Don Henley - Building the Perfect Beast (1984)

Tja, de jaren 80..... Nieuwe mogelijkheden, maar als je veel terughoort uit die tijd, is het hopeloos gedateerd.
Ik heb er niet echt heimwee meer naar, zeg maar.

Don Henley was de belangrijkste songschrijver van The Eagles. Na het uiteenvallen van deze zeer succesvolle band deed hij het solo in de jaren '80. Toen was AOR of FM-rock de norm in de VS (niet meteen een stroming waar ik wild van ben) en ook Don Henley schikte zich daaraan. Dit levert een wisselvallig album op met zowel sterke songs als zwakke. The Boys of Summer en in mindere mate You Can't Make Love vind ik prima maar dan zakt het geleidelijk in met de titelsong (te mechanisch en vrij vervelend) en All She Wants to Do Is Dance (nietszeggende dance dat niet swingt) als dieptepunten. Nadien gaat het aan de beterhand maar globaal kan dit album niet tippen aan zijn werk met The Eagles mede omdat de typische jaren '80-productie mij bij momenten ook tegensteekt. Vanwege de uitstekende zang en de aanwezigheid van enkele prima songs nog net aanvaardbaar.

Ik denk dat zowel Frey als Henley platen wilden maken wat vooral niets met The Eagles te maken had.
Daarin zijn ze wel geslaagd, maar het artistieke niveau blijft een tikkie achter.

Misschien dat ik eens een solo-album van Glenn Frey ga beluisteren maar ik verwacht er niet veel van. Compositorisch moet hij toch onder doen voor Don Henley, de beste Eagles-songs waren niet toevallig van zijn hand. Maar bijna alle artiesten die in de jaren '70 prima werk leverden bleven artistiek achter in de jaren '80, ook Don Henley.

Ben geen groot fan van the Eagles, maar de stem van Don Henley blijf ik boeiend vinden.

Zijn Boys of summer vind ik dan ook een van de beste tracks uit de 80's. Kende van zijn solo werk New york minute, en boys of summer, dus toen ik deze lp voor een prikkie vond moest ie wel mee!

Helaas wordt het niveau van Boys of summer nergens overtroffen! Dat is een perfecte pop song die ik wel duizenden keren kan horen.
Zijn stem houdt t wel bij elkaar, maar echt hoogstaand vind ik het allemaal niet.
Sunset Grill bezit nog wel een aardig sfeertje, en All She Wants to Do Is Dance doet aan Prince denken, want daar is ineens de lynn drum, maar wordt snel vervelend.
Drivin' with Your Eyes Closed en Land of the Living laat weer de Lynn drum horen.. grappig... Prince heeft er niks aan gedaan, maar heeft 'm wel bekend gemaakt, en nu klinkt het als "zijn" sound. Drivin' is wel een ok nummer overigens.

Leuk dat Belinda Carlisle nog een deuntje meezingt, wel op het meest slechte nummer van het album:Man with a Mission

Nee, dit is geen fantastisch album, maar een aardig album met een fantastische track: Boys of summer!

Ben het er mee eens. Boys Of Summer is met afstand de beste track. De rest is beduidend minder.
Sunset Grill vind ik ook aardig. In ieder geval een spannende song qua sfeer.

Boys of Summer is inderdaad wel de uitschieter en daarom ook de verdiende hit.

Het is ook nog altijd een song die blijft aanspreken. Een soort verlangen/nostalgie naar vroegere tijden waar je inderdaad op een strandje met je maten in de zomer je tienertijd verbleef.
Het refein is hemels en Henley zingt het perfect weg.
The Eagles spelen het ook live. En dat is terecht. Deze song mag blijven voort leven.

Het is net zo als met Heart Of The Matter van The End Of The innocence. Ook zo'n kippevelnummer.
Henley zijn albums zijn bepaald geen meesterwerken maar er staat altijd wel een memorabele song op.

Al zijn soloplaten in huis, maar er zit inderdaad geen 5 sterren album tussen.
Dit is een aardig album, maar die stem....... zorgt in mijn geval alleen al voor een halve ster extra.
Ik kan niet wachten om die stem 22 mei a.s in de ziggo dome weer live te horen, geweldig gewoon.

Henley is een geweldig zanger. Is ook één van mijn favoriete vocalisten. Ook in de coirtjes is hij heel belangrijk. Hij heeft niet alleen dat rauwe randje, maar heeft ook een vrij hoog bereik.

