Volbeat - Rock the Rebel / Metal the Devil (2007)

Met de debuutplaat …The Strength - the Sound - the Song had Volbeat in de metalwereld al een verpletterende indruk gemaakt. Een nieuwe sound wat voorkwam uit de liefde voor de rock ’n roll, country en metal. Maar wat is het voor geluid? Velen hebben zich er aan gewaagd om hier een definitie aan te geven. Overbodig. Dis is Volbeat, met een uniek eigen geluid beïnvloed door uiteenlopende stromingen.

Deze tweede plaat is zo mogelijk nog sterker, waar de productie in positieve zin opvalt. Een stap voorwaarts ten opzichte van het vorige, maar zeker niet te glad. Het is een fantastisch album geworden, met verschrikkelijke strakke riffs die me altijd aan Dimebag (Pantera) doen denken, goede drums drums en geweldige zanglijnen van Poulsen.

Ten opzichte van het vorige album zijn meer country-invloeden te horen, zoals in The Human Instrument. Een voorbode voor overige songs, waar dit sfeertje wordt vastgehouden zoals in de The Gardens Tale en Sad Man’s Tongue. Naarmate de plaat zijn weg vindt in de CD-speler worden de songs alleen maar sterker. Het venijn zit hem duidelijk in de staart. Met de recht toe, recht aan platen als Radio Girl, A Moment Forever en You or Them, waar het metalgehalte overheerst.

Een klein kritisch puntje: de zang. De zanglijnen zijn werkelijk fenomenaal en hiermee wordt een eigen geluid gecreëerd. Echter mag het van mij ook wel wat minder om meer gitaarwerk op de voorgrond te krijgen. Voor de afwisseling zou het niet verkeerd zijn. Het lijkt ook wel of elke zin met een uithaal moet eindigen.

Neemt niet weg dat dit album een regelrechte klasbak is en voor mij het beste album van de Deense formatie.

4,5*

Geweldig, die invloed van Johnny Cash . Zelfs qua uiterlijk van de frontman zie je het terug. En zojuist hoor ik dat ze op hun album Guitar Gangsters & Cadillac Blood een cover hebben staan van I'm so Lonesome I could Cry.

In Sad Mans Tongue zit ook zo'n stukje wat griezelig veel lijkt op het nummer Folsome Prison Blues van Johnny Cash.

Ik vind juist de eerste songs duidelijk sterker dan de laatste. Ik heb even de favorietenlijst gecheckt en daar zie je hetzelfde: de eerste 5 songs worden het meest genoemd, samen met Radio Girl.
Op dit eerste deel van het album vind je ook de meest originele songs met een fraai samengaan van country, rock en metal. Het intro gezongen als Johnny Cash klinkt echt geweldig. Heel origineel en erg lekkere muziek!

Wat een ontdekking is dit Volbeat. Die zanger heeft een dijk van een stem, de band heeft een sound van hier tot Tokyo. Doet me denken aan (een vrolijke) Metallica. Pompende bassen en gitaren en sterke originele songs: super!

De statistieken zeggen mij niet zo heel veel. En het is slechts mijn eigen mening, waar ik het hogere metalgehalte prefereer boven de andere songs. Misschien komt het ook wel omdat ik The Gardens Tale en Sad Man Tongue overal hoor tegenwoordig

In het begin vond ik de voor de hand liggende songs het best. Inderdaad songs als The Gardens Tale, Sad Man Tongue en Radio Girl.

Sad Man Tongue hoorde ik bijvoorbeeld op 3FM en
The Gardens Tale draaien ze bij ons in het rockcafé. Dus ja, misschien ben je daardoor wat sneller op ze uitgekeken.

Mijn favorieten op dit moment zijn vooral: The Human Instrument, Devil Or the Blue Cat's Song en River Queen.

Echt waar?! Ik luister weinig naar de radio, maar dacht hier toch wel iets bijzonders te hebben. Zelfs op 3FM?

Zelfs op 3FM (oke, alleen tussen 0.00 en 06.00 maar toch ). Maar ook in de lokale kroegjes en discotheken hoor je het. Maar mij hoor je niet klagen hoor. Het zijn gewoon goed in het oor liggende nummers, die ook nog eens in je kop blijven hangen.
Luister je echter vaker naar het album dan worden de overige nummers alleen maar steker.. Soulsweeper bijv, een echte klasbak!

Ik vraag het me nu elke keer af, waar verwijst het nummer Mr. & Mrs. Ness naar? Is het misschien autobiografisch of mis ik iets?

Update: Zit nu te lezen dat een viertal songs een familieverhaal vertellen. Van The Strenght, The Sound, The Songs de nummers Firesong en Lucy en Dany & Lucy. Mr. Mrs. Ness dan, en als laatste Mary Anns Place van het laatste album. Klopt dit? Ben er nieuwsgierig naar

Er zitten verhalen in verwerkt. Hun laatste album Guitar Gangsters & Cadillac Blood gaat ook ergens over ja. De naam van deze plaat heeft te maken met een verhaal en zeven van de dertien Volbeat tracks op dit album zijn door dit verhaal met elkaar verbonden. Kort gezegd gaan deze nummers over een frontman van een band die ooit werd neergeschoten in een woestijn. De arme man werd daar voor dood achtergelaten maar kwam er toch weer bovenop. Tijdens de optredens die na deze gebeurtenis volgden struinde de man steeds weer zijn publiek af in hoop dat hij de dader weer zou tegenkomen. De teksten zijn geschreven vanuit het oogpunt van de zanger en beschrijven veeluit de verschillende gezichten die hij iedere avond ziet.

