Frank Sinatra - Sings for Only the Lonely (1958)

Dit is ongetwijfeld een van de beste Sinatra albums. De plaat is vanaf het begin tot het einde een echte topper. Wederom 'hangt' Sinatra tegen het fantastische orkest van Nelson Riddle.

Het regent..het ziet er ook niet naar uit dat het binnen afzienbare tijd op zal klaren...

Je vriendin heeft je verlaten, juist nu je haar bijdrage aan de huur van dat krot, wat in betere tijden zo mooi leek, zo hard nodig hebt. Ach..je gebruikte haar toch alleen om die ene grote liefde te vergeten. En voor de huur natuurlijk..

Niet iets om trots op te zijn..

Ook het feit dat je baas je op straat heeft gezet, je weer met roken begonnen bent en je niet de moeite kan nemen om je eens te scheren zorgen ervoor dat je zelfbeeld er niet positiever op wordt..je weet zeker dat mensen je nakijken en zien wat voor loser je bent..

De oplossing : de kroeg, whiskey, en mischien wat sjofel vrouwelijk gezelschap om voor even je ellende te vergeten...

De kroeg is leeg, op een paar vaste klanten na...hun verhalen zijn je bekend, het zijn dezelfde als die jij ze te vertellen hebt...Nee vrolijk, wordt je er niet van, maar heb je een alternatief ?

Barman, doe mij een whiskey..geef de fles maar...

Make it one for my baby, and one more for the road

De lange weg die door sommigen mensen als "het aards paradijs" wordt gezien..Voor de overige mensen die het leven als minder luchtig ervaren is er slechts nog..

Only the Lonely van Frank Sinatra.

------------- ----------------- ------------------- ------------

Smith's, Radiohead, Joy Division.....

Een prachtig verhaal, fredpit . Ik zie het helemaal voor me: zitten in een oud bruincafé, stamgasten aan de bar, een ieder met zijn eigen problemen, een barman die zwijgzaam whiskey ronddeelt, en een oude open haard, die op de achtergrond brandt............

Nog steeds slechts 10 stemmen ??

Kom op mensen !! Vooroordelen aan de kant, en ga eens luisteren naar dit album van ongekende klasse. Dit album zit qua stijl tussen jazz en klassiek in,en het geheel wordt aan elkaar geregen door de meanderende stem van Frank Sinatra.

Dit is zonder twijffel het beste Sinatra album, niet te vergelijken met het latere swingende "casinowerk" als NewYork-NewYork en My Way. De vroege Sinatra albums op het Capitol label mag je als de eerste concept albums zien. De sfeer op dit album buitengewoon krachtig en sfeervol. Dit is waarschijnlijk ook de reden geweest dat dit album bij het "grote publiek"nooit zo populair is geweest als "In The Wee Small Hours", dat iets luchtiger is als dit album.

Zo denkt Allmusic erover...5*

Review by Stephen Thomas Erlewine
Originally, Frank Sinatra had planned to record Only the Lonely with Gordon Jenkins, who had arranged his previous all-ballads album, Where Are You. Jenkins was unavailable at the time of the sessions, which led Sinatra back to his original arranger at Capitol, Nelson Riddle. The result is arguably his greatest ballads album. Only the Lonely follows the same formula as his previous down albums, but the tone is considerably bleaker and more desperate. Riddle used a larger orchestra for the album than he had in the past, which lent the album a stately, nearly classical atmosphere. At its core, however, the album is a set of brooding saloon songs, highlighted by two of Sinatra's tour de forces — "Angel Eyes" and "One for My Baby." Sinatra never forces emotion out of the lyric, he lets everything flow naturally, with grace. It's a heartbreaking record, the ideal late-night album.

Ik zal zeer binnenkort de 11e stem wel plaatsen Jeroen. En ik kan je vertellen, het gemiddelde zal er waarschijnlijk niet op achteruit gaan .

Ah sorry, lees het net pas.
Mooi dat je het kunt waarderen, om de gemiddelde cijfertjes maak ik me niet zo druk.

