The Roots - Game Theory (2006)

Ik vind Long Time een beetje ondergewaardeerd, hoort bij de beste The Roots track als je het mij vraagt. Geweldige beat, geweldige rhymes. Big up naar Black Thought.

Waarschijn hét album waardoor ik me uiteindelijk ben gaan interesseren voor hiphop dat je niet op TV ziet. Gek genoeg was dit nog in de tijd van dat op The Box sporadisch vette clips te zien waren. En toevallig zag ik dus toen de clip van In The Music, Here I Come & Don't Feel Right. En nu is het dus de hekkensluiter geworden in mijn album top 10, hier op musicmeter.

Ik wil sowieso eerst een maken voor het nummer In The Music. Naar mijn mening kan dit nummer zich meten met andere hiphop-klassiekers, hoewel dat erg persoonsgebonden is. Maar toch, de manier waarop de beat wordt opgebouwd, een steeds dreigend wordende sfeer, en wie kan dat beter afmaken als Black Thought? :
Yeah, I'm from the illest part of the Western Hemisphere
So if you into sight seein don't visit there
De manier waarop hij dit brengt vooral, is wat mij betreft ongekend. Verder is de aparte manier waarop het refrein gedaan wordt, en de verse van Malik B. die ook enorm vet begint:
It's kinda ill how we grip these bitches in the Bonneville
It's kind of a thrill, my mind it will spill, my nine it will kill
Of course bro like crossbow, I bring the force though
Hittin your guts, splittin your torso
De manier waarop Black Thought de stad eerst op een (duister) sfeervolle beschrijft, en daarna Malik B. die op een brag&boast/freestyle achtige manier een geweldig dreigende beat aanpakt maakt wat mij betreft dé uitschieter van de plaat.

Maar de rest dan? Dat is van het niveau dat je van The Roots mag verwachten: Erg hoog, constant en divers. Zo is er het adrenalinevolle Here I Come , het wat langzamere Atonement en Don't Feel Right . Verder zijn de lyrics van Black Thought op top niveau. Of het nou maatschappijkritisch (Living In A New World), "meezingraps" (Don't Feel Right), of gewoon aggresieve raps á la Here I Come: Het klopt gewoon, en de plaat voelt nog steeds als een éénheid aan. Voeg daarbij aantoe dat de beats (Het wordt voorspelbaar) ook gewoon van top-niveau zijn, en je hebt gewoon een plaat die in mijn ogen een 4.5* waard is.

wat ik raar vind bij The Roots is dat ik het altijd heel lekker vind klinken maar dat de muziek uiteindelijk toch niet echt tot me doordringt
weet niet hoe het komt maar heb bijvoorbeeld ook geen idee wat Black Thought allemaal te melden heeft op zn albums (en ik heb ze toch bijna allemaal gehoord), zn stem klinkt heerlijk, goeie flow, maar de woorden komen niet aan... bizar, maar goed, ik zal erover ophouden nu.

dit album is lekker en verdient ondanks bovenstaand verhaal 4 sterren

Nee hoor, ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Dat heb ik ook wel een beetje. Het is uitstekende rapper en met de muziek is weinig mis, maar het blijft ook bij mij wat oppervlakkig. Ik had de indruk dat ik daar vrij alleen in stond, maar zie hier een medestander. Het is best opmerkelijk, want ook ik vind het gewoon erg goed wat ze ten tonele voeren.

Oppervlakkig vind ik wel een rare benoeming hiervoor. En bij mij komen de woorden wel binnen (wat je bedoeld is denk ik dat je het niet helemaal "voelt"?).

Wat ik me wel kan voorstellen, is dat je jezelf niet kan inleven in de lyrics van Black Thought zelf, op bijvoorbeeld de track Clock With No Hands (geweldige track trouwens) begint hij toch weer over zijn wijk/block/hood in de tweede verse waardoor ik het minder voel dan de eerste verse. Simpelweg omdat ik daar niet vandaan kom.

