Fugi - Mary, Don't Take Me on No Bad Trip (1968)
mijn stem
15 stemmen
0
geplaatst: 21 september 2009, 13:32 uur
Doet me bij vlagen ook denken aan mijn eigen inbreng ooit: http://musicmeter.nl/album/73807. Echt fantastische plaat! En inderdaad een spuuglelijke hoes 
0
geplaatst: 22 september 2009, 22:05 uur
Klinkt erg goed na 1e luisterbeurt. 
Lekkere psychedelische funk.
Lekkere psychedelische funk.
0
geplaatst: 26 september 2009, 10:45 uur
Het was weer een lekker soulalbum van de week 
Lekker funky soul in de stijl van bijvoorbeeld een Curtis Mayfield.
Muzikaal en instrumentaal dus allemaal meer dan dik in orde.
En ook vocaal kan het blijven boeien.
Erg leuk album om te leren kennen.
Lekker funky soul in de stijl van bijvoorbeeld een Curtis Mayfield.
Muzikaal en instrumentaal dus allemaal meer dan dik in orde.
En ook vocaal kan het blijven boeien.
Erg leuk album om te leren kennen.
0
geplaatst: 26 september 2009, 15:38 uur
Vooralsnog vind ik het niet geweldig, ik zou liever willen spreken over een oerdegelijke plaat. Zowel de zang als de instrumentaties weten mij te bekoren, echter word ik nergens echt verrast. Het is voor mij gewoon een lekker funky album waar ik verder niet al te veel gevoelens bij krijg.
0
geplaatst: 26 september 2009, 22:14 uur
Bij een platenwinkel waar ik wel eens kom, hadden ze deze staan. Daar ik al helemaal weg was van de titeltrack, heb ik die wel eens in mijn handen gehad (zowat elk bezoek) maar nooit meegenomen (I blame de hoes). Nu een dikke week geleden was hij er voor het eerst ik me kan herinneren niet meer in de bakken te vinden...
Heb ik wel dikke pech dat dit gewoon een fantastische plaat is! Vooral de openingstrack had geen betere aftrapper kunnen zijn, heerlijk nummer! Vocaal deed 'Revelations' me denken aan mijn eigen inbreng in het Soulalbum-topic een hele poos geleden: Eugene McDaniels, maar dan versterkt met een meer gitaargerichte sound.
Na een ijzersterke start, waartoe ik ook tracks 3 en 4 reken, zijn de twee nummers daarop net wat minder. Ze komen wat braver over en spreken minder tot de verbeelding. Maar 'Red Moon' en 'Sweet Sweet Lady' knopen gelukkig weer aan bij die steengoede eerste helft, zodat je met een heerlijk gevoel het album kunt beëindigen.
Ik mag hopen dat ik dit album ooit nog ergens tegenkom; ik vergeef het mezelf nooit...
Heb ik wel dikke pech dat dit gewoon een fantastische plaat is! Vooral de openingstrack had geen betere aftrapper kunnen zijn, heerlijk nummer! Vocaal deed 'Revelations' me denken aan mijn eigen inbreng in het Soulalbum-topic een hele poos geleden: Eugene McDaniels, maar dan versterkt met een meer gitaargerichte sound.
Na een ijzersterke start, waartoe ik ook tracks 3 en 4 reken, zijn de twee nummers daarop net wat minder. Ze komen wat braver over en spreken minder tot de verbeelding. Maar 'Red Moon' en 'Sweet Sweet Lady' knopen gelukkig weer aan bij die steengoede eerste helft, zodat je met een heerlijk gevoel het album kunt beëindigen.
Ik mag hopen dat ik dit album ooit nog ergens tegenkom; ik vergeef het mezelf nooit...
0
geplaatst: 5 oktober 2009, 22:28 uur
Jaja bijzonder album. Verbazend eigenlijk dat ik er nog nooit van hoorde. Natuurlijk heb je wel vaker dat albums lang onopgemerkt bijven, maar deze, met name ook door de hoes? Ook het geluid is bijzonder sterk voor zijn tijd; ook al iets waardoor het toch opgevallen zou moeten zijn.
Dat betekent trouwens niet dat ik helemaal lyrisch ben en dat komt dat ik met alle opvallendheden en positieve punten toch een beetje met een nasmaak blijf zitten aan het einde van het album. Compositorisch is het eigenlijk best mager. Ik was niet zo´n Hendrix-liefhebber, maar hoor wel dat het akkoordenschema van Save a Little heel erg op Hey Joe lijkt en Can't You Hear Me Call You, Woman is toch wel zwaar geïnspireerd op Wind Cries Mary (nauwelijks toeval mogelijk ook, lijkt me
). En I'd Rather Be a Blind Man is wel aardig gedaan, maar blijft wel een cover van het eigenlijk niet te verbeteren bluesnummer.
