Shawn Phillips - Faces (1972)

"Faces", original released in 1972, is wel een heel goede plaat maar konde het extrem hooge niveau van "Second Contribution" released 197, 1 net niet berijken

hier een bericht over Shawn gevonden in Wikipedia:

Shawn Phillips (February 3, 1943 - ) helped define folk-rock in the sixties and progressive-new-age rock in the seventies.

"...an artist of such raw talent, ambition and good will... Phillips' main attraction is still his voice. Reedy and flexible, with a remarkable falsetto, it is a potent dramatic instrument. " that's what Rolling Stone Magazine had to say about Shawn Phillips, a musician whose work literally fits into no category.

Shawn Phillips has almost twenty albums to his credit (of which millions have been sold) and a host of associations with some of the most respected names in the industry including Donovan, Paul Buckmaster, J Peter Robinson, Eric Clapton, Steve Winwood and many others, yet he is virtually forgotten except by his cadre of loyal fans. The Texas-born singer/songwriter was called "The best kept secret in the music business," by the late rock impresario Bill Graham.

Beginning in the 1960s, Phillips made noteworthy contributions to popular music. He co-wrote Donovan's "Sunshine Superman" album, sang on the Beatles' "Lovely Rita", showed Joni Mitchell guitar techniques, and while working with Donovan introduced the sitar to pop music. He performed at the "Isle of Wight" festival and was cast to play the lead in the original production of "Jesus Christ Superstar" (he had to withdraw due to his heavy recording and touring schedule.)

Throughout the 60s Phillips worked the folk music scene in San Francisco's Haight-Ashbury, New York's Greenwich Village, and London. In 1967 Phillips moved to Positano, Italy, where he remained throughout the 1970s, writing some of his most well known work. This period produced the albums 'Contribution', 'Second Contribution', 'Collaboration' and 'Faces".

Four of his albums "Faces," "Bright White," "Furthermore" and "Do You Wonder" made it into the Billboard Top 100. In addition, the singles, "Lost Horizon," "We" and "Woman" made Billboard's top 40. One of the most sought after Christmas songs is Phillips' 1970 45rpm release of "A Christmas Song" on A&M 1238. The track is now available on the re-issue of Faces.

His latest album, 'No Category' featuring his longtime collaborators Paul Buckmaster and Peter Robinson was released in 2002.

Today Shawn lives in Port Elizabeth, South Africa dividing his time between writing, touring, and his work as an emergency medical technician (EMT) and firefighter.

hier staat '2006'

Dus dit is nog te krijgen

Ik wil dan wel een exemplaar met 'A Cristmas Song', het nummer waar ik eervorig jaar nog zo naar op zoek was. Ik ken dit verder niet, maar misschien is het goed daar eens wat aan te doen.

Zijn belangrijksten platen zijn er op cd te koop. Contribution en Second Contribution ook op een 2 op 1 cd. De Christmas song staat op "Faces", ook deze is als cd in de handel

Dankje Harald en Sheplays (ook voor t plaatsen van het album natuurlijk). Gaat op mijn Wishlist bij amazon.

Alle eer is voor Harald, sq, hij heeft deze artiest getipt!

Het is zo'n avond dat ik weer eens in mijn vinyl collectie aan het struinen ben en daar een stapeltje uit haal om weer eens te beluisteren. Dit keer een heel divers stapeltje, waar Shawn Phillips tussen zit. Shawn Phillips , zegt me eigenlijk niet zo veel, hoe kom ik hieraan ? De achterkant van de hoes belooft dat het hier om een begenadigde gitarist gaat. Dus naald naar beneden en luisteren maar. En dit is weer zo'n plaat waarvan je denkt, vreemd dat dit zo onbekend is en ook dat Shawn Phillips zo weinig stemmen heeft. Nu is dit echt jaren 70 werk. Shawn Phillips heeft in de jaren 60 twee (pas veel later uitgegeven) folk platen gemaakt. Leuk om die hoezen nog te bekijken. Shawn met zo'n kort koppie. Maar eind jaren 60 wordt Shawn een echte hippie. Hij gaat op stap met Tim Hardin, toert met Donovan, leert sitar spelen en leert de eerste beginselen aan George Harrisson, doet aan yoga en vanaf de jaren 70 maakt hij heel bijzondere albums. Zeker de eerste vier zijn heel speciaal, waarvan dus dit album de laatste is. Op deze plaat spelen heel wat muzikanten mee, waaronder Steve Winwood en Glenn Campbell. Ik weet niet of dat de Glenn Campbell van het comboylied is , maar hij speelt steel gitaar. Shawn heeft daarentegen weer gespeeld op een aantal nummers van Donovan (Guinevere, Sunshine Superman). Want Shawn is een uitstekend gitarist en kan over weg met de sitar, maar hij heeft ook een uitzonderlijk stem bereik. 4 octaven haalt hij.
Dan de muziek, wat is het voor muziek. Het is een vreemde mix van folk, pop, country, prog, jazz, klassiek, ambient. Wel geworteld in folk, maar Shawn past absoluut niet in hokjes. Ik vind wel een verschil in kant A en kant B.
Kant A vind ik weergaloos. Het start met Landscape. De naam zegt het al ; een prachtige soundcape song, prachtig gespeeld en gezongen. Lieflijk bijna in het begin, maar dan wordt het steeds orkestraler. Het vervolg is al net zo mooi L'Ballade, dat zeer fraai georkestreerd is en ook hier is het een lieflijk geheel. Hey Miss Lonely tapt uit een iets ander vaatje, wat country achtig en vrolijker. Dan komt de prachtige afsluiter Chorale, waarbij Shawn alles uit de kast haalt. Je kunt het niet instrumentaal noemen, Shawn zingt wel , maar woordloos. Een prachtig etherisch epos, het lijkt een mix van katholieke koorzang en oosterse tradities. Waarschijnlijk duidelijk bedoeld om geestverruimende klanken te produceren , we zijn ten slotte in de jaren 70. En dat deze muziek tussen de wierook en wietrook op zijn plek was , dat lijkt me buiten kijf.
Kant 2 is echter wel heel anders. Parisien Plain II is meer dan 13 minuten lang en begint met heel wat percussie en allerlei exotische geluiden. Totaal anders dan kant 1, maar zeker interessant. Na een liefdeslied 'We' zou 'Anello' niet misstaan hebben op een Donovan album uit die tijd. Het laatste lied geeft een mooie kijk op Amerika in 1972. Zeker kant 1 vind ik van grote kwaliteit, maar ook kant 2 is verrassend. Misschien toch tijd om ook de andere platen van dit heerschap uit begin jaren 70 te pakken zien te krijgen.