Adrian Borland - 5:00 AM (1997)

Na een veelbelovend begin van zijn carrière als leider van de Britse new wave-groep The Sound heeft het zanger, gitarist en songschrijver Adrian Borland vaker tegen dan meegezeten. Een reeks interessante maar niet altijd even geslaagde soloplaten zorgde slechts voor steeds verder teruglopende verkoopcijfers. Met deze CD slaagde hij erin een deel van de vergane glorie terug te winnen. 5:00 AM kan zich qua intensiteit meten met het beste werk van The Sound. Borland is er bovendien in geslaagd de echo's uit zijn new wave-verleden te vangen in een modern klinkende productie. De muziek klinkt, zoals het hoort, gezwollen en dramatisch, maar is tevens voorzien van een sprankelende frisheid zoals je maar zelden meer tegenkomt in dit vrijwel afgestorven genre.

Tevens zijn laatste plaat voor hij zelfmoord pleegde, zal deze snel eens luisteren!

Alexandria, 5:00 AM en Brittle Heaven zijn absolute aanraders. Het zijn Adrian's meest positieve platen. De andere zijn ook prima, de man kon schijnbaar gewoon geen slechte platen maken. Daarvoor was hij denk ik teveel een perfectionist...

Ik heb bijna alles van The Sound en / of Adrian Borland. Eerlijk gezegd konden de solo cd's van Borland me niet zo bekoren omdat ik het te ver van de Sound af vond staan. Deze plaat gaf me weer het gevoel een Sound plaat te bezitten (even in het midden gelaten of dit nou goed of slecht is om het met The Sound te vergelijken).

Elk zijn zin, ik heb ook alles van The Sound en Adrian solo. Van The Sound vind ik vooral de eerste 3 fantastisch en zeker dan die BBC Sessions, dat is de beste.
Bij Adrian solo had ik wat meer problemen, ik vond de eerste 3 steeds iets missen, de songs waren minder en de productie was minder enfin , maar toen kocht ik ' Beautiful Ammunition en deze plaat vind ik overduidelijk de beste van Adrian, nadien kwam dit nog uit, maar het was een stapje terug.

Is het toevallig dat deze plaat 05:00 AM heet ?

Dat schijnt het tijdstip te zijn waarop statistisch gezien de meeste zelfmoordenaars toeslaan.

Prachtige CD die geen zwakke nummers bevat. Goede melodieen en teksten die blijven boeien. Het album zelf bevat al veel verschillende stijlen. Er staan rocknummers op, enkele ballads maar ook wat alternatievere nummers. Alleen de tracklisting is een minpuntje. Het hoogtepunt vind ik de nummers Kissing In The Dark en The Spinning Room die midden op de CD staan. De nummers die daarna komen zijn wel goed, maar zijn een beetje een anticlimax na deze topnummers. Before The Day Begins vind ik wel een goede afsluiter, maar de bovenstaande nummers hadden van mij wel wat meer op het einde mogen staan. Toch 5 sterren omdat alle nummers wel goed zijn. Schitterend album en een waardig afscheid van Adrian.

Volgens mij pleegde Adrian Borland zelf ook tussen 5 en 6 uur 's ochtends zelfmoord.

Nou, dat heeft mijn verwachtingen voor Beautiful Ammunition ongelofelijk hoog gespannen (ondanks dat het een kwestie is van smaak natuurlijk). 5am vind ik een moeilijk te overtreffen hoogtepunt voor Adrian. Dat blijkt ook als ik zijn latere (postuum)albums Last Days Of The Rain Machine en Harmony & Destruction beluister. Goed, maar niet zo goed. Ik ga maar eens op zoek naar bovenstaand album, want ik wil wel eens horen of deze echt aan 5am kan tippen. Alleen zo jammer dat Beautiful Ammunition zo verschrikkelijk moeilijk te vinden is. Hij is zelfs niet op Adrian's fansite, Brittle Heaven, te koop.