En de andere nummers, mét alle positieve eigenschappen ook ( funky is het zeker ok; Red Moon heeft een lekker gitaartje en het titelnummer is eigenlijk na de eerste aanslag al raak) maar geen van alle heeft een nieuw deuntje dat blijft hangen.
Verder een verrassnd gedegen funkplaat en zeker leuk als curiositeit, en als ik kemm te slim af kan zijn koop ik m misschien toch nog wel (en dan de plaat natuurlijk).
Dat betekent trouwens niet dat ik helemaal lyrisch ben en dat komt dat ik met alle opvallendheden en positieve punten toch een beetje met een nasmaak blijf zitten aan het einde van het album. Compositorisch is het eigenlijk best mager. Ik was niet zo´n Hendrix-liefhebber, maar hoor wel dat het akkoordenschema van Save a Little heel erg op Hey Joe lijkt en Can't You Hear Me Call You, Woman is toch wel zwaar geïnspireerd op Wind Cries Mary (nauwelijks toeval mogelijk ook, lijkt me
). En I'd Rather Be a Blind Man is wel aardig gedaan, maar blijft wel een cover van het eigenlijk niet te verbeteren bluesnummer. En de andere nummers, mét alle positieve eigenschappen ook ( funky is het zeker ok; Red Moon heeft een lekker gitaartje en het titelnummer is eigenlijk na de eerste aanslag al raak) maar geen van alle heeft een nieuw deuntje dat blijft hangen.
Verder een verrassnd gedegen funkplaat en zeker leuk als curiositeit, en als ik kemm te slim af kan zijn koop ik m misschien toch nog wel (en dan de plaat natuurlijk).
0
geplaatst: 6 oktober 2009, 18:39 uur
sq schreef:
Verder een verrassnd gedegen funkplaat en zeker leuk als curiositeit, en als ik kemm te slim af kan zijn koop ik m misschien toch nog wel (en dan de plaat natuurlijk).
Verder een verrassnd gedegen funkplaat en zeker leuk als curiositeit, en als ik kemm te slim af kan zijn koop ik m misschien toch nog wel (en dan de plaat natuurlijk).
The hunt is on!!
0
geplaatst: 1 september 2010, 02:00 uur
Heerlijke relaxte Soul, al moet ik qua sfeer zelfs regelmatig aan gitaarheld Jimi Hendrix denken.
0
geplaatst: 10 april 2017, 19:40 uur
De grote artiesten van Chess zijn wereldberoemd, maar Fugi is dat niet. Stond ook onder contract van het label, maar is gaandeweg helaas vergeten. In een soort tussenweg tussen Mayfield en Funkadelic beweegt Fugi zich in het soulgenre en produceerde hiermee een vergeten diamant in de soulmuziek.
1. Revelations – lekkere opener. Funky, redelijk bluesy en ook wat psycho. Maar vooral ook erg ontspannen nummer.
2. Mary, Don’t Take Me On No Bad Trip – superlekkere groove in dit nummer. Verder zeer kundig gemaakt. Sterke song.
3. I’d Rather Be a Blind Man – bluesy soul tot en met. Ontspannen nummer, maar ook erg mooie en warm gezongen.
4. Can’t You Hear Me Call You, Woman – gaat qua idee en feeling verder waar we bij de vorige gebleven waar. Blijft erg te genieten
5. Save a Little – wederom een lekker nummer die veelal in het verlengde blijft van het voorgaande. Voor vocaal valt deze song op.
6. Jo-Jo – breng duidelijk de groove weer terug op dit album
7. Red Moon – volledig muzikaal en bluesy.
8. Sweet Sweet Lady – swingende, en vrolijke afsluiter
(bron: Opus de Soul)
1. Revelations – lekkere opener. Funky, redelijk bluesy en ook wat psycho. Maar vooral ook erg ontspannen nummer.
2. Mary, Don’t Take Me On No Bad Trip – superlekkere groove in dit nummer. Verder zeer kundig gemaakt. Sterke song.
3. I’d Rather Be a Blind Man – bluesy soul tot en met. Ontspannen nummer, maar ook erg mooie en warm gezongen.
4. Can’t You Hear Me Call You, Woman – gaat qua idee en feeling verder waar we bij de vorige gebleven waar. Blijft erg te genieten
5. Save a Little – wederom een lekker nummer die veelal in het verlengde blijft van het voorgaande. Voor vocaal valt deze song op.
6. Jo-Jo – breng duidelijk de groove weer terug op dit album
7. Red Moon – volledig muzikaal en bluesy.
8. Sweet Sweet Lady – swingende, en vrolijke afsluiter
(bron: Opus de Soul)
* denotes required fields.
* denotes required fields.