twee.
Het koortje bij SNC doet even denken aan Know You (een favoriete Against all logic) en Graucha neigt naar LCD Soundsystem. Waar ik wat in ons land "dance" mag heten haat, vind ik Jaars werk juist erg prettig als het dansbaar (uptempo) wordt.
Ik zoek nog steeds naar deze fijne remix van And I say

Hell Suite, Pt II pakt mijn aandacht!

Ik had zoveel verwacht van dit album. Maar het album is erg onrustig en onsamenhangend. Ik mis een richting.
Kan jammergenoeg niet tippen aan de vorige 2 albums. En met name de eerste is een klassieker.

Maar het beste wat ik op een gebrande CD heb is het live optreden in de Boiler Room in NY.
Zo ontzettend goed!!!

Ik snap de lage scores hier niet. Wat een plaat! Psychedelische gekte a la Animal Collective. Wat voor mij bij Jaar altijd op de loer ligt is dat geëxperimenteer met die ijle zeikstem die hij kan opzetten. Hier gelukkig niet. Muzikaal erg spannend dit.

Iets voor een Jaarlijstje?

Eens! Al is het ook maar een user met een negatieve score.

Ik vind dit stukken leuker dan Spiral. Door de toevoeging van de nieuwe drummer maakt Darkside zijn ‘party’ album. Er zat ook al ongekend veel energie in hun liveshows in november.

Mijn eerste luisterbeurt geeft me de indruk dat hij met deze nieuwe plaat de stijlen onder zijn andere aliassen samenbrengt. Ik hoor duidelijk het industriële dansbare A.A.L. terug, maar ook de abstractere glitchy/sound collage elementen onder zijn eigen naam. Waaronder ook wat latin-invloeden zoals te horen was op het geweldige album Piedras vorig jaar. (mijn favoriete plaat van 2024).

Ik vrees dat dit voor velen niet in lijn ligt van de verwachtingen, wat een Darkside hoort te zijn. Darkside was toch de meest toegankelijke muziekalias waaronder Jaar aan de slag was, zij het wel niet als solo-artiest.

Ik vind hem vrij slapjes, het slotnummer maakt veel goed! Vond de twee voorgangers echt wel beter

Lijkt wel alsof Kerala Dust over is gegaan in DARKSIDE. Heerlijke vibe dit! Aangename kennismaking.

Een stuk beter dan de ietwat lauwe ontvangst me vooraf deed vermoeden. Tot en met het slotnummer boeiend en bovendien bijzonder knap geproduceerd. Gaat alvast op de shortlist voor de eindejaars-top 10.

Snap de lage recencies hier ook niet! Vind hem beter dan hun tweede.

In ieder geval lekkere muziek om op te werken, het vloog voorbij voor ik er erg in had. Eigenlijk geen idee wat ik nu precies gehoord heb op S.N.C na, maar die heb ik al tientallen keren gehoord inmiddels
(zou het trouwens een bewuste keuze zijn, het weglaten van die laatste punt?).

Een associatie was de vele downtempo-muziek die rond '99/'00 werd uitgebracht, ik hoorde zo gauw geen nieuwe invalshoeken. Maar goed, gauw nog eens luisteren dus...

Ik luister nu met wat meer aandacht, en moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk ben.
Er zit een mooie samenhang in het album. Graucha Max is heerlijk onstuimig, alsof we in een roestige auto door de woestijn razen — een wrak dat nog net niet uit elkaar valt. Mijn voorlopige favoriet is American References: vintage Jaar, dat voelt alsof we een stoffige, overvolle stad binnenrijden waar van alles tegelijk gebeurt. Het doet denken aan wat er zou gebeuren als Can de soundtrack van Paris, Texas had heropgenomen. Ry Cooder’s americana-blueslicks, maar dan ondergedompeld in een hallucinogene krautrockjam. De percussie roept herinneringen op aan Para(sol) — ooit mijn eerste kennismaking met Jaar’s werk.

Als Graucha Max klinkt als een auto die op het punt staat uit elkaar te vallen, dan is Hell Suites de muzikale vertaling van diezelfde wagen, nu werkloos geparkeerd in een garage. De motor oververhit, een deur eraf, een ster in de voorruit. Alles ligt stil. Toch is het niet tragisch — de muziek, met een lome 60’s beat, ademt berusting.

Misschien wordt het tijd dat Jaar een film maakt. Samen met zijn vader, wellicht?

Are you tired viel iig op toen het op de radio kwam, en staat in de lijst met geshazamde-nummers. Maar of het meer gaat worden dan 'gewoon leuk'? Ik weet het niet.

Het lijken toch wat lukraak bij elkaar geplakte stukjes op een loom beatje. Wat de eerder genoemde downtempo van rond 2000 ook weleens had. Het heeft iets gezelligs, hapt makkelijk weg als het op de radio komt, maar wordt niet persé meer dan dat.

Een zin die je niet snel verwacht bij een werk van Nicolas Jaar. Ik zou zeggen luister Graucha Max even of een productie onder zijn eigen naam als je het jezelf wat moeilijker wil maken.