En Firesong, Danny & Lucy (11 pm), Mr. & mrs. Ness and Mary Anns place horen volgens mij ook weer bijelkaar inderdaad.

Denk alleen niet dat Mr. & mrs. Ness autobiografisch is.

In 1 woord fantastisch natuurlijk als je zo orgineel kunt zijn. Echter vind ik wel dat het begin van Mr & Mrs Ness op Dead skin mask van Slayer lijkt en de riffs die daarop volgens op Iced Earth.

Het blijft natuurlijk buiten kijf dat de CD fantastisch is, minpuntje is Radio Girl. The Human instrument is fantastisch alleen de solo mocht van mij wel wat langer!

En Sad Mans Tongue lijkt wel heeel veel op Johnny Cash

Dit is niet mijn muziek. Ik snap wel dat als je van dit soort muziek houdt (ik ben geen metal fan), dat je dit dan ook erg kunt waarderen. Het komt op mij niet over als flauwekul muziek zeg maar.

vind dit het beste volbeat album na beyond hell above heaven

dat begin is ook van johnny cash

Zonder twijfel het beste album van Volbeat. Wat een magisch en uniek geluid weten deze Deense rakkers toch te produceren, met als absolute hoogtepunt zanger Michael Poulson. Vooral op The Human Instrument laat hij zien wat voor uitstekende countrymetal-zanger hij wel niet is. Heerlijk.

Maar laten we de andere bandleden niet vergeten. Zowel de gitaristen als de drummer leveren echt lekker werk. Mix van Johnny Cash, Metallica en Elvis; beter kun je niet krijgen toch?

Favorieten zijn Sad Man's Tongue, River Queen en dus The Human Instrument.

The Human Instrument
Goede plaat.

Nadat Guitar Gangstars mij goed was bevallen deze aangeschaft. Ook weer een goed album van constant hoog niveau. Ik vind beide albums weinig verschillen van elkaar.

Opvallend dat mijn favoriete nummer River Queen weinig is aangevinkt als favoriet. Geweldig nummer!

Klasse beter dan hun debuut. Soulweeper #2 is het beste nummer, Radio Girl begint geweldig maar halverwege slaat het negatief om ( vind ik ).
Had verwacht dat The Gardens Tale Volbeat's doorbraak in de "TOP 40" zou worden.
Bij Pinkpop 2011 worden ze zelfs op TV en radio 3 totaal genegeerd.( geboycot ?)

Soulweeper #2 is een van de wreedste nummers aller tijden.

The Human Instrument begint met een vervormde gitaar denk ik. Het is moeilijk te zeggen. Dan kom de gitaar dei duidelijk te horen is en hij begint te zingen. Zijn 1 ste zin is titie klitie hootie boogie woogie girl al een grappige zin op zich en hij zingt verder. Na het stukje
I'll rise you from the underworld komt nog een stukje dat ik niet kan beschrijven wat voor instrument het is en het begint weer met titie klitie hootie boogie woogie girl. Het nummer is goed maar niet 1 van mijn favoriet van hun. Het nummer Mr. & Mrs. Ness is goed er valt niet veel op te zeggen het is niet geweldig maar ook niet slecht. The Gardens Tale vind ik dan weer 1 van de mindere. Het spreekt mij niet zo veel aan.

Devil Or the Blue Cat's Song is dan weer een TOP nummer. Het klinkt zeer goed met de gitaar erbij net zoals de drum trouwens. Sad Man's Tongue is een nummer waar hij eerst met een lage stem begint te zingen en dan opeens weer op zijn volbeats . Het is ook een goed nummer. River Queen begint met een stukje gistaar en dan komt de drum erbij hij begint dan een heel geweldige tekst te vinden ook dit nummer vind ik zeker geweldig. A Moment Forever is een zeer geweldige song in het begin zingen ze iets wat onduidelijk is en vroeger verzong ik wat . Maar toen ik de lyrics opzocht was het Give it up my baby don't go don't leave it on top en ik dacht dat het helemaal anders ging zijn . Soulweeper begint met de drum en begint te zingen. en ik vind de tekst zeer geweldig het heeft zeker een goede betekenis . You Or Them is ook een heel goed nummer net als Boa. Bij volbeat is komt de gitaar en de drum er altijd goed bij en natuurlijk de coole tekst niet vergeten. Dit is 1 van mijn lievelings band dus ik waardeer deze muziek. Zo dit was mijn recentie hoopelijk vonden jullie hem goed.