Grappig om te zien dat de stemmers op deze plaat in leeftijd varieren tussen 22 en 50

Tijdlose kwaliteit denk ik dan...

Binnenkort varieert de leeftijd tussen 16 en 50.

...of 17, als ik pas een stem uitbreng na september (wat vast wel het geval zal zijn).

Zeventien jaar en groot fan Heerlijk ontspannen zeg .. prachtig .. emotioneel ..nnFijn voor in bad vooral

Zo dramatisch klinkt me dit allemaal niet in de oren, maar zullen we zeggen ehm... Tindersticks avant la lettre? Zonder S. Staples' bariton dan...

Mooie begeleiding voor de plotseling opkomende zondagmiddag-depressie tijdens een verregend weekend.
Lekker genieten van de misere. Heerlijk.

Ik ben nu bezig met het ontdekken van Jazz-muziek, en aangezien deze hoog aangeschreven staat op deze site, ben ik er maar achter gegaan. Dit klinkt heel anders dan andere Jazz die ik al gehoord heb, en daarom vraag ik me eigelijk ook af in hoeverre dit Jazz is? Ik heb gehoord dat dit Vocal Jazz is? Maar eigelijk vind ik dit totaal niet lijken op de andere Jazz die ik heb gehoord.

Verder vind ik dit wel oké, teksten over eenzaamheid en dergelijke. De CD heeft ook een soort eenzame sfeer. De zang is mooi, zuiver en grijpend. Maar ik vind bij de eerste twee luisterbeurten de nummers toch allemaal wat op elkaar lijken. Mischien moet ik dit nog meer luisterbeurten gunnen, want dit heeft nog niet echt een grote impact op mij. Hou dan liever van de andere Jazz.

3* voorlopig, met grote kans op verhoging.

Ik zou het ook geen Jazz noemen, dit werkje ligt dichter tegen klassiek aan.

Heb er toch een halfje bij gedaan, weet mij des te langer, des te beter te boeien. Maar ik vraag me eigelijk af, die zang, is dat geimproviseerd?

Is dit jazz?

....tsja...Sinatra maakt gebruik van "de songbooks", geeft zijn eigen interpretatie. Het orkestwerk is uitgeschreven. Er is echter wel sprake van (subtiele) swing en syncope.

dus ja, het is jazz echter wel van het strak geregiseerde soort. De jazz-zang van Sinatra zit hem in fijne accenten en de losse wijze waarop hij de melodie gebruikt.

Overigens zijn er genoeg jazz-extremisten die Sinatra maar gewone popmuziek vinden ...Ik denk dat je over het onderwerp Sinatra/jazz nooit een consensus krijgt.

Eerlijk gezegd boeide dit album me niet echt. Ik was van plan het te verwijderen (pindakaas ja) en nooit meer op te zetten. Dit verhaal liet er echter totaal anders tegenaan kijken Misschien koop ik het nog wel eens, voor de dag dat ik in die situatie terecht kom.

Brilliant.

Dit is nu de derde plaat van Sinatra die ik vandaag beluister (na 'In the Wee Small Hours' en 'Songs for Swingin' Lovers'), en hij slaagt er in telkens een andere sfeer op te roepen. 'In the Wee Small Hours' is echt zo'n ochtendplaat, 'Songs for Swingin' Lovers' is een onbekommerde liefdesplaat, en deze is voor de eenzamen (zoals de titel al zegt), en geeft me ook meteen een desolaat gevoel. Alleen op de wereld, met The Voice als troost..

Zou er nog aan willen toevoegen dat deze vooral 's avonds en 's nachts het beste klinkt.

Dit is toch ook wel lekker ja.

Tijdens een ruige slapeloze nacht alleen om een beetje tot bedaren te komen bijvoorbeeld.

Begin ik op mijn 50e Frankieboy pas te leren kennen en begin ik zomaar bij dit pareltje, wouw! Wat volgt er allemaal nog wel niet?

What's New? is denk ik een van de mooiste nummers van Sinatra.
Dit hele album is trouwens erg goed, maar dan vooral de eerste helft, ik vind het daarna iets inzakken om vervolgens weer briljant af te sluiten met One for My Baby.

