Europe - Secret Society (2006)

Bestaan ze nog???

Zekers. Ze zijn sinds een paar jaar weer bij elkaar in de originele formatie. John Norum is weer terug als gitarist ipv Kee Marcello. Dat vind ik persoonlijk op zich wel jammer. Norum is ook een hele degelijke gitarist, maar Marcello heeft net even iets betere solo's bedacht in z'n jaren bij Europe.

Vorig jaar kwam Europe met 'Start From The Dark'. Dit album viel mij nogal tegen aangezien de sfeer een stuk duisterder en steviger was dan we van hun gewent waren.
De DVD van die tour: "Live From The Dark" is overigens wel een aanrader voor de fans van het 'oude' Europe.

Deze nieuwe plaay, Secret Society, haalt ook bij lange na het niveau van albums als 'The Final Countdown' of 'Out Of This World' niet maar toont wel verbeteringen vergeleken met het album van vorig jaar.
Secret Society doet wel veel denken aan dat vorige album, maar er zit een klein fleugje van 'Prisoners In Paradise' in en dat maakt het zeker een beter album dan 'Start From The Dark'.

Wat deze plaat mist zijn een paar echte kwaliteitsnummers als bijvoorbeeld 'Supersitious', 'I'll Cry For You' of 'Carrie'.
Het is gewoon een leuk album, niets bijzonders maar ook zeker niet ergerlijk om naar te luisteren.

Beste track: Let The Children Play
3*

Hmmm is dit Europe van de Final Countdown of de Europe vóór de Final Countdown?

2006 release, dus ik denk na de final countdown

hehe, maar ik bedoel of ze weer terug zijn bij hun 'oude' stijl of dat ze nog steeds commercieel zijn

Beste Europe album since Wings of Tomorrow (84), stevig, beter ontwikkeld dan Start from the dark, Joey singt weer super, band lijkt meer gegroeid, en het tempo zit er aardig in van begin tot eind... af en toe een langzame passage maar nog steeds stevig.

aanrader voor fans van melodische stevige (hard)rock!

Stuk beter dan Start from the Dark. Lekker strak album.

4,5 *

Foei, de enige gitarist die Europe thuis hoort is natuurlijk John Norum. Met zijn souplesse en gevoel voor melodie komt hij zelfs in de buurt van grootheden als Blackmore en Schenker. Net als deze 2 gitaristen wist hij altijd precies wat een nummer nodig had en speelde nooit een noot te veel. Marcello is technisch gezien misschien erg sterk maar heeft met zijn overdreven gesoleer het klassieke geluid van Europe juist om zeep geholpen. Na het vertrek van Norum ging het ook hard berg afwaarts met Europe, dit bewijst ook al dat Marcello's ego tripperij ongepast was. Jammer dat je dat niet hoort Bart, of ben jij zo iemand die bijvoorbeeld Steve Vai's gitaar gegoochel op Slip Of The Tongue ook erg kan waarderen?

Agree! Norum hoort gewoon bij Europe. Belangrijk is dat je in dienst van de band kunt spelen, hoewel John zeker ook ruimte krijgt (vooral live) om zijn eigen gang te gaan.

Van mij krijgt dit album 5 sterren.
Secret Society bewijst dat Europe een top band is, waarvan alle muzikanten tot de betere in hun genre behoren. Joey Tempest is enorm goed bij stem en John Norum laat horen een geweldige gitarist te zijn. Mijn favoriete band, niet alleen omdat ze live ook nog eens steengoed zijn, maar ook nog blijken hele vriendelijke, normale mensen te zijn die atijd tijd maken voor hun fans. TOP!
Hoogtepunten van dit album: met name Devil Sings The Blues, een geweldig nummer met een fantastische solo (die overigens in één keer opgenomen is) wat een super afsluiter van dit album is. Daarnaast zijn voor mij ook nog Love is not the enemy en Always the Pretenders favo tracks. Ach, eigenlijk vind ik elk nummer gaaf!

Verrassend sterk album. Ik heb eigenlijk alles gemist na de Final Countdown (wie niet??). Opeens krijg ik deze CD in mijn handen en ik moet eerlijk zeggen, hij is niet zo zeer terug naar hun oudere werk (gelukkig niet) maar wel terug naar de essentie van de Hard-Rock. Geen popie Jopie gedoe maar gewoon goede nummers en lekker rocken. En daar hou ik van!

Wel 'grappig' dat ik het met je eens ben mbt Norum/Marcello bij Europe maar ook Slip Of The Tongue geweldig vind met Vai.

Always the Pretenders

Zo hoort het! De rest van de songs ken ik niet moet ik bekennen.