Dit album blijft me maar bekoren, en vandaar dat ik er ook meerdere reacties aan wil toewijden. Het laatste album dat Adrian Borland uitbracht voor zijn dood in 1999. Een van de briljantste muzikanten die ik ken en mijn persoonlijke favoriet onder alle muziekalbums die ik ken. Alle nummers zijn prachtig en het album als geheel is prachtig, maar dit is te veel om een recensie over te schrijven. Over de hoogtepunten van dit album wou ik nog even uitwijden.

Kissing in The Dark

Niet zo romantisch als de titel mij deed vermoeden. Kissing in The Dark, met zijn klaaglijke pianospel en het bezwerende koor op de achtergrond, klinkt in mijn oren eerder als een klaaglied over een wereld waar geen liefde is en waar zoenen alleen nog maar de daad is, en niet meer de bedoeling erachter. Een wereld die gedoemd is ten onder te gaan. Een heel deprimerend lied, maar ongelooflijk prachtig.

The Spinning Room

Net zoals Kissing in The Dark laat Adrian hier duidelijk zijn experimentele kant zien. Het zweverige, zeurende geluid dat zich steeds herhaald, begeleidt door de dromerige gitaar. En dan die donkere bastoon die het nummer echt laat beginnen. Het lied laat me dwalen, dwalen, dwalen. Dan, net zoals in Deep Deep Blue een refrein dat de sfeer doorbreekt (en bij de eerste luisterbeurt teleurstelt), maar de briljante wijze waarop Adrian terugkeert naar het zweverige couplet, een doolhof van tonen, maakt alles weer goed en voegt zelfs veel toe aan het nummer. Het prachtige tussenstuk met de hoorn, midden in het nummer: alles is wat mij betreft perfect aan dit nummer.

Over The Under

Volgens mij dacht Adrian hier eindelijk de weg gevonden te hebben en de depressie overwonnen te hebben. Helaas bleek dit niet het geval. Een lied dat zo optimistisch klinkt en is, dat het onvoorstelbaar is dat de componist ervan 2 jaar later zelfmoord pleegde. Een kant van Adrian Borland waar ik even aan moest wennen, maar na een aantal luisterbeurten is dit album een van de toppers van dit album geworden voor mij.

Before The Day Begins

Veel nummers van Adrian raken mij, maar deze raakt mij op een hele aparte manier, een zeer bitterzoete manier. Als ik dit nummer luister is het voor mij net alsof Adrian vanuit de hemel tot mij spreekt. Dit klinkt misschien overgevoelig en raar, maar ik ben geen Derek Ogilvie die echt boodschappen denkt te horen: het nummer roept gewoon dat gevoel in me op. Adrian Borland is op muzikaal gebied mijn idool en de bitterzoete sfeer van dit nummer raakt me diep. Adrian geeft zijn boodschap na zijn dood nog door en zingt over de teleurstelling van het leven en dat je daarmee moet zien te leven.

Het album sluit af met de woorden
Before The Day Begins, do you thank your stars or count your sins
or think of all the finer things that finally came.

Adrian is dood en niets kan dat meer veranderen. Maar deze boodschap gaf hij op het laatst nog aan ons mee. Hij wist hoe het was als het leven je diep teleurstelde, en geeft daarom de boodschap er dankbaar voor te zijn en te beseffen hoe bijzonder het is dat je leeft. Dit nummer is voor mij dan ook een grote inspiratie.

Na het laatste akkoord vervaagt de muziek weer en ben ik heel dankbaar dat ik me weer 55 minuten in Adrian's wonderlijke klankenwereld heb mogen bevinden en heel dankbaar voor de inspiratie die deze wereld mij geeft.

Wat een mooie persoonlijke beschrijving! En wat idioot dat ik dit nu pas lees.

Ben al lang geregistreerd, ben verzot op Sound-Borland, live gezien, zelfs een keer gesproken...

Nogmaals, mooi en fijn om te lezen. Meerwaarde voor mij in deze periode waarin ik zijn catalogus weer eens binnenstebuiten keer.

Leuk om te horen! Ik vind zowel The Sound als Adrian solo ook helemaal geweldig. Ik ben helaas te jong om hem een keer gesproken te hebben, maar het moet een interessante man zijn geweest.

