Eleanor Friedberger - Rebound (2018)

De singles In Between Stars en Make Me a Song lonken me naar een derde kennismaking met deze zangeres en de eerste beluistering valt goed.

Waarschijnlijk haar meest toegankelijke album van de drie die ik nu ken. Haar stem doet en klein beetje denken aan die van Judie Tzuke. Wat ingetogen maar toch wel poppy (Indie) Rock nummers in midtempo met wat synths voor de sfeer.

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Eleanor Friedberger - Rebound - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Eleanor Friedberger dook precies 15 jaar geleden voor het eerst op met het debuut van The Fiery Furnaces. Het duo dat ze samen met haar broer Matthew vormde debuteerde met het uitstekende Gallowsbird’s Bark, dat een bijzondere mix van stijlen liet horen.

Deze mix van stijlen was op het een jaar later verschenen Blueberry Boat nog veel bonter en ongrijpbaarder, maar ook dit was een geweldige plaat. Hierna werden de platen van het Amerikaanse duo echter steeds vreemder en op een gegeven moment haakte ik af.

Het was dan ook een enorme verrassing toen de singer-songwriter uit Brooklyn, New York, in 2011 opdook met een eerste soloplaat vol aangenaam klinkende en vooral door 70s singer-songwriter pop beïnvloede tracks. Deze invloeden stonden ook centraal op de platen die volgden en Last Summer (2011), Personal Record (2013) en New View (2016) doken allemaal op in mijn jaarlijstje of kwamen hier dicht bij in de buurt.

Na de tour die volgde op New View vervulde Eleanor Friedberger haar wens om een langere tijd in Griekenland te verblijven en vestigde ze zich in Athene. Naar verluidt werd ze tijdens haar verblijf in muzikaal opzicht geïnspireerd door de muziek in een club waar vooral muziek uit de 80s werd gedraaid.

Rebound klinkt inderdaad elektronischer dan de twee voorgangers en laat dit keer veel meer dan invloeden uit de glorieuze jaren 70 horen. Op het eerste gehoor klinkt Rebound wat lichtvoetiger dan zijn voorgangers, maar schijn bedriegt.

Op haar nieuwe plaat verrast Eleanor Friedberger met razend knappe en subtiel en avontuurlijk ingekleurde songs die steeds meer geheimen prijs geven. De invloeden uit de tijdloze 70s singer-songwriter pop zijn nog steeds aanwezig, maar zijn dit keer voorzien van een atmosferisch klinkend en elektronisch klankentapijt dat hier en daar neigt naar de muziek die in de jaren 80 werd gemaakt, maar dat in een aantal tracks ook tegen het geluid van Beach House aan schurkt.

Uit de Griekse club die haar inspireerde nam de singer-songwriter wat invloeden uit de postpunk mee, maar Rebound bevat gelukkig ook nog steeds de geweldige popsongs die de vorige platen van Eleanor Friedberger zo interessant maakten.

Ook Rebound sloeg zich, mede door de bijzonder aangename stem van Eleanor Friedberger, direct bij eerste beluistering als een warme deken om me heen, maar sindsdien worden de fraaie popsongs op de vierde plaat van de Amerikaanse muzikante alleen maar mooier en bijzonderder.

Al met al een zeer waardevolle aanvulling op het prachtige oeuvre dat Eleanor Friedberger aan het opbouwen is en een plaat die de komende maanden hier heel wat mooie lente- en zomerdagen zal opluisteren. Erwin Zijleman