The Twilight Singers - Twilight as Played by the Twilight Singers (2000)

Tuurlijk greg, gooi er nog wat synthesisers en drumcomputers tegenaan.

Beste Djeff, deze kruising tussen alternatieve rock en soul heeft toch de zanger van Afghan Wigs in de gelederden?

Jawel (Greg Dulli), en de zanger van Screaming Trees (Mark Lanegan) doet ook regelmatig mee.
Ook live zeer de moeite waard.

jazeker beste maarten, dat heb jij goed door, the afghan whigs was een soul-rock band, en greg dulli was de zanger van de whigs.
na het uiteenvallen van de band is hij verder gegaan met dus deze twilight singers.dit is hun debuutplaat.
en het is een ongeloofelijk goede plaat.
het klinkt als afghan whigs maar het heeft een trip-hop feel bijna .
Vanwege het vele gebruik van geprogrammeerde drum-stukjes en synthesisers.
de opener twilite kid is WEER-GA-LOOS!
goed gedaan door dulli.
geen zwakke nummers te vinden hier.
zeker de moeite waard dus, net als dat alles van the afghan whigs de moeite waard is.

binnenkort gaan mark lanegan en dulli een album uitbrengen onder de naam gutter twins.
dus we zijn nog niet van dulli af.
maar goed ook.

Dat is nog eens goed nieuws; ik vond Lanegans bijdrage namelijk altijd zo minimaal.
Ben benieuwd.

ze hebben zelfs een myspace, waar ze de fans rustig even laten wachten op nummers.
http://profile.myspace.com/...

Donkerzwoel ...

Vetgeile schijf, dit (met wel steeds dat postcoitale spook dat om de hoek loert...)

Triest. Sinds september 2000 hebben platenbazen Twilight van de Twilight Singers moedwillig in de archiefkast laten liggen, om ‘m pas nu in de Nederlandse markt te zetten. Dat doet pijn. Want u, ik en de rest van de wereld konden, kunnen en mógen niet leven zonder Twilight. U wilt uitleg? Goed. Twilight is een woord- en klankdocument van Greg Dulli, zanger en songschrijver van soulrockband Afghan Whigs. Twilight is de weerslag van een terugtocht uit de hel. Dulli belandde na de release van 1965, het laatste Whigs-album, in een zware depressie en vluchtte met drank en heroïne in zijn eigen geesteswereld. Twilight klinkt daardoor als een bijna doodservaring. Als een soundtrack bij een trek door ‘de tunnel’, als Petrus’ welkomstmuziek aan de hemelpoort. Wanhoop, verlossing, waanzin, verdriet, het zijn woorden die u te binnen zullen schieten bij beluistering van Twilight. Want, ja, Twilight is een gitzwarte plaat, die echter niet gitzwart klinkt. De hel klonk nog nooit zo sexy. Want Dulli en mede-Twilight Singers Shawn Smith (bekend van Pigeonhead, Satchel en Pearl Jam-nevenproject Brad) en Harold Chichester (van Howlin’ Maggie, ooit door Dulli productioneel begeleid) smachten, kreunen, fluisteren, kermen op deze plaat alsof ze al hun lustgevoelens op Lucifer zelve willen botvieren. Ellende swingt op Twilight als een trilbilnegerin. Niet in de laatste plaats dankzij productionele medewerking van het Britse ambient-duo Fila Brazilia. Deze merkwaardige combinatie van muziekpersoonlijkheden maakt Twilight zo uniek. Nul clichés op deze plaat. In King Only klinken weemoedige koperklanken om Dulli’s tereurstelling in de liefde te onderstrepen. Verti-Marte bestaat uit gesamplede filmdialogen, tot song vervlochten, opgeluisterd door hartsnijdende strijkers, strak ritmewerk en aapachtige achtergrondvocalen. Elders hoort u mellotron, kalimba, tabla, sitar, orgel, piano en slechts hier en daar een (akoestische) gitaar. En steeds weer die drie stemmen, welhaast heaven sent. Twilight is pop, is rock, is ambient, is sex, is drugs, is Afghan Whigs, is This Mortal Coil, is Marvin Gaye. Is goddelijk.

Aldus recenseerde Ico van Rheenen destijds in Nieuwe Revu.
En gelijk had 'ie.

Dit album is toch gewoon al lang in Nederland te krijgen?

Gelukkig wel, Deric. Deze recensie is, net als Twilight alweer een paar jaartjes oud. Maar omdat er zo mooi in verwoord is, wat voor een fenomenale plaat Twilight is, heb ik 'm intergaal in m'n bericht gezet.

mooi verwoord ja, kan me helemaal in die recensie vinden.
heb em nu weer eens opgezet...t is lang geleden.
hell klonk idd nooit zo sexy.
wat een fijne stem heeft die shawn smith toch.
heerlijk rustige en op aardig wat nummers ook heet-swingende plaat deze eerste.
mischien wel mijn favoriet ,
maar het harde powder burns komt aardig in de buurt.

16 jaar oud vandaag.
Staat nog steeds als een huis deze klassieker

Annie-Mae & Into the street zijn tijdloos goed

Om duistere redenen is deze mij ontgaan destijds. Vanavond rechtgezet. Kan zich meten met de besten van de andere bandjes van Dulli.