Kaleo - A/B (2016)

Ik kende alleen het ingetogen All The Pretty Girls, en zette daarom de CD op voor een rustige zondagmorgen. Nou, dat werkte niet, want track 1 was niet bepaald rustig. Ondanks deze "misstap" een heel fijne CD.

Wat een plaat, voor mij plaat van het jaar!

Heerlijk album van deze beginnende IJslanders. Wordt flink gas gegeven in een aantal nummers, maar ook wordt op tijd eens de voet van het gas gehaald. En de zanger heft een heerlijk rauwe stem!

Gisteren live gezien in een uitverkocht Paradiso (grote zaal) en dat was echt fantastisch. De nummers staan als een huis.

Eerst en vooal: hoe belachelijk radiovriendelijk is Automobile? Ik vind het alvast een heerlijk nummer, de band neemt zichzelf niet te hard au sérieux en dat vind ik altijd voor een muzikant pleiten.
En dat geldt eigenlijk voor heel de plaat. Het één nummer al wat geslaagder dan het ander maar er zit in elk nummer een duidelijk idee. De uitvoering is soms minder geslaagd en de cohesie van de plaat is helemaal zoek. Het is een samenraapsel van een tiental leuke nummers maar een echt eigen stijl heeft de band nog niet. Je hoort i, sommige nummers (No Good, Broken Bone, Hot Blood,...) een mix van Jack White, The Black Keys, Wolfmother en nog een paar bands in die trant. In andere nummers hoor je dan een singer-songwriter à la Ed Sheeran en één ander nummer (All the Pretty Girls) kan zo op een plaat van Bon Iver.
Voor de volgende plaat hoor ik ze graag in de eerstegenoemde categorie (Rock'n Roll as it should be) en een samenhangendere plaat waar vooraf een beetje is over nagedacht.
Alvast een 3*

Iets te weinig uitgebalanceerd voor een hoog cijfer, maar wel met een paar erg lekkere nummers, waaronder uiteraard de openingstrack, waarbij ik overigens wel "Black horse and the cherry tree" blijf zingen. Daarnaast ook Racoon- en Bon-Iver-momentjes.

Lekkere plaat zeg. Omdat ik jaarlijks naar Rock Werchter ga, vandaag maar eens naar Kaleo geluisterd. Voor mij een onbekende band. Ze staan immers op de line-up voor 2017. Eerste nummer is een ouderwetse blues rocknummer, maar daarna veel variaties in de songs. Gewoon een lekker album. Ik ga zeker kijken en luisteren in Werchter.

Blues uit IJsland. Dat is een combinatie die totaal niet logisch klinkt. Toch bewijst dit kwartet dat ze ook in IJsland in staat zijn om uitstekende blues te produceren. Het enthousiasme wat deze gasten op plaat hebben gezet, weten ze ook uitstekend om te zetten in een spetterend liveoptreden, zo kwam ik dit weekend achter.

Deze debuutplaat smaakt naar meer. Ik hoop dat ze deze lijn weten voor te zetten.

3,5*

Ik begrijp geen hol van dat IJslands, maar wat een kippevelnummer is "Vor i Vaglaskogi" wel niet zeg...

@ Mr. Crowley:
Vor í Vaglaskógi songtexten - Engels vertaling - lyricstranslate.com

Op plaat zou ik enkel de A-kant draaien. De laatste nummers liggen me een heel stuk minder. Erg onsamenhangend album, het lijken wel 2 verschillende groepen.

Vor í Vaglaskógi is prachtig!

Hebben jullie het album helemaal af geluisterd, ik lees niets over het laatste nummer, wat een plaat!!!
I can't go on without you staat voor mij als een huis, prachtstem van JJ Julius Son, hij raakt me.
Ze timmeren voor de rest aardig aan de weg, No good is de titelsong van de HBO serie Vinyl, Way down we go kwam binnen in de top 2000 in 2017 en steeg vorig jaar aantal plaatsten door en dan het laatste nummer waar ik het net over had schijnt in de serie The pier te zitten in een mooie scene, voor wat het waard is.
Inderdaad zoals genoemd een behoorlijke tweedeling in stijl, de rock tegenover de rust. No good vind ik eveneens heerlijk, maar zo anders.

Heb met een vol punt verhoogd. Lijkt me meer dan terecht voor de lekkere bak energie aan het begin, met invloeden van The Black Keys en diverse bluesrockbands, en de niet onaardige rustigere nummers daarna, waar All The Pretty Girls en I Can't Go Without You de beste zijn. Tempel maakt reclame voor het laatste nummer; ik kan daar erg goed inkomen, want het is een erg goeie afsluiter, die af en toe net iets te veel op Stairway To Heaven leunt.

Begon met het album luisteren om de lekkere harde rock nummers die ik al kende, "No Good" en "Way down We Go". Daardoor viel de sound van nummers "Broken Bones", "All the Pretty Girls" en "Automobile" wat tegen. Werd daarna verrast met het mooie "Vor í Vaglaskógi" en het album eindigde sterk met "I Can't Go on Without You".

Favorieten: Vor í Vaglaskógi, I Can't Go on Without You