Kayak - Phantom of the Night (1978)

Vunderinks spel is vaak wat over the top vind ik. Vergoossen haalt net weer wat te ver door. Als ze allebei tegelijk een solo spelen klinkt het soms redelijk tegendraads en lijken totaal niet op Slager die een heel eigen beheerste stijl had die mij zeer beviel. Toch doen ze het in het nieuwe Kayak op hun eigen manier uitstekend waarbij natuurlijk meer veranderingen hebben plaatsgevonden en het daarom ook een andere band is geworden die gelukkig nog altijd hetzelfde soort muziek is blijven maken.

Vunderinks spel kwam het best tot zijn recht in Diesel. Vergoossen lijkt nog het meest op Johan. Zoveel anders is zijn spel niet. Alleen bij Johan kwam het heerlijk vanuit zijn tenen. Bij Joost vanuit z'n .... ja zeg t maar. Zijn knieën? Johan had dan misschien wel niet de klasse van bijvoorbeeld een Akkerman, maar speelde altijd vanuit het hart.
In de huidige setting vind ik twee gitaristen weleens teveel van het goede. Het geluid wordt soms te vol. Maar dat neemt niet weg dat ik Joost een uitstekende gitarist vind.
Op deze cd speelt Johan nog als vanouds, heerlijk.
Waar ik zelf nooit van heb gehouden is het drumwerk van Max. Mede veroorzaakt door zijn drumstel zonder ondervellen dacht ik. Het ploft zo. Nog net niet als een natte krant, maar ... (De klankkleur van de drumstellen van bijvoorbeeld Roger Taylor en Jeff Porcaro heb ik veel prettiger gevonden.) Charles L. Schouten had een betere kit en een vloeiender slag. (Sweet Revenge, Daughter or Son)
(Henk is echt heel goed.Technisch gezien uitstekend.)

Over de cd, tja. Al richting Amerika? Te glad, vlak, commercieel, maar we nemen het ze niet kwalijk. Heerlijk toch om ook eens een megahit te hebben?
Boeiende nummers zijn Daphne, No man's land en Phantom of the Night.

Haha ja, het kartonnen drumgeluid van Max........... mag ik nog eens memoreren aan de fameuze drumsound van Ome Phil zo eind jaren 70, begin 80? Juist.

Hoewel Vergoossen naar mijn idee wel meer in huis heeft speelt hij althans in Kayak niet zo strak als Johan destijds. Ik mis de statigheid, het karakter en inderdaad het gevoel een beetje wat zo typerend was voor zijn spel. Niets ten nadele van Joost verder, het is momenteel een van de beste snarenfietsers die Nederland rijk is. Maar de ''moderne'' hedendaagse sound heeft er toch aan oude klasse mee ingeboet.

Ja Phil Collins, wie kent 'm niet. Alleen vind ik zijn geluid van toen toch weer net ietsjes anders dan dat van Max. Maar laten we het niet te breed geen maken en het uitsluitend bij Kayak te houden. Het drumgeluid van Charles Schouten vond ik gewoon lekkerder.
Jammer dat we van hem niet zoveel meer gehoord hebben.

Nu we het toch over de verschillende instrumenten en geluiden hebben. Aan de bas van Cees van Leeuwen op See see the sun en Kayak (II) heb ik nooit, maar dan ook nooit kunnen wennen. Zal wel heel populair zijn toen, maar ,....... niet bij mij.

Toen was de Rickenbacker idd wel heel populair in prog - en hardrockkringen. De ''knorrende'' bas van Cees heeft me in ieder geval nooit gestoord, integendeel. De eerste 2 albums vind ik sowieso de leukste. Charles Schouten was nog student aan het conservatorium toen hij Pim Koopman ging vervangen en is later componist, sessiedrummer, muziekdocent en zelfs dichter geworden voorzover ik me herinner.......


http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Charles+Schouten

Wat vinden we eigenlijk van Peter Scherpenzeel?

Peter vond ik uiterst functioneel net zoals Jan nu speelt. Alleen tijdens de tijd van Peter was de muziek van Kayak wat meer 'middle of the road' en was er wat minder ruimte om op de voorgrond te treden.
Vraag me af of hij nog benaderd is na de stille periode.