Vandaag weer eensopgezet, en het blijft echt een juweeltje. 2 Wat zwakkere songs m.i. (Wish I Could Believe, A Mothers Son) maar de rest is fantastisch. Het nummer Forever Travelling bezorgt mij elke keer weer kippevel. Het is ook mijn favoriete nummer om op gitaar te spelen. Lekker simpel, maar zo mooi....

Last Look at Eden word het nieuwe album van Europe en komt rond augustus uit. De gelijknamige single is nu al te beluisteren op youtube. Best vet nummer, alleen jammer dat ze er in de clip zo emo uitzien.
YouTube - EUROPE - Last Look at Eden (new music video!)

Dit is toch wel een verdomd goed album. Toen ik het na de release in huis haalde was ik in eerste instantie erg teleurgesteld omdat er maar hele matige ballads en nietszeggende rockers opstonden. Maar na Last look on Eden en Almost Unplugged veelvuldig in mijn cd speler gedraaid te hebben vond ik het toch nog eens tijd worden om dit album een nieuwe kans te geven.

En laat ik maar meteen met de deur in huis vallen daar heb ik geen spijt van want wat zijn songs zoals Love is not the enemy, Devil sings the blues en Always the pretender toch geweldige songs.

Prima plaat en een prima band met nog heel veel bestaandsrecht die veel grootschalliger zou moeten worden opgepikt dan nu gebeurd.

Het beste album sinds de terugkeer mijns inziens! In vergelijking met voorganger Start form the dark staan hier geen echte uitschieters op, en dan bedoel ik eigenlijk negatief! Kortom; dit album is van een constant (hoog) niveau! En er zit een lekker tempo in, veel uptempo nummers.
Toen ik dit album voor het eerst hoorde dacht ik; is dit Europe wel joh?! Zo vet knalt opener Secret society erin! Het klinkt behoorlijk modern maar toch hoor je ook wel de typische Europe elementen; melodie, catchy refreinen en vakmanschap.
Songs als Always the pretenders, Let the children play, Love is not the enemy, Brave and beautiful soul, Forever traveling, Devil sings the blues en Human after all zijn echte pareltjes!
Norum is op dit album, in tegenstelling tot het vorige, weer heerlijk aan het soleren! Vooral het einden van Devils sings the blues is hiervan een prachtig voorbeeld.

Voor een songtekstensite heb ik deze hedenochtend geluisterd, omdat ik de artiest beheer. Vele gapen kon ik niet onderdrukken en dat kwam niet, doordat ik net wakker was! Het openingsnummer en Always The Pretenders zijn goed te pruimen, de rest was gewoon niet door te komen! Ik zeg niet dat het muzikaal gezien een slecht album is, maar de songs vind ik ongelooflijk saai! Tekstueel vond ik het ook niet boeiend, dat is wel eens anders geweest. Nou ja, The Getaway Plan-tekst, die vond ik wel weer leuk gevonden.

Dit album rockt best lekker met de vette gitaarpartijen van John Norum. Maar Joey Tempest is niet meer de zanger die hij was. Zijn stem mist power. Daar komt nog bij dat de nummers weinig memorabel zijn. Toch een krappe 4*.

Had vandaag Secret society weer eens opstaan. Was al helemaal vergeten wat een geweldig album dit is eigenlijk! Met enige afstand hun beste album sinds de comeback. De produktie is ook te gek. Lekker vet en heavy! Ik gooi er een half punt bij op. Ben benieuwd of de nieuwe aan deze geweldenaar kan tippen.

Zie dat de cd te koop is voor ruim 180 euro! Terecht het is hun beste beter als Wings of T. Beter dan wat ze daarna hebben gemaakt. Hoogtepunten; alle Schenker solo's die John Norum achteloos uit zijn gitaar tovert in Devil sings the blues of Always the pretender en Forever traveling. Man wat een cd, zelden een comeback zo goed uit horen pakken. Nummers met kop en staart en met geweldig gitaargeweld en dito zang en begeleidingsband in die volgorde

Huh????? Terecht dat men 180 euro voor een cd vraagt Wat een rare opmerking is dit zeg. Het is toch nooit en te nimmer terecht dit soort bedragen en al helemaal niet voor een CD van Europe. Kom op zeg, btje realiteit verloren?

Maar het is wel een écht goed album

Zeker op Dodax gekeken, die hebben wel vaker van die uitschieters. Ik wil je wel matsen, ik bied je mijn exemplaar voor de helft aan .

Op Amzon.de wordt die tweedehands voor normale prijzen aangeboden.

https://www.amazon.de/gp/offer-listing/B000I5YRCY/ref=sr_1_1_olp?ie=UTF8&qid=1547922486&sr=8-1&keywords=europe+secret+society

Omdat Gamma123 vond dat ie zoveel waard is, ben ik hem gaan beluisteren en uiteindelijk gaan kopen. Het genoemde bedrag is natuurlijk belachelijk maar dit is imo wel het beste Europe album. Dit is de ideale mix tussen oud en nieuw. Ik vond de oude Europe altijd erg commercieel en de nieuwe te vlak, te bluesy maar dit is een heerlijk album met het beste van beiden. Hier zit tenminste nog wat pit en beleving in, wat ik toch mis bij hun latere albums.

