……….’s Ochtends “The Loneliness is Gone” door mijn speakers overstemt het gebabbel op het terras tegenover mijn kleine appartementje. Zachtjes doe ik mijn raam open en met kleine oogjes observeer ik de al smsende en bellende mensen.
Een oud dametje lacht naar mij vanuit haar rieten stoel, ik reageer met een lichte hoofdbeweging en in mijn achterhoofd denk ik al aan het idyllische plaatsje waar diezelfde dag Anna Ternheim gaat optreden…….
……Gelukkig waren we er vroeg bij, kaartjes in ons bezit en kalm zoals de dag zachtjes en sereen voorbijgleed keken we rond in dit oude onverwaarloosde klooster…….Een ogenblik later liep Anna daar door de gang en in een nanoseconde besefte ik dat vandaag onvergetelijk zou worden……
…..Eenmaal in de wonderbaarlijke zaal waar het glas en lood een mooi licht liet zien ging het vrij snel......
…….Anna kwam tevoorschijn, compleet in het zwart, de zaal echter werd volledig verlicht door haar verschijning. Ze speelde, ik droomde, ik verliet de realiteit en werd iedere keer door haar stem weer betoverd. Hoewel ze aangaf dat ze niet zich niet echt “bevriend” voelde met de piano, deden haar tengere vingers anders doen aanhoren. Met soms gebogen lichaam straalden de klanken de zaal in als vogels die precies weten in welke luchtstroom ze moet vliegen om weinig energie te verspelen……..
…Ja, ook zij miste af en toe een snaar, hoewel ze bij mij van begin tot einde de juiste snaar deed beroeren. Ik zag een lichte verandering in haar gave gezicht toen ze af en toe een nootje liet lopen. ……Juist dit gebaar naar het publiek wat ze liet zien in haar subtiele veranderingen deed mij veel. Een wederzijds respect dat zelden zo helder was tussen artiest en publiek. Een totaal gebrek aan artiestenkapsones en een uitermate authentieke uitstraling maakte het tot een uitzonderlijke ontmoeting…….
…..A capella eindigen met een charme die mij innerlijk stil maakte, een grote wens om de tijd te bevriezen en nimmer te laten dooien……
…..Ik meende mij te herinneren dat er een lichte achtergrond was te horen van de fluitende vogels die we kennen van het begin van “black widow “ . Maar niet onwaarschijnlijk zouden dit ook klanken geweest kunnen zijn die in mijn hoofd naar voren kwamen tijdens haar breekbare stem……..
…..Anna die het woord “Lonely” uitspreekt als sneeuwvlokken die uit de hemel komen vallen, als de eerste zonnestralen die het leven begroeten….
(verslag van een live optreden, elke keer als ik deze cd opzet en dan met name de "Naked Versions" hoor, keer ik terug naar die eerste lentedag in 2007)
Wonderbaarlijk mooi en aanrader voor iedereen die zwicht voor breekbare stemmen en verschijningen!