Cd met een van de lekkerste meebrul nummers die ik ken n.l. The Garden`s Tale. Verder gewoon heerlijke rock `n billy / metal, zo aanstekelijk als wat! Deze cd maakt voor mij maar weer eens duidelijk dat ik gewoon alle soorten hardrock/metal/AOR/Progressieve rock kan waarderen.
Gewoon heerlijk deze muzieksoort!

Het beste Volbeat album. Veel sterke liedjes op deze. Speakers vol open en beuken maar. Nr. 5 - 8 is het beste deel van het album. De opener vind ik ook erg sterk. Verder sluit ik me aan bij wat west zegt, 'wat een ontdekking, dit Volbeat'.

Als dit niet jouw muziek is, waarom hang je er dan wel zo 'n beoordeling aan?

Wat een top plaat is dit toch. Tussen 2007 en 2010 heb ik ontzettend veel naar deze band geluisterd en rekende ik Volbeat zonder enige twijfel tot mijn favoriete bands. Nadat ik Beyond Hell / Above Heaven helemaal kapot had gedraaid trad er enige verzadiging op en toen opvolger Outlaw Gentlemen & Shady Ladies een bittere teleurstelling bleek te zijn heb ik een aantal jaar niet of nauwelijks naar ze geluisterd. Maar nu ik Rock the Rebel/ Metal the Devil weer luister word ik toch weer gegrepen door de super aanstekelijke nummers en kan ik niet anders dan headbangen en meezingen.
Toen ik mij aanmeldde op MusicMeter stond deze plaat fier in m'n top 10 en bij herbeluistering begrijp ik waarom dat was. Dit is gewoon een klassieker en er is sindsdien geen nieuwe band meer geweest die zich zo in mijn hart heeft weten te nestelen als Volbeat. The Black Keys komen in de buurt en ook Gary Clark Jr. is een heel eind op weg, maar vooral die laatste moet nog met een echt klassieke studioplaat komen voordat het zover is.

Dat Folsom prison blues stukje in Sad Man's Tongue viel me ook al meteen op maar ach dat maakt het nummer alleen maar leuker.
Verder gewoon weer een sterke Volbeat album die met hun mix van Rock,metal en wat blues en country invloeden weer dicht tegen de vier sterren aan zit.Echt origineel is het allemaal niet,of het zou de uit duizenden herkenbare zang van Michael Poulsen moeten zijn maar des te aanstekelijker.Iets waar de vette productie overigens ook flink aan mee helpt.
Naast het al eerder genoemde Sad Man's Tongue bevallen me the Garden's tale en de twee wat meer metal gerichte nummers op het eind ( You or them,Boa) me het best.
Erg fijn plaatje.

Vermakelijk, vooral het eerste gedeelte van het album, daarna is het vooral hetzelfde kunstje herhalen en wordt het wat saai. De zang past uitstekend bij de muziek, het is ook gelijk aanstekelijk. Ik ga mij er na een tijdje toch bij vervelen. Leuk voor af en toe.

Ik kon deze band eigenlijk heel lang alleen bij naam. Todat ik in 2011 naar Graspop ging en ze daar live zag, toen gelijk wat muziek aangeschaft van deze gasten. Dit is en goed vervolg op hun leuke debuut die ik zeker niet verkeerd vond,maar deze heb voor mij toch net iets meer. Devil or the blue cat’s song, Sas man tongue, The Gardens tale, river queen en radio girl zijn stuk voor stuk heerlijke nummers. Wat Lau1986 zeg kan ik me wel in vinden, alleen dan bij de latere albums. Dit album is prima en duurd gewoon lekker 42 min. Bij de albums die hierna komen ,staan ook prima nummers op , alleen proppen ze die schijf dan ook echt helemaal vol met 16 a 17 nummers plus demo’s en andere versies van nummers. Jaa dan word ik het ook wel en beetje zat ja

Met Rock The Rebel/Metal The Devil levert Volbeat een knappe plaat af met wederom een mengelmoes van stijlen. Net als op het debuut overheersen de wat lager gestemde gitaren, maar er is nu al meer ruimte voor andere invloeden die wat vaker de voorgrond krijgen, zo ook wat meer akoestische gitaar en blues. De zanger is ook hier vaak niet te verstaan, wie heeft enig idee wat hij zingt in The Human Instrument bijvoorbeeld? Gek genoeg zit daar nu wellicht ook wat van de charme van Volbeat, hoewel dit later een stuk beter wordt maar nooit geheel verdwijnt. Het 1e album dat ik van ze kende is de opvolger hiervan, en daarna de 2 albums daarna leren kennen alvorens ik ze live heb mogen aanschouwen. In die periode naar mijn idee nog steeds het beste wat ze uitgebracht hebben. Wat wel gezegd kan worden is dat hun 1e 2 platen nog het hoogste metal gehalte hebben, en op zijn tijd is dat nu juist wel lekker. Ook de niet al te lange tijdsduur maken dit album met name uitermate geschikt om zo nu en dan even aan te zetten. Een hogere rating geef ik deze niet ten opzichte van het debuut, maar ik prefereer hem wel.

1. Rock The Rebel/Metal The Devil
2. The Strenght/The Sound/The Songs