Charlie Parker - Complete Jazz at Massey Hall (2004)

Een tof album waar ik als grote liefhebber van de orignele LP erg naar uitkeek, ik dacht in het begin dat alle nummers van dit album van 'The Quintet' zijn, wat dus niet zo is. Dat was dan een kleine teleurstelling voor me, zo ontstaat ook bij me de vroeg waarom dit gereleased is onder de naam van Charlie Parker? Ik zie er eigenlijk geen logica in maar goed, het leidt je alleen maar op het verkeerde been qua verwachtingen.

Dit zijn dan dus de complete opnames van die ene magische 15 mei in 1953 in Toronto - . "The Greatest Concert of All Time" by "The Quintet of the Year", allebei compilaties/alternative titels van dit album/optreden als ik me niet vergis, zie ook discogs/allmusic voor de Lp's. Die hoeven naar mijn mening dan wel niet toegevoegd te worden aan de site.

De nummers die je niet vindt op de originele LP 'Jazz at Massey Hall' zijn later wel gereleased, namelijk op dit album van Bud Powell En jawel hoor De paar nummers die je hier hoort waren zeker en vast een aanzet voor me om ook dat album eens te luisteren. Die man blijft me verbazen, wat een pianokunst! de Da Vinci van de Jazzpiano indien zijn noten konden kleuren op een doek Ik blijf keer op keer met mijn mond vol tanden staan van zijn prestatie, als je dronken bent ben je vrijer/uit je je meer, al weet ik niet of dit zijn algemene speelstijl is toch heb ik zo het gevoel dat dit zeer unieke opnames zijn van een speciaal man, die man uit zich op een spectaculaire manier, niet zozeer zijn eigen gevoelens lijkt me, maar eerder zijn ongelooflijk prestatietalent . Een mix van de Bill Evans' 'menselijkheid' met Art Tatum's speeltalent, natuurlijk allebei in mindere mate anders spreek ik mezelf tegen, Bud Powell's speelstijl is volgens mij een soort paradox, je hoort er 2 dingen in vind ik, die 2 dingen die elkaar lijken tegen te spreken maar toch perfect samengaan -

De langere versie van Perdido is erg leuk om te horen, allesinds naast de symbolische waarde van dit album een echte meerwaarde. Ik vind het maar vreemd dat dat nummer ingekort werd maar goed. Embraceable You - Als er zo 1 artiest is waar ik echt zijn hele oeuvre van zou willen leren kennen de komende jaren, dan is het wel die van Bud Powell.

Maar waarom dit dan maar 3.5* geven als je The Quintet 5* geeft? Vallen die andere tracks zo erg tegen dan voor jou?

Helemaal niet eigenlijk, zoals ik zei waren die andere nummers ook de reden voor de aanschaf van Vol.2, maar met compilaties heb ik het zelden. Vooral als er dan niks extra op staat; neem Vol.1 en Vol.2 en je hebt dit album, op de symbolische waarde na is dit vrij weinig waard. Muzikaal dikke 5* en top10-notering. Maar het blijft een verzamel, en 'Jazz At Massey Hall' waar alle nummers echt door The Quintet zijn vind ik véél interessanter. 73min. van de beste Bebop ooit natuurlijk