1
geplaatst: 29 april 2021, 21:49 uur
Wat ooit begon als een vrijetijdsbesteding om de verveling tegen te gaan, groeit uit tot het vijfkoppige indie gezelschap Crumb. Vanuit de campus van de Tuffs Universiteit in Boston vullen eensgezinde scholieren de uren buiten de college op met het in elkaar zetten van licht verteerbare popsongs.
Na een tweetal veelbelovende lo-fi EP’s verschijnt in 2019 het debuut Jinx. Het straalt vooral de eeuwigheid van het lazy studentenleven uit. Toekomstperspectieven staan nog niet op de voorgrond en alles draait om de relaxte houding van de jongelingen, een hangcultuur waarbij je de indruk krijgt dat de wandeling naar de koelkast om een blikje bier te pakken hun enige beperkte dagelijkse lichaamsbeweging is.
De dromerige stem van Lila Ramani zweeft letterlijk door de ongrijpbare songstructuren heen, en vormt het rustgevende raamwerk in die aangename mix van jazzy dreampop en hypnotiserende retro psychedelica. De dominante aanwezigheid van de zwoele vocalen drukken net iets te prominent de stempel op Jinx. Of het hierdoor een bewuste keuze is om juist op Ice Melt dat strakke samenspel tussen bassist Jesse Brotter en drummer Jonathan Gilad op de voorgrond te plaatsen, zou goed mogelijk kunnen zijn. Helaas zijn de muzikanten en zangeres wat beperkt in hun uitvoering, waardoor ze telkens weer vrijwel dezelfde basis neerzetten.
Het gekristalliseerde ijs is op Ice Melt ontdooit en daaronder ligt ruimte om te relativeren, waardoor de band een veel donkerder volwassener en aardser geluid laat horen. Na het spookachtige intro van Up & Down komt die heerlijke afwisseling tussen dansbare uptempo funk en stroperige noise. De verlokkingen van L.A. zitten verscholen in het nachtmerrie luilekkerland intro en creëren een bewustwording die verder kijkt dan de veilige vier muren van een saaie studentenflat. Hierbij blijft de dreiging echter onderhuids en wil het zich niet ontplooien tot de grimmigheid die wel voelbaar is, maar ingekapseld wordt door de ritmische tandem en het abrupte einde.
Juist die gevaarlijke verleidingen van de Los Angeles scene weet de van Foxygen bekende Jonathan Rado perfect op te roepen. Het bruisende nachtleven van deze wereldstad lijkt samen te komen in het gejaagde Retreat! en Trophy, waar ver op de achtergrond postpunk invloeden hoorbaar zijn. Ongelofelijk hoeveel overwicht deze nieuwe werkplek en de producer hebben op het geluid van Crumb. Met zijn eigenzinnige talent dirigeert en kleurt Jonathan Rado weer heerlijk buiten de lijntjes in het afwijkende maar oh zo gedurfde discotrack Balloon.
Toch houdt de producer zich gruwelijk in en had ik graag wat meer verknipte freakende dance invloeden tussen de klassieke seventies georiënteerde triphop elementen terug gehoord. Vaak komt het net te fragmentarisch tot uiting. Maar misschien is er op dit moment gewoon simpelweg niet meer uit Crumb te halen.
Crumb - Ice Melt | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com
Na een tweetal veelbelovende lo-fi EP’s verschijnt in 2019 het debuut Jinx. Het straalt vooral de eeuwigheid van het lazy studentenleven uit. Toekomstperspectieven staan nog niet op de voorgrond en alles draait om de relaxte houding van de jongelingen, een hangcultuur waarbij je de indruk krijgt dat de wandeling naar de koelkast om een blikje bier te pakken hun enige beperkte dagelijkse lichaamsbeweging is.
De dromerige stem van Lila Ramani zweeft letterlijk door de ongrijpbare songstructuren heen, en vormt het rustgevende raamwerk in die aangename mix van jazzy dreampop en hypnotiserende retro psychedelica. De dominante aanwezigheid van de zwoele vocalen drukken net iets te prominent de stempel op Jinx. Of het hierdoor een bewuste keuze is om juist op Ice Melt dat strakke samenspel tussen bassist Jesse Brotter en drummer Jonathan Gilad op de voorgrond te plaatsen, zou goed mogelijk kunnen zijn. Helaas zijn de muzikanten en zangeres wat beperkt in hun uitvoering, waardoor ze telkens weer vrijwel dezelfde basis neerzetten.
Het gekristalliseerde ijs is op Ice Melt ontdooit en daaronder ligt ruimte om te relativeren, waardoor de band een veel donkerder volwassener en aardser geluid laat horen. Na het spookachtige intro van Up & Down komt die heerlijke afwisseling tussen dansbare uptempo funk en stroperige noise. De verlokkingen van L.A. zitten verscholen in het nachtmerrie luilekkerland intro en creëren een bewustwording die verder kijkt dan de veilige vier muren van een saaie studentenflat. Hierbij blijft de dreiging echter onderhuids en wil het zich niet ontplooien tot de grimmigheid die wel voelbaar is, maar ingekapseld wordt door de ritmische tandem en het abrupte einde.
Juist die gevaarlijke verleidingen van de Los Angeles scene weet de van Foxygen bekende Jonathan Rado perfect op te roepen. Het bruisende nachtleven van deze wereldstad lijkt samen te komen in het gejaagde Retreat! en Trophy, waar ver op de achtergrond postpunk invloeden hoorbaar zijn. Ongelofelijk hoeveel overwicht deze nieuwe werkplek en de producer hebben op het geluid van Crumb. Met zijn eigenzinnige talent dirigeert en kleurt Jonathan Rado weer heerlijk buiten de lijntjes in het afwijkende maar oh zo gedurfde discotrack Balloon.
Toch houdt de producer zich gruwelijk in en had ik graag wat meer verknipte freakende dance invloeden tussen de klassieke seventies georiënteerde triphop elementen terug gehoord. Vaak komt het net te fragmentarisch tot uiting. Maar misschien is er op dit moment gewoon simpelweg niet meer uit Crumb te halen.
Crumb - Ice Melt | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com
0
geplaatst: 30 april 2021, 09:10 uur
Ice Melt is een aardig album, maar tegelijkertijd komt het nooit van de grond. Wel geef ik het het voordeel van de twijfel, terwijl ik mij afvraag waarom iedereen zich zo de hele tijd inhoud, inclusief producer Jonathan Rado.
Misschien omdat tijdens het werken aan Ice Melt Crumb werd overvallen door Corona. Als het album iets weergeeft, dan ik het het gevoel van opsluiting en isolatie. In die zin is het een album dat de tijd goed weergeeft. De zangeres komt soms nauwelijks boven haar band uit, wat de muziek grijzer maakt dan noodzakelijk.
Het maakt dat Ice Melt een album is waar het lastig een band mee opbouwen is.
Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.
Misschien omdat tijdens het werken aan Ice Melt Crumb werd overvallen door Corona. Als het album iets weergeeft, dan ik het het gevoel van opsluiting en isolatie. In die zin is het een album dat de tijd goed weergeeft. De zangeres komt soms nauwelijks boven haar band uit, wat de muziek grijzer maakt dan noodzakelijk.
Het maakt dat Ice Melt een album is waar het lastig een band mee opbouwen is.
Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.
* denotes required fields.
* denotes required fields.