Als je nog begrijpt wat ik bedoel

Het is geen hogere wiskunde wat jij hier neerpent. En nee, het heeft niet zoveel te maken met gebrek aan inlevingsvermogen. Ik ben een vrij empathisch iemand. Hoewel mijn empathie gepaard gaat met zekere apathie, maar dat is een ander verhaal.

Dat is ook precies wat ik zeg. Ik zeg ook niet dat de muziek an sich oppervlakkig is, maar het komt niet geheel over, waardoor ik het als zodanig ervaar.

Nou sorry hoor. Zo bedoelde ik het niet. Want zo beleef ik het namelijk wel, en de spoiler simpelweg omdat de zin wat scheef staat, en ik dacht dat het wat onduidelijk overkwam. Ik zie het dan ook niet als een gebrek als inlevingsvermogen, maar gewoon iets wat je niet helemaal "voelt". En dat heb ik dus soms omdat ik me niet totaal in een rapper kan verplaatsen, aangezien die simpelweg in een andere situatie als mij zit, kan ik er nooit 100% bij. Dat kan het verschil maken tussen een 4-4.5 of een 4.5-5.

Maargoed typisch weer iets waar je langs elkaar gaat praten terwijl we het wel eens zijn?

Je spreekt jezelf een beetje tegen:

En dat heb ik dus soms omdat ik me niet totaal in een rapper kan verplaatsen, aangezien die simpelweg in een andere situatie als mij zit, kan ik er nooit 100% bij.
Dat is dus 'gebrek aan inlevingsvermogen'.

Overigens geef ik volgens mij gewoon een normale reactie en verklaar ik mezelf nader. En geef ik aan dat we het idd eens zijn. Misschien dat ik wat neerbuigend overkwam, maar dat was niet geheel mijn bedoeling.

Ok, zo had ik het nog niet bekeken geef ik eerlijk toe. Misschien omdat "gebrek aan inlevingsvermogen" wat negatief klinkt naar mijn gevoel. Vind het knap als iemand dat wel helemaal kan, want zo'n nummer roept wel een emotie bij me op, maar ik kan dat gedeelte gewoon niet naar mezelf/situatie herleiden. Dat is het gebrek bij mij denk ik dan.

Apart dan dat je het niet "voelt". En over je reactie: Die overdreef ik misschien doordat ik het dus negatief vond klinken. Het blijft internet, dan komt niet alles perfect over.

Dit is overigens wel het album dat ik het meest voel. Althans, dat denk ik. Ik heb Game Theory onlangs weer opgezet en het viel mij op hoe constant deze plaat is. Op het slotnummer na, blijft het van een meer dan respectabel niveau, met hier en daar wat piekmomenten. Ja, ik denk dat ik het eindelijk 'echt' begin te 'voelen'. Nou ja, dat wilde ik even kwijt.

Ik neem aan dat jullie het nieuwe Roots-album hebben gechecked, daar zijn de lyrics zeker grijpend en moet je als liefhebber Black Thought wel voelen.

How I Got Over is de enige Rootsplaat waar ik Black Thought niet 'voel' (om maar in het jargon te blijven).

Mijn favoriete Roots album .
Wat spit Black Tought toch heerlijk over een van de beste Dilla beats ooit bij Can't Stop This, een mooier eerbetoon voor de beste man kan ik me haast niet voorstellen.

Verwachtte een leuk Roots album, maar deze heeft me totaal verrast! Heb nu zes Roots albums en deze behoort toch tot m'n favorieten! Beter dan The Tipping Point, beter dan Things Fall Apart, véél beter dan Phrenology (die viel me tegen), beter dan Do You Want More?!!!??!, maar niet beter dan Illadelph Halflife, dat is echt m'n favo.
Fantastisch dat Malik B. hier weer opduikt, hem miste ik op Phrenology en The Tipping Point behoorlijk en elke verse die hij hier dropt tilt het nummer naar een hoger niveau.
Jammer dat hij geen volwaardig Roots-lid meer is, ik vind hem misschien nóg beter dan Black Thought.

