De titeltrack is een wat 'zoetsappiger', en daardoor wat ongebruikelijker nummer voor de rest van hun repertoire, maar ik vind het juist wel mooi binnen hun werk, en vooral het album 'A Farewell to Kings', waar het op te vinden is.
Deze EP liet zeker het grote publiek met een overzicht van het werk van het drietal tot op dat moment kennismaken, al stond me bij dat 'Tom Sawyer' en vooral 'The Spirit of Radio' de grotere hits van de band waren, -- voor zover Rush een singles-band en voor het grotere publiek genoemd kan worden.
Het gros van de rest op de EP is van een soortgelijke kwaliteit als het titelnummer, naar mijn mening. Het geeft een heel mooi overzicht van wat het drietal aan heren allemaal wel niet in zijn mars had! Rush heeft in het algemeen toch wel superkwalitatief werk uitgebracht binnen de progrockwereld, naar mijn bescheiden mening

Zoals wat andere bands waarvan ik altijd kon genieten over de tijd wat 'stoffiger' zijn gaan klinken, vind ik dat dit altijd verrassend frisse muziek binnen mijn smaak gebleven is.