Die oude jazzmannen wisten wel wat het leven aangenaam kon maken.

Zowel Chet Baker als Art Pepper hebben hun hele leven de ene naar de andere verslaving doorgemaakt. Over het turbulente leven van Pepper is ook een film uitgebracht (waar ik de naam even niet van weet), Baker is uiteindelijk in Amsterdam uit een raam gedondert... Beiden zijn zo'n beetje het prototype jazzjunk, ze waren vrienden, en speelden in dezelfde stijl (cooljazz) waarbij Pepper iets minder glad en commercieel is gegaan en ook niet zingt.
Een buitengewoon groot aantal van de jazz grootheden uit de gouden jaren 50-70 zijn onder verdachte omstandigheden aan hun eind gekomen..veel verslavingsdoden, moord, rare ongelukjes...dat soort dingetjes.
Twee bedekte tietjes zijn daarbij vergeleken niet zo schokkend lijkt me.

Je ziet overigens wel meer van dit soort hoezen in de "alternatieve" genre's van die jaren..wat dat betreft is er in 40 jaar weinig verandert.