Over Black Thought gesproken, hij komt hier weer even hongerig als op Illadelph Halflife, dat alleen al zorgt voor 2 extra sterren. Beste nummers imo zijn Game Theory, Can't Stop This en Here I Come. Voor nu 4*, want het wordt nog afwachten hoe lang hij bij me zal blijven hangen.

Mijn Engelse versie heeft 14 tracks en de 14de track heet Bread And Butter.

Laatste topplaat van The Roots. Ik vrees ook dat dit zo zal blijven. Niks om je voor te schamen natuurlijk, Game Theory is de afsluiter van maar liefst zeven meesterwerken op rij. Hoewel The Roots er hier af en toe ook al wat naast zitten met de gastartiesten (Malik B op Game Theory...) voert dat hier zeker niet de boventoon, dat doet Black Thought zelf en hoe. Waar de frontman op How I Got Over veel te geroutineerd over komt klinkt hij hier nog zo gretig als op Organix, met dit verschil dat hij technisch alleen maar beter is geworden. Toch zijn het vooral de instrumentaties die de show stelen op Game Theory. Met name de aansluiting van en afwisseling tussen de verschillende tracks zijn geniaal. Bangers als Game Theory, Here I Come en Don't Feel Right worden afgelost door melodieuze nummers In The Music, Baby en Long Time. Ook is het samplegebruik even uitstekend als origineel (denk alleen al aan Thom Yorke op Atonement). Het is moeilijk hoogtepunten aan te stippen op deze plaat. Ondanks de grote afwisseling is het een groot geheel. Het is jammer dat ie niet wat langer duurt.

Weer een leuk album van The Roots!

Wat vind je zo slecht aan Malik B dan? Zijn features bevallen mij wel

Ik snap wat je bedoelt maar het is niet een gebrek aan inleving, maar meer dat zijn teksten mijn ene oor ingaan en het andere weer uit! Ik hoor dus gewoon niet echt wat ie allemaal te vertellen heeft.
Had ik bij How I Got Over trouwens minder last van, die vind ik dan ook nog beter dan deze.

(misschien omdat How I Got Over meer gastartiesten heeft?! Ik weet het niet...)

Haha, het lukt zelfs Black Thought niet om goed op Time: Donut of the Heart te rappen! Voor de rest mooi eerbetoon aan Dilla!

Ik vind dat black thought het erg goed doet eigenlijk, ik kan geen andere rapper bedenken die die beat meer aan kan doen. Mooi eerbetoon inderdaad, ik ga de volledige cd eens opnieuw beluisteren, misschien dat hij me nu wat beterbevalt.

Ik vind hem heel rommelig klinken na 1 luisterbeurt. Dit wordt mijn 8ste Roots-album (enkel debuut Organix en Rising Down ontbreken hier) en nooit eerder had ik dat gevoel bij hen. Benieuw hoe deze gaat evolueren...

Black Thought is een fenomeen. A clock with no hand roert me diep. En wie hierboven zei dat er niet goed gerapt wordt op die Dilla beat is niet goed wijs.

En ze evolueert de goede kant op!
Waar ik bij de 1ste luisterbeurten deze niet zo sterk vond moet ik nu toch mijn mening herzien.
Heerlijk album van The Roots met als hoogtepunten False Media, Game Theory, Don't Feel Right, Clock with No Hands & Can't stop This ( J Dilla = Held)

Bijna 3 jaar na aanschaf zie ik het licht bij deze Game Theory
Van 3,5* naar 4*

Een van mijn favoriete The Roots albums, vind Black Thought ook hier weer fenomenaal. Een van de beste MC's.

De laatste plaat waar ie aan meewerkte:
Longtime Roots Bassist Leonard “Hub” Hubbard Dies at 62

Wat een fijn album. Quest legt een fantastisch fundament onder ijzersterke composities. Op de voorgrond is Black Thought in topvorm. Dit kan weleens 1 van de betere platen van dit orkestje zijn.

Wat is Don't feel right toch een gruwelijk vette single. De reden dat ik vaker terug grijp naar dit album.