Car Seat Headrest - Teens of Denial (2016)

Hun optreden bij Jimmy Fallon mag hier ook staan

Car Seat Headrest: Drunk Drivers/Killer Whales - YouTube

Waarschijnlijk dat ie daarom twee berichten hierboven ook al gelinkt werd

Leuk album inderdaad, gaat wel in m'n top 10 van dit jaar komen.

Oeps

Ik vind het anders maar een zouteloze versie van Drunk Drivers

Optreden van 14 maart 2017 verplaatst van de Tolhuistuin naar de grote zaal van Paradiso.

Jammer

Die Tolhuistuinzaal is maar een sfeerloos hok, maar je bent met de pont wel zó op CS

Gister het vinyl opgehaald bij Concerto, staat nu op.
Prachtig bandje en dito plaat.
Zal al wel eerder gemeld zijn, CSH is erg schatplichtig aan Pavement, zowel de zang als de nummers.
Is dat erg? Nou nee er zijn zat bandjes die op andere lijken.
Het verschil is wel dat CSH mooie liedjes maakt, breekbaar en distortion, en lekker energiek is.
De openingstrack is prachtig en bv Drugs with friends wat is dat mooi.
Score komt nog maar zal niet laag zijn

De eerste plek op mijn eindejaarslijst! (oké, na kanonnen als Radiohead, Bowie & A Tribe Called Quest)

Goede liedjesmaker, zeer goed, tijdloos, energiek, kortom, ik draai het veel en met veel plezier (en moet elke keer glimlachen om de songtitels)

Ik hoop dat er nog veel moois van deze man komt (aan z'n productiviteit zal het niet liggen)

Uiteindelijk toch wel de plaat van het jaar geworden, zeker de meestgedraaide. Tweede deel kwam ik vaak niet aan toe, omdat ik zo ongeveer na Drunk drivers wel een beetje genoeg ervan had. Een soort vitaliteit die me doet denken aan de The White Stripes, waardoor ik destijds weer gitaarpop ging luisteren.

Ontdekt aan de hand van de toplijst van 2016. De vijfde plaats schept verwachtingen maar ben, ondanks dat het wel lekker klinkt nog niet echt onder de indruk. Vind 1 uur en 10 minuten ook wat aan de lange kant voor een album als dit. Vind het een beetje klinken als Black Rebel Motorcycle Club en Wilco. Beide zijn bands die ik wel kan waarderen al heb ik BRMC al een tijd niet beluisterd.

Nog maar een paar keer de revue laten passeren op Spotify.

Ik ben toch wel benieuwd waarom je de link legt met Wilco, want voor mij ligt de sound van Wilco toch best ver af van de sound van dit album?

Qua zang op het middelste deel van het album met name.

Nope, ik hoor het ook niet.

Zo te horen heb ik deze gemist vorig jaar... ben ik te laat om mee te doen met de jubel parade?

Heerlijke nonchalante stem en prima teksten, en dan al die gitaren en hoeveel variatie kan je daar in stoppen en het toch als één geheel laten klinken, is ook een kunst.

Die nonchalante stem/zang doet me zowel denken aan de Ramones als Lou Reed. Voor de muziek denk ik ook Weezer (te willen) horen.

En dat meteen bij de eerste beluistering de vonk overspringt is ook erg fijn. Ken deze band verder helemaal niet.

Geen nood, de meeste mensen kennen het pas sinds vorig jaar.

Beste album 2016

Dat laconieke in zijn stem doet me bij vlagen denken aan Mr. E. Erg benieuwd hoe die grote verscheidenheid aan klanken live klinken. Nog precies een maand wachten, ik heb er zin in!