De heren van Europe hebben waarschijnlijk kennis genomen van enkele kritieken op voorganger en het comeback album; Start from the Dark. De droge productie en het magere songmateriaal deed vele fans niet watertanden.
De productie is top, is helder en geeft ruimte voor details. Het titelnummer bevat fijne solo's van Norum, is lekker vlot en vormt een prima compositie. Always the Pretenders lijkt een overblijfsel te zijn van Tempest's soloalbum uit 2002 en vormt een goede opvolger van het titelnummer. The Getaway Plan schopt lekker kont en zit goed in elkaar. Wish I Could Believe, een stemmige song, midtempo en Tempest trekt deze song naar zich toe. Let the Children Play is zo'n typische song waarbij de muzikale groei van Europe merkbaar is; een volwassen rocksong, een heerlijke groove, fijn ritmewerk en met beide benen in de jaren 00, een van de sterkste songs in het oeuvre van de heren. Helaas wordt het niveau op de tweede helft van de schijf niet vastgehouden, hoewel Brave and Beautiful Soul nog wel het vermelden waard is. Zo vormt Secret Society een sterkere plaat dan zijn voorganger maar is zeker niet elke song raak en blijft het lastig voor de mannen om de volledige lengte te blijven boeien. Desalniettemin vormt Secret Society een van de sterkere troeven in de discografie van de band.

Vind je Devil sings the blues niet het vermelden waard? Vind ik toch wel een klein meesterwerkje met die weergaloze eindsolo!

Hmm, het is geen slechte song, maar een meesterwerk gaat mij veel te ver. Ik denk dat ik de zanglijnen wat saai over vind komen. En daarnaast verwacht je met zo'n titel wellicht wel een vuig Rhythm & blues nummer van de heren maar vervolgens kleuren de heren keurig binnen de lijntjes, hoewel Norum inderdaad een prima solo weggeeft.

De zanglijnen saai? Weet je het zeker? Ik vind er juist een heerlijke opbouw in zitten waarin de spanning mooi toeneemt richting het refrein. En die akoestische gitaar werkt echt geweldig vind ik. Enig smetje is de fade-out op het einde vind ik.

Mijn eerste review van 2024 gaat naar de band die me in 2023 het meest verrast heeft, en met één van de albums die dat mede bewerkstelligde … ‘Secret Society’ van Europe.

De aanleiding voor de hernieuwde kennismaking met Europe was hun optreden van 15 oktober jl. in TivoliVredenburg. Ik ging samen met lennon naar dit optreden en kende toen ik de kaarten kocht alleen de albums ‘The Final Countdown’ en ‘Out of this World’. Albums die ik al sinds mijn jonge jeugd kende. Daarna ging ik andere muziek luisteren en verloor ik de band uit het oog.
Om in de sfeer van het aankomende concert te komen schafte ik ook nog de overige albums van de jaren 80 en 90 aan. Echter werd ik tijdens het concert weggeblazen door de nummers die ik nog niet kende en zo startte de zoektocht naar Europe 2.0. En die heeft me niet teleurgesteld! Sterker nog, ik denk dat ik in de laatste maanden van 2023 voornamelijk Europe heb gedraaid . Ik zie ze graag eens een optreden geven met alleen maar nummers uit de periode na 2000, al zal dat helaas nooit gaan gebeuren.

Maar goed, terug naar ‘Secret Society’…
Het album begint meteen een beetje vreemd. Een nummer a capella beginnen deed Europe natuurlijk al met ‘Superstitious’ op het ‘Out of this World’ album, maar hier klinkt het alsof ik naar een andere band luister. Moest meteen aan Extreme denken door het gebruik van de hoge stem door Joey Tempest. We gaan lekker rockend verder totdat we opeens een a-typisch midden stuk krijgen. De band laat zich op dit nummer van een kant zien die ik daarna ook niet meer van ze heb gehoord. Moest er even aan wennen, maar het behoort inmiddels tot de favoriete nummers van het album.

Ik ben zoals gezegd gaan houden van de ‘nieuwe’ Europe en ‘Always the Pretenders’ heeft alles waarom dat zo is. Lekkere stuwende gitaren gecombineerd met een catchy refrein en sterke zang van Tempest. In diezelfde categorie behoort het volgende nummer ‘The Gataway Plan’… heerlijk!