Dit doe ik ook elke keer weer... de complete The Sound - Adrian Borland verzameling draaien. En dat is nogal wat. Mooi en ook erg emotioneel. Ik heb Adrian (The Sound) diverse keren gezien en ook gefotografeerd en ik ben blij dat ik dit mee heb mogen maken. Super!

Mooi stukje trouwens van King of Dust

Heel sterk album van de betreurde Adrian Borland.
Vanaf hier ging het hard minder met de toch al broze geestelijke gesteldheid van de exfrontman van The Sound.
Ik vind niet alles sterk wat hij na The Sound fabriceerde.
Ik mis nogal eens de urgentie die hij met The Sound zo treffend neerzette.
Met 5.00 AM heeft mij echter weer bij de les.
Het is compact, tekstueel weer vlijmscherp en het songmateriaal is over de hele linie sterk.
De dreiging is her en der weer sterk aanwezig en het geheel is creatief en afwisselender, en het venijn van The Sound steekt zeker de kop weer op.
Het rockt, het ontroert, maar Adrian probeert ook wat andere dingen uit, zonder daar op de bek te gaan.
De man verteld ons over de valkuilen van het leven en hoe houdt je je kop boven water.
Met de wetenschap dat hij voor zelfmoord koos in 1999, is het allemaal nog veel beladender natuurlijk.

Een prachtwerkje en goed te constateren dat hij het allemaal nog in hem had.
Maar het blijft in en in triest dat Adrian er niet meer is.
Een heel groot talent.

20 jaar oud is deze plaat. Al 18 jaar is Adrian Borland niet meer.. Maar wat een ouvre heeft deze man achter gelaten. Van zijn solowerk staat deze plaat mijns inziens op de bovenste trede. Ontluisterend mooi! Geen glans, geen praal bij Adrian, maar gewoon de keiharde kanten van het leven bezongen.

De melancholie spat van dit fraaie album af. Zijn stem komt recht in mijn ziel binnen. De gitaarmuziek is heel meeslepend.

Er is inmiddels een nieuwe vinyl (en CD) versie van 5:00 am beschikbaar. De eerste keer dat het op (dubbel) vinyl is uitgebracht, ik heb de LP afgelopen week in mijn handen gehad maar heb deze toch laten liggen. De hoes stond mij wat tegen maar de grootse drempel was de prijs; 42 euro. Dat gaat echt nergens meer over. Adrian is een van mijn oude muzikale helden en er is een tijd geweest dat hij op eenzame hoogtes bovenaan stond en ik alles prachtig vond wat hij uitbracht. Had hij nog geleefd dan had ik dat waarschijnlijk nog steeds gedaan, maar nu zijn wij in ander muzikaal vaarwater terecht gekomen. Ik hou het gewoon bij mijn oude CD versie en misschien over een paar jaar als de prijs wat gezakt is pak ik de LP nog wel een keer mee.

Het had niets met het tijdstip van (een) zelfmoord te maken maar volgens Adrian was 5:00 het tijdstip dat de meeste mensen in het algemeen overlijden. Hij had dit destijds uitgezocht.

De prijs van zowel oud als nieuw vinyl is redelijk absurd. Maar tekort aan grondstoffen en genoeg mensen die het toch wel willen en kunnen betalen. Zoals ikzelf. Al koop ik niet zo vaak nieuw vinyl.
Maar deze wilde ik wel graag hebben en heb er ietsje minder dan 42 euro voor betaald.
Het solowerk van Adrian heb ik altijd wel een tikje minder gevonden dan de albums met The Sound. Dit album komt voor mij het dichtst in de buurt van de passie en kwaliteit va het oudere werk maar heeft toch genoeg eigens. En achteraf "fijn" dat dit zijn laatste album was. Een mooie afsluiter van een bijzondere carrière waar misschien nog heel veel in had gezeten.
Die hoes is inderdaad vreselijk. Het artwork van alles wat na zijn dood is verschenen is trouwens te erg voor woorden. Goedkoop, amateuristisch en ongelooflijk deprimerend. Terwijl de originele hoes juist zo leuk is, en veel beter bij de muziek passend.

