Company Flow - Funcrusher Plus (1997)

Praat R.A. The Rugged Man op het einde van Population Control?

Ja nu je het zegt.

Wel een erg moeilijk album om in te komen, heb vaak gehad dat ik mezelf moest dwingen om dit album te draaien en wat ben ik blij dat ik het heb gedaan. Het is idd een zit om deze helemaal af te luisteren de beats zijn lekker duister en de mc's vullen de beats perfect aan ik geef het nu 4* die zeker nog kan groeien

Erg dope dit, kan ook zeker nog verder gaan groeien.

Ik zag overigens nog geen shout-out naar Info Kill II dus bij deze:

Last Good Sleep .
Till the day that I day!

"day".. dikke faal "die" moet dat natuurlijk zijn.
Ik merk dat ik hierdoor wel beinvloed ben in het maken van mijn eigen beats. Echt geweldig dit .

Last Good Sleep is inderdaad echt te vet!

Dit klinkt echt godallejezus hard .

The Holy Mountain (1973) - MovieMeter.nl de film die je in Help Wanted hoort.

Collude / Intrude Ik ben het eens met de meesten hier dat dit album vrij geweldig is

Ik merk nu al dat dit album meer en meer onder de huid kruipt. Knap hoe dergelijke minimalistische beats kunnen intigreren, en dat ook blijven doen.

Dan heel snel deze gaan beluisteren, overtreft deze CF nog n's.

Little Johnny from the Hospitul beter dan deze? Hou op, schei uit. Don't get me wrong, er staan een paar dijken van tracks op die instrumentale plaat (Gigaphet Epiphany ), maar dit album is gewoon met recht een dikke klessik. Kale maar toch unieke beats volgens El-P's recept, maar nog stukken minder spacey dan zijn latere werk waardoor het dichter bij de bron blijft en nog meer die authentieke hiphopfeel heeft. Tel daarbij twee rappers op die meer dan een uur rechttoe rechtaan doorrappen, met zowel thematieke diepgang als harde punchlines, et voila: een uniek album. Funcrusher Plus schippert bij mij de hele tijd in en uit mijn toptien - eruit omdat het een beetje veel van hetzelfde is en er naast 8 Steps, Vital Nerve en Last Good Sleep niet veel positieve uitschieters opstaan, en er dan weer in omdat het niveau van het gehele album zo constant en belachelijk hoog is.

Nee joh, don't get ME wrong, FP is een goede voorloper, maar EL-P gaat helemaal los op LJftH. Keiharde explosieve beats vol bombast. Puur (de instrumentale) muziek was er - destijds - geen enkel hiphopalbum dat de evolutie van hiphop zo goed liet horen.

De scratches halverwege Tragedy of War (In III Parts) aaien mijn oren. Bijna letterlijk. Inmiddels is deze trouwens daadwerkelijk tot 4* geschreven. En ik blijf dit maar opzetten

Dit klinkt erg goed. Kale, minimalistische beats, met daarover lekker flowende raps. Zal deze toch op mijn lijstje zetten van "Nog meer beluisteren, jongen".

"Even when I say nothing it's a beautiful use of negative space"

El-P vond ik altijd een vette rapper, jammer genoeg heeft ie in zijn hedendaagse muziek geen goede beatkeuze imo. Hier heeft hij dat wel. Geniaal album, pakte me bij de eerste keer luisteren. Ik kan er geen genoeg van krijgen

Vrij geniale plaat, staat op eenzame hoogte in zijn unieke geluid samen met andere revolutionaire platen als Dr. Octagon. Deze plaat is in zekere zin grondlegger van het latere werk van El-P en de beweging die hieruit is ontstaan. Al met al is de invloed van deze plaat van groot belang geweest voor het genre. Wat mij vooral aanspreekt is het typische rauwe geluid met duidelijke invloed uit het productiegeluid dat deze "era" kenmerkt. De MC's en teksten zijn het kroonstuk van deze plaat en mogen zeker niet vergeten worden.

Met dit album onderscheidt Company Flow zich duidelijk van de meeste hip-hop (destijds). De enige artiest die ik vergelijkbaar vind, en waar ik ook vaak aan moest denken, is Kool Keith. Ondanks het verschil met de andere artiesten klinkt dit nog steeds wel erg 'hip-hop'. Niks mis mee, maar ik ben meer fan van de doorgeslagen El-P. Van zijn gestoorde, chaotische en industriële beats. In vergelijking met zijn recente werk is dit nog vrij ingetogen, subtieler.

"And once again.. with one verse we prove, we can rip all these signed big budget motherfuckers!!"

That's wassup!

Ik moet meer naar niels94 leren luisteren. Hij bracht me dit album weer onder de aandacht, waarvoor dank. Werkelijk niets klinkt leuk aan deze plaat. Het is koud, machinaal, hardcore en bijna emotieloos. Heerlijk. De producties zijn wel heel erg minimaal en de flows zijn allesbehalve afwisselend, waardoor het album een pittige zit is. Maar ik trek het veel beter dan verwacht. Ik open op een bescheiden 3,5*, maar vermoed dat dit een hard groeialbum is.

Niet zo fan van dit album als anderen. Voornamelijk 8 Steps To Perfection en Info Kill II vindt ik heerlijke spacy beats hebben. Maar ik vind er veel te veel tracks op staan.

klopt het dat dit album een gamechanger was, wat betreft alternatieve hiphop?

Dit was volgens mij één van de eerste echte underground hiphop platen samen met Non Phixion's 'The Future Is Now', die het genre populariseerde. Dus zeker invloedrijk.