Peter had naast Kayak een succesvol tiffanylampenbedrijf. Hij schijnt nog wel voor de hobby te spelen maar voor de band zelf had hij het na de stille periode te druk en zal met de glas in loodkunst ook wel betere zaken doen. Hij speelde inderdaad degelijk, functioneel en redelijk standaard hoewel er mooie puntige loopjes in sommige nummers terug te vinden zijn. En dan die met neonbuis verlichte bas....

Ja, ik weet er nu weer van, van de bezigheden van Peter.
En inderdaad was zijn basgitaar wel leuk, met die buis erin.
Kan me trouwens ook nog herinneren dat hij aan het begin van een concert brandwonden opliep van een magnesiumbom of zoiets. Lijkt me een zeer vervelende en pijnlijke gebeurtenis.

Kayak ging met deze plaat definitief over van prog naar toegankelijke symfopop, hetgeen ze met Ruthless Queen hun grootste hit tot dan toe (nummer 6 in maart 1979) opleverde.
Een klassieker.
Ik vind dit een van hun betere albums, ook nu ik het net weer heb gehoord.
Daphne (met die prachtige overgang), het titelnummer Phantom Of The Night, First Signs Of Spring en No Man's Land zijn prachtige nummers.
Ook Winning Ways en Keep The Change zijn gewoon goede popnummers met een herkenbaar refrein.
Alleen The Poet And The One Man Band vind ik wat minder, maar 4 sterren wil ik er nog steeds wel aan kwijt.
Op vinyl.

Al jaren discussie hier en niemand die iets opvalt aan de tracklisting hier?

Ja, daar klopt geen hout van. Mogelijk de U.S. tracklist?

Vermoedelijk ingevoerd met Discogs van de Janus LP.

Overigens gisteren nog een geweldige liveuitvoering beleefd van de wonderschone titeltrack.

De tracklisting is inderdaad die vd amerikaanse versie (hoes met rokende man).

Zag toevallig vanmiddag op YouTube nog de clip van Ruthless queen. Blijft nog steeds een onwaarschijnlijk mooi nummer en terecht toen een gigantische hit geworden. Zelf heb ik toen in 1979 ook het album Phantom of the night gekocht, maar ik heb die al zo lang niet meer gehoord dat ik er niet echt een oordeel over kan vellen. Kan me herinneren dat ik Daphne en het titelnummer ook heel mooi vond. Daarom 3,5 sterren.

Kayak tourt gelukkig nog geregeld en het blijft een feest om ze mee te maken. Edward Reekers is nog altijd vol bij stem om Ruthless Queen in vervoering te brengen. Topmusici! Dit album bevat stuk voor stuk goede nummers, waarbij No Man's Land en Daphne in je hoofd blijven plakken.

Mooi album niet meer niet minder, maar kan niet tippen aan Royal Red Bouncer.
Ik blijf de (oude) zang het mooist vinden bij Kayak.
Toch ga ik in december ze een keer live bekijken, want ik heb het idee dat hat zomaar hun laatste tour kan zijn.

Nou, dat zou wel mee kunnen vallen. In november verschijnt het nieuwe Cleopatra conceptalbum waar een omvangrijke theatertoer aan gekoppeld zou worden. Dus ze hebben nog wel even.

Phantom is overigens ook mijn minst favoriete plaat van de band waarop slechts enkele uitschieters te vinden zijn. Voor het overige gewogen en te licht bevonden helaas.

Met het vertrek van de wat breekbare knijpende stem van Max Werner en de komst van de geweldige zanger Edward Reekers, wiens stem mooi en geschoold klinkt, is ook de stijl van Kayak meer pop geworden, in vergelijking met voorgaande albums. Werner verruilde overigens de microfoonstandaard voor de drumkruk, maar af en toe hoor je hem wel zingen. Het album gaan met 2 mooie popliedjes van start om bij het derde nummer, de grootste hit van Kayak, te komen. Persoonlijk kan ik "RUTHLESS QUEEN" niet meer horen, maar het is natuurlijk wel een mooi liedje. Hoogtepunten zijn voor mij het meest symfonische liedje "DAPHNE", het stevige, met Max Werner in een hoofdrol "NO MAN'S LAND" en het prachtige titelnummer. Het debuut van Reekers is er 1 om in te lijsten, je hoort meteen waar hij toe in staat is. Het meest commerciële succes, is voor mij echter niet het grootste artistieke succes...daar is het net te veel pop voor.