Ik vind zijn soloplaten over het algemeen niet heel constant. Ik heb altijd een beetje het idee dat hij veel beter kan. Als je geweldige liedjes kan schrijven als Boys Of Summer, The Last Resort, Heart Of The Matter, Wasted Time, New York Minute en recenter het prachtige Long Road Out Of Eden, ( welliswaar met wat hulp) dan blijken toch veel van zijn songs veel minder.

Echt zo'n jaren-80 plaatje. Lekker toegankelijk en recht vooruit. Maar een beetje spanning of dreiging ga je niet vinden, met uitzondering van die prachtige zomerhit. 'Sunset Grill' heeft wel weer een heel eigen vibe en toon. Dat dan weer wel.

Mwah.. net drie sterren, met moeite. Ik vind het geen goed album, zwakke nummers met een typisch jaren 80 geluid. Uitschieter (Als enigste in mijn ogen) boys of Summer. Blijft een topper.

Don Henley heeft way mij betreft maar één goede song en dat is The Boys of the Summer, geschreven en ingespeeld door Campbell van The Heartbreakers, en dat is waarschijnlijk de reden dat de song zo sterk is. De rest van de plaat, daar kom ik niet doorheen. Maar één heel goede song op je conto hebben, is toch ook zoiets. Prima yuppensong en ook al is het volgepropt met synths en geprogrammeerde drums, het klinkt toch ergens wel als een rocksong. Goede hookline in het refrein en het nummer blijft toch op een aangename manier hangen.

Eens, ook beter dan om het even welke Eagles song

Hmm, daar kijk ik toch anders tegenaan. Beter dan The boys of summer heeft-ie ze inderdaad nooit gemaakt, maar een nummer als New York minute beschouw ik toch als een goede tweede, een waardige runner-up. Ik ben een groot liefhebber van 's mans stemgeluid en kan daarom ook de meeste andere nummers van hem wel smaken. Dat zal dan ook de reden zijn dat ik positiever ben over deze plaat dan de meeste anderen die hier een berichtje hebben achtergelaten.

'Boys' is natuurlijk de absolute uitschieter op dit album, maar ik vind ook Sunset grill (derde single en top-20 hit in de VS), You're not drinking enough en de CD-only track A month of sundays (die weer wel op de B-kant van de single Boys of summer staat, heb ik 'm toch nog op vinyl ) ook hoogwaardige nummers. De overige nummers zijn inderdaad wat gemiddeld, en in een enkel geval zelfs onder de middelmaat. Met name All she wants to do is dance (nota bene de tweede single van het album en een top-10 hit in de VS) is een beetje een stinker. Dat hij hier het geluid van stal haalt waar Prince zo'n beetje octrooi op heeft, vind ik niet zo'n probleem, maar het nummer zelf is nogal repetitief en verveelt snel.

Ja, het waren de jaren tachtig, en na zijn nog redelijk traditioneel klinkende debuutplaat I can't stand still pakte Henley hier de zaken anders aan: meer elektronica en een sound die een stuk verder verwijderd was van het geluid van de Eagles. Dat hij daardoor in retrospectief een stuk gedateerder klinkt dan het werk van zijn vroegere band, is jammer, maar het getuigt toch vooral van durf en artistieke ontwikkeling.

Overigens is The boys of summer toch eerst en vooral een Don Henley-nummer. Campell is co-auteur en heeft eraan meegeschreven. EDIT: dacht ik altijd. Maar de input van Campbell is aanzienlijk groter dan ik had gedacht, ontdek ik nu...

O ja, en mocht je dat album nog niet kennen: luister ook eens naar de opvolger The end of the innocence. Over de hele linie sterkere songs en een tijdlozer geluid. Dat album vind ik persoonlijk zijn beste, al vind ik het later verschenen Inside job ook nog zeer goed te doen.