Goed verwoord divart. Ik kan het op zich ook wel betalen maar wil het niet betalen. Er zit ergens een grens wat ik wel en niet toelaatbaar vindt qua vinyl prijs. Ik ben zelf een enorme liefhebber van Adrian's solo werk en vindt het volledig op zich zelf staan. Wat er met de laatste paar re-issues gebeurd is staat mij enorm tegen, geldt ook voor de documentaire over Borland. Er wordt een verkeerde (negatieve) nadruk op Adrian's muziek en leven gelegd. De documentaire belicht eigenlijk alleen maar de problemen van Adrian terwijl er veel meer te vertellen is en de re-issues zijn slecht gemastered met lelijk artwork.

Nou is dat allemaal persoonlijk maar als voormalige webmaster (ruim 20 jaar) van Adrian's website heb ik volgens mij wel enig recht van spreken. De hoes van deze remaster is foeilelijk, er waren toch wel betere foto's van Adrian beschikbaar die gebruikt konden worden. De originele hoes had een bijna zomerse vrolijke uitstraling dat is hier de grond ingeboord met (alweer) een saaie zwarte hoes met lelijke foto's van een bijna zwakzinnig lijkende veel te dikke Borland. Wederom een gemiste kans.

Ik hou het ook maar bij de oude cd's van Adrian Borland solo en The Sound. Én de mooie herinneringen. Ik ga echt geen 42 euro betalen voor vinyl. De laatst gekochte lp (van een andere artiest) dateert al weer van 6 jaar geleden en staat ook weer stof te happen. Ik vind toch soms best wel jammer dat vinyl zo duur is geworden. Maar helaas is zowat alles (te) duur de laatste tijd en dus koop ik maar 'goedkoop' in. Dan maar een hoge resolutie download óf streamen wat de muziek betreft.

Mocht je toch nog interesse hebben, ik zie dat de 2-LP op dit moment te koop is voor 20 euro. Kijk dat is nou wel weer een prima prijs. Ik heb 'm meteen besteld voor de collectie. Voor meer info: Adrian Borland | 5am | 2 LP | Sounds.nl

Ja, dat zijn de betere prijzen. Blijft dat ik voorlopig geen nieuw vinyl meer koop. Ik wil eerst een andere draaitafel, maar vooral omdat ik momenteel andere dingen nóg belangrijker vind. Veel te veel leuke hobbies, dus 'keuzestress' genoeg hiero!

Uiteraard bedankt voor de info, Rainmachine!

Het 5:00am vinyl wat uitvoeriger beluisterd en ik vraag mij echt af wie hier toch telkens verantwoordelijk is voor het om zeep helpen van deze Borland reissues. En ik vraag mij ook regelmatig af wat Adrian hier zelf van gevonden had. Dit vinyl album klinkt alsof de audio gecomprimeerd en genormaliseerd is waardoor de hele dynamiek verdwenen is. Nou had de CD wat de neiging tot schelheid, ook niet fraai, maar die had nog wel dynamiek. Wat een droevenis, het is eigenlijk gewoon om te janken... Mijn 5 sterren blijven staan om de vele jaren dat dit album mij plezier heeft gegeven, de vinyl reissue zou van mij hooguit 2 sterren krijgen op basis van de geluidskwaliteit.

Ai, dat is niet fraai! Erg zonde. Dus hou ik het zeker alleen bij de CD.

Na de lichte deceptie van het nieuwe Cure album zette vrouwe Rainmachine vanmiddag dit fraaie album op. Een plezierige verrasing want ik draai het niet veel meer de laatste tijd. Deze kwam toch wel weer even goed binnen. Dit album is voor ons beide belangrijk geweest en het heeft eigenlijk nog niet aan kracht verloren. Prachtig toch die stem van Borland en ook zijn gitaarwerk blijft fantastisch. De 5 sterren blijven stevig staan...

Wasted years
I turn my back on wasted years
And the shadows that they throw

I'm out of here
Crawling out from under here
Whichever way I go

And I don't know why
This journey turned so strange
I only know that I'm never
Going to go that way again