Ben nog niet helemaal overtuigd na een paar luisterbeurten.De af en toe overslaande schelle zang is ook niet erg bevordelijk wat dat betreft .Kom tot vier leuke nummers tot nu toe: Drugs with Friends,Cosmic Hero,Joe Goes to School en het hoogtepunt van het album:The Ballad Of The Costa Concordia.Heel veel invloeden van ander artiesten te horen.Eels,Ought,Pavement en vooral uit het album van The Feelies:Crazy Rhythms(1980!) hebben ze de nodige inspiratie geput.

Top album, alleen de zang en de diversiteit (bijna alle nummers hebben zo'n langzame opbouw) kan ietsje beter. Maar zeker voor mij één van de beste albums van 2016.

Kan niet veel met deze band, voelt zo zoutloos allemaal. Zag ze live en dat werkte ook niet voor mij, maar ik wilde het gelet op de hoge scores hier graag een kans geven. Ik geef het luisteren ook maar op nu, ergens ontgaat mij hierin blijkbaar iets wat anderen er wel in horen.

Live in Amsterdam Paradiso

Car Seat Headrest - Fill in the Blank @ Paradiso

Car Seat Headrest - Drunk Drivers Killer Whales @ Paradiso

Wat ´n prachtalbum blijft dit toch. En nu hij hier vanaf vers aangeschaft vinyl de speakers uitknalt klinkt het allemaal nog net wat indrukwekkender en intenser. Vooral de eerste helft van de plaat is fantastisch.

Wat een album... Een machtige plaat over hoe het is om jong te zijn, een plaat die laat horen dat dit soort dwingende gitaarmuziek nog steeds gemaakt wordt in een tijdvak waar veel muziek van een of andere band lijkt gerold, geprefabriceerd en zonder scherpe randjes. Vroeger waren het dit soort platen die ik ook wou horen liggend op bed in m’n tienerkamer en het doet goed dat ze nog steeds gemaakt worden. De gitaren mogen regelmatig scheuren maar er wordt ook heel slim gebruik gemaakt van blazers om de boel te verluchten. Als een song de 10 minuten grens moet overschrijden om het verhaal verteld te krijgen dan laat Will Toledo de song uitwaaieren en maakt er ineens een epos van met als titel The Ballad of the Costa Concordia. Als je dan zou denken dat hij teveel de wijsneus wil uithangen zwiert hij er een song Drugs with Friends tussen. Opener Fill in the Blanks laat meteen horen hoe goeie catchy indie-rock dan wel moet klinken, Drunk Drivers/Killer Whales is ook een prijsbeest van een song en trok ons samen met de opener als eerste over de streep.
Het hele album heeft hier al ettelijke draaibeurten gehad de laatste maanden en blijft nog even fris klinken als in het begin en ook vandaag kon ik niet anders dan hem na de eerste keer nog eens 3 keer op te zetten wat in mijn oren genoeg is om deze plaat te bestempelen als een blijver en er 4,5* aan te geven. Die halve hou ik nog wel op zak voor het meesterwerk dat deze Will Toledo ongetwijfeld nog in z’n vingers heeft zitten...

Wat een vurige, gepassioneerde gitaarplaat is dit. Alles wat Will Toledo tot dit moment had opgebouwd aan muzikale ontdekkingen, komt op dit album tot uitbarsting. Gevarieerde songs met knappe wendingen. Alles is goed en dan nog steken een paar songs met kop en schouders boven al dat bovengemiddelde materiaal uit. 'The Ballad Of The Costa Concordia' en 'Drunk Drivers / Killer Whales' zijn majestueuze songs.
Hij spuugt in hoog tempo muziek uit, maar dat maakt de kwaliteit niet minder. Voorlopig is dit zijn magnum opus.

“You’ve got no right to be depressed, you haven’t tried hard enough to like it”.

Geniaal.

4 jaar later nog steeds een prima plaatje hoor

Zojuist kwam Vincent voor het eerst in tijdens weer eens langs in een van mijn playlists. Man man man, wát een nummer is dat toch zeg. Ik kom er ook weer achter dat ik dit album chronisch onderschat. Ik verhoog 'm naar een 4,5*.