Had deze lp uit de kast getrokken om eventueel van de hand te doen. Dus op het stapeltje gelegd om nog een keer te luisteren en dan te beslissen. Had 'm al in geen jaren gehoord. Ben eerlijk gezegd toch wat positiever dan de meeste berichten hier. Dat The boys of summer een kneiter van een nummer is dat wist ik al jaren. Was ooit de reden om deze lp mee te nemen voor een dumpprijs. Maar er staat meer moois op. You can't make love en vooral You're not drinking enough zijn prima nummers op de eerste plaat kant. Komen niet in de buurt van The boys of summer maar dat is ook helemaal niet erg. Een niveautje of twee eronder is nog steeds heel aardig. De overige nummers luisteren wel lekker weg maar zijn niet echt memorabel. De tweede plaat kant opent niet super met het titelnummer. Al vind ik het ook niet overdreven slecht. Hetzelfde geldt voor All she wants to do is dance. Op de één of andere manier vind ik het wel lekker klinken. Misschien komt het door de fantastische stem van Henley? Sunset grill is de uitschieter op kant B. Bij de intro met die geprogrammeerde drum- en percussie beats denk je; oh oh maar het nummer ontwikkeld zich daarna tot een prima track. Heerlijk sfeertje wordt gecreëerd. Het enige minpuntje vind ik dat het nummer geen echt mooi refrein heeft. En oké het outro duurt een tikkeltje (te) lang. Land of the living sluit het album wat gezapig af. Geen slecht nummer maar het had dit album wat aantrekkelijker gemaakt als de laatste track echt nog een mooi nummer was geweest. Nu gaat het voor mijn gevoel een beetje als een nachtkaars uit. Zeker omdat het nummer ervoor (Drivin' with your eyes closed) zo'n beetje het minste op het hele album is. Tja en dan zit je toch in dubio; houden of verkopen? Ik neig toch naar het laatste.

Ik bied een eurootje

Gewoon houden joh. Ook iets mindere platen zijn leuk in de collectie. Wie weet verrast hij je ooit weer.

Henley is een man van uitersten.
Een prachtige single met The Boys of Summer.
Aan de andere kant een draak met All she wants to do is dance.

Dan ligt het dus niet specifiek aan de jaren '80.
Maar aan de wisselvalligheid van de artiest.
In Eagles verband kon Glen Frey nog voor het platen kopende publiek het kaf van het koren onderscheiden.

Maar solo, zonder tegenspraak en kritiek, dient de gehele beker leeggedronken te worden en valt Henley door de mand. Er zit maar één ding op. Zelf een compilatie met de aardigste nummers maken.
Voor Henley buitengewoon droevig dat de Eagles na The Long Run bijna 30 jaar lang geen nieuw album meer hebben gemaakt.

Door de mand vallen doet ie wat mij betreft niet maar je hebt wel een (terecht) punt wat mij betreft.

Henley is een prima zanger maar gedijt wat mij betreft veel beter in de setting van The Eagles. The Boys of Summer is een goede track, maar de overige songs overstijgen wat mij betreft niet het predikaat middelmatig. De meeste songs zijn gespeend van enig avontuur, kleuren keurig binnen de lijntjes en kennen ook de bekende jaren 80 signatuur; veel synthesizer partijen en afstandelijke achtergrondvocalen. Henley levert een plaatje af in de lijn van Toto maar dan met minder variatie en ook mindere songs. Helaas wist de beste man mij ook niet met zijn overige platen te overtuigen. Hoewel Don en zijn bandmaten elkaar de tent uitvochten bleek Henley dit ironisch genoeg vanuit artistiek oogpunt wel nodig te hebben. Het heilige vuur ontbrak simpelweg om de nummers van extra cachet te voorzien. Een flinke tegenvaller wat mij betreft.

Wellicht toch wel de som der delen.
Henley en Glenn Frey zullen elkaar ongetwijfeld hebben uitgedaagd in de Eagles om het beste in elkaar naar boven te halen.
Anderzijds is het geen geheim dat Frey Henley in artistiek opzicht niet zo goed kon bijbenen in de latere periode van de 70er jaren.
De solo avonturen zijn achteraf wisselvallig van aard, ondanks dat beide heren er wel degelijk succes mee hadden.
Perfect the Building Beast heeft goede momenten, maar is als geheel te flets om te spreken van een coherent album.
Productie en de keuze van iets te nadrukkelijke synths ontsiert de boel ook wel wat.
Twee hele behoorlijke composities; uiteraard Boys of Summer en Sunset Grill.
Het restant blijkt redelijk tot erg matig.

Met de wetenschap dat vooral Henley composorisch de boel goed op de rails had ( op Hotel California is vooral hij in uitstekende doen), verwacht je wel wat meer tijdens zijn solojaren.

Dit album begint nog erg goed met The Boys of Summer. Ook All She Wants to do is Dance is een heerlijke rocktrack. De overige nummers zijn niet meer dan opvulling en ontstijgen niet het niveau middelmaat.

3,5*