Met ‘Wish I Could Believe’ gaat het tempo iets naar beneden. Het nummer bevat een heerlijke solo van Norum en mooie tekst. Met ‘Let the Children Play’ gaat het tempo weer iets omhoog. Bij de eerste luisterbeurt was het halverwege het nummer wel even schrikken … in goede traditie van Pink Floyd klinkt er opeens een kinderkoor! Bij die eerste luisterbeurt vond ik het helemaal niks, maar inmiddels hoort het gewoon bij het nummer. Overigens ook bij deze track een shout-out voor de heerlijke rif en solo.

‘Human After All’ is een wat onopvallende song. Wat wel opvalt zijn de wat prominenter aanwezige synths. Een volgend hoogtepunt is het krachtige ‘Love is not the Enemy’, fantastisch refrein en dito gitaarwerk van Norum.

Over ‘A Mother’s Son’ zijn hier de meningen verdeeld. Voor mij is het een ballad die me raakt. De reden is een persoonlijke, maar dat is ook de kracht van muziek. ‘Forever Traveling’ behoort voor mij dan weer wel tot de mindere nummers. Het ligt qua stijl in de lijn met het titelloze soloalbum van Joey Tempest. Dat was een prima album, maar voor Europe mist het wat pit.

‘Brave and Beautiful Soul’ is gewoon een lekker nummer. Het album sluit echter geweldig af met ‘Devil Sings the Blues’. Jammer dat de fantastische solo van Norum een fade-out krijgt. Die had nog wel een minuut door mogen gaan!

‘Secret Society’ behoort voor mij samen met opvolger ‘Last Look at Eden’ tot het beste dat Europe heeft gemaakt en het kan zich zeker meten met hun eerste parel ‘Wings of Tomorrow’. Al kun je de band eigenlijk niet met zichzelf vergelijken, zo anders klinken ze.

Dan tot slot nog even de hoes. Het enige studioalbum zonder het iconische logo maakt het een vreemde eend in de bijt. Ik vind het een geweldige hoes die is gemaakt door mijn favoriete hoesontwerpers, namelijk StormStudios. StormStudios is een ontwerpbureau dat in 1990 werd opgericht door Storm Thorgerson. Hiervoor van het iconische ontwerpduo Hipgnosis. Zoek hun hoezen maar eens op!

Heel herkenbaar allemaal. Voor mij ook één van hun beste albums. Zeker uit de 2.0 tijd

Waar op comebackalbum Start from the Dark enerzijds de zware, donkere gitaarmuren van John Norum domineren met anderzijds de lichte, melodieuze benadering van Joey Tempest, zijn die contrasten op Secret Society samengevloeid tot een kleurrijk en afwisselend album. Kristalhelder en door de band zelf geproduceerd.

De beschrijvingen hierboven zijn spijker-op-de-kop. Indertijd maakte ik aan de hand van dat soort notities een verzamel-cd van Europe waarop veel van Secret Society stond. Nu ik het hele album heb - dank vielip! - blijken bovendien de overige nummers stuk voor stuk heul sterk.
Ben een grote fan van Norums riffs en solo's. Modern met hoorbaar invloeden van Uli Jon Roth, Michael Schenker, Ritchie Blackmore en de diverse gitaristen van Thin Lizzy. Sterke opbouw van zijn solo's met soms onverwachte wendingen in plaats van alleen maar toonladders racen; wel zet hij perfect getimed zijn snelheidstroeven in. Wat vindt Sir Spamalot hiervan, vraag ik me ineens af?!

Ook lekker is dat het meeste werk uptempo of sneller is met Wish I Could Believe en A Mother's Son als sterke uitzonderingen. Verder stuwend drumwerk van Ian Haugland waarbij toetsenist Mic Michaeli helderder geluiden brengt dan op de voorganger, zodat hij iets meer ruimte inneemt. Toch is dit voluit een gitaaralbum. In Brave and Beautiful Soul klinkt Norum in de coupletten warempel een beetje á la The Edge van U2 - en het wérkt!
Dank aan rkdev voor de informatie over de hoes: "(...) gemaakt door mijn favoriete hoesontwerpers, namelijk StormStudios. StormStudios is een ontwerpbureau dat in 1990 werd opgericht door Storm Thorgerson. Hiervoor van het iconische ontwerpduo Hipgnosis." Ik zag twee jaar geleden de tentoonstelling over Hipgnosis in het Groninger Museum, maar wist niet van StormStudios en al helemaal niet dat resultaat daarvan op deze Europe belandde.

Devil Sings the Blues is wat mij betreft het beste nummer van Europe ooit. Tekst, opbouw en een gitaarsolo die helaas te snel wordt weggedraaid. Wat kan die Norum toch naar een climax opbouwen, Iommiaans goed! Ongelooflijk dat dit dezelfde bezetting is als die van de pophardrock van The Final Countdown, dezelfde verbazing die ik bij Start from the Dark had.

In het weekend van Hemelvaart staan ze op vrijdag 30 mei in Eindhoven. Zin an!