Momenten van geluk kunnen zo divers zijn van aard maar het voor het eerst ontdekken van een muzikaal juweeltje is er zeker eentje van.
Dit debuutalbam trapt af met het perfecte "De Zotte Morgen". Wauw, wat een verademing moet dat destijds zijn geweest in muziekminnend Vlaanderen! De bij vlagen wat dreigende stem en het subtiel trompettergeschal geven het lied precies de juiste 'kleur'. De song heb ik elders reeds uitvoerig aan bod laten komen. Een dikke 5 sterren voor dit loflied (toch?) over de stad.
In Ik Weet Wel Mijn Lief lijkt het alsof we ons bevinden aan het hof van een koning in de renaissance, qua sfeer. Een luit of een pianoforte zouden hier niet hebben misstaan, sterker nog je zou zweren dat je ze af en toe hoort. De dwarsfluit maakt de sfeer helemaal compleet.
Zjef zingt hier eigenlijk amper maar zegt de tekst op. Of is dat typisch 'kleinkunst' ?
Overigens is de tekst niet geheel duidelijk, gezien het laatste refrein. Duidelijk zijn in elk geval de angsten en onzekerheden over het voor altijd bij elkaar zullen (kunnen) blijven, kortom de hechtingsproblematiek en de bindings- en verlatingsangst. Dit soort liedjes en thema's passen Zjef als een jas.
Ook in Je Kunt Niet Zonder De Ander komt de hechtingsproblematiek op hartverscheurende wijze aan bod, het onvermogen tot en de teleurstellingen in het aangaan van diepere relaties en zelfs het risico op Weltschmerz ligt hier levensgroot op de loer getuige o.a.
"je kijkt naar al die koude gezichten
waarop je ziet wat de een voor de ander overheeft
of je luistert naar de wereld met haar moord en oorlogsberichten
dan vraag je je af
waarom je nu leeft"
Zjef wijst met klem op het meest basale liefdesprincipe: mensen hebben elkaar nodig, zo niet kan men vervallen in bitterheid en vooral totale leegte en grote eenzaamheid. Een waarschuwing dus.
Muzikaal gaat het nummer nogal van de hak op de tak, met o.a. wat jazzy vegertjes op de snaredrum en het dan weer bluesy en dan weer jazzy pianootje, heel mooi gevonden!
Zingen doet Zjef ook hier amper, hij zegt de teksten op, met wat accenten op sommige woorden in een zin.
In De Nacht vernemen wij op de valreep van het album zelfs iets over huiselijk geweld wanneer Zlef ons toevertrouwt: "Ook al is mijn stem soms te hard, Is mijn hand soms te snel [...] ".
Opnieuw een Middeleeuws aandoend getokkel op de gitaar ter eenvoudige ondersteuning van de zang.
Wonderschone tekstpassages als
"En dan komt de nacht plots met zilveren schreden
Dooft alle licht en breekt alle geluid
Spreidt zijn mantel uit dromen geweven
Alles wordt stil"
worden afgewisseld met mindere strofen waarin de zanger wat struikelt en verstrikt raakt in hoogdravende zinnen, en de soms onverwachte wendingen in het 'verhaal'. Niet altijd even duidelijk.
Mutatis mutandis ben ik nog lang niet uitgeluisterd waar het dit album betreft maar uit dank voor de ontdekking van de pareltjes op dit album voorlopig een dikke 4,5 sterren! (kan een 4 gaan worden, kan een 5 gaan worden, de tijd zal het uitwijzen).