Ik adviseer je Watertown van hem te gaan luisteren

Frank Sinatra is de zoon van twee Italiaanse immigranten in Amerika en vooral zijn moeder gaf hem de zelfverzekerdheid die hem gedurende zijn leven veel succes bracht. Hij kwam als kind in aanraking met big band jazz en artiesten als Gene Austin en Bing Crosby. Al snel begon hij zelf met zingen in groepen als de Hoboken Four en later als lid van de Tommy Dorsey band. Hij nam in de periode een kleine honderd nummers op en zijn zangkwaliteiten ontwikkelde zich dan ook snel tot een hoogstaande artiest binnen de hitlijsten. Zijn contract bij Columbia in 1943 betekende het begin van zijn succesvolle solocarrière, maar aan het einde van het decennium nam zij populariteit af. Zijn comeback kwam in 1953 met de film From Here to Eternity, waarna een reeks van hooggewaardeerde album het levenslicht zagen.

Sings for Only the Lonely uit 1958 is er hier een van, met fraai uitgewerkte liefdesverklaringen, pijnlijk verlies en eenzame dagen. De treurnis in zijn blik op de albumhoes geeft de emoties weer waar het album mee wordt overspoelt. Het is zijn favoriete werk en niet onterecht, de orkestrale klanken maken van elk nummer een treurspel op zich. Dirigent Nelson Riddle had net zijn zes maanden oude dochter verloren en zijn moeder lag op sterven. De invloeden hiervan zijn terug te horen in elke melodielijn van het album, van het meeslepende en droevige Only the Lonely tot aan One for My Baby (And One More for the Road). Sinatra legt zijn emoties in elke woord dat hij voordraagt, met zijn tedere zangstem en zijn zoektocht naar perfectie.

4*

Afkomstig van Platendraaier.

Goede vraag want ik weet het antwoord ook niet, haha. Frank Sinatra staat duidelijk in een Amerikaanse zangtraditie van onder meer Bing Crosby, Cole Porter en anderen en het is inderdaad volgens mij geen echte jazz, al heeft het vaak wel - bij de een wat meer dan bij de ander - jazzinvloeden en wordt zo'n zanger vaak begeleid door een jazzcombo of jazz big band. Het lijkt wel alsof het genre geen naam heeft: het was gewoon de muziek die je voor Elvis Presley en de opkomst van rock 'n' roll op de radio hoorde. Kenmerkend lijkt te zijn dat het geheel om het lied en de zanger draait: de begeleiding is slechts een anoniem begeleidend orkest(je). En anders dan hele specifieke of afwijkende genres, zoals blues en country, die wellicht alleen op speciale of locale radiozenders te horen was, was dit de mainstream 'pop' waarvan ik me kan voorstellen dat die door alle radiostations door het hele land werd gedraaid. Wikipedia noemt het 'traditional pop':
Traditional pop music - Wikipedia - en.wikipedia.org

Om Sinatra een jazzvocalist te noemen, dat gaat misschien wel een beetje ver, maar zijn timing is wel degelijk die van een jazz-zanger. Luister maar eens naar zijn oude opnames met Tommy Dorsey of naar het prachtige album Sinatra & Sextet: Live in Paris. Het in 1959 in Australië opgenomen album met het Red Norvo Quintet is trouwens ook een goed voorbeeld.

Frank Sinatra zou ik een crooner noemen maar wel de beste in zijn soort door de frasering, de zuiverheid en tevens breekbaarheid in zijn zang. Het orkest is wel jazz-achtig maar past prima bij zijn zang. Verder een fraaie melancholieke liefdesplaat dat 's avonds laat goed gedijt.

Op 19 oktober verschijnt er een deluxe uitvoering van dit album.
Frank Sinatra Sings for Only the Lonely - Deluxe Edition Announced - October 19, 2018* | Steve Hoffman Music Forums - forums.stevehoffman.tv

Zie ook: Frank Sinatra’s ‘Only the Lonely’ Finds Company With Deluxe Reissue – Variety

Top album dat op 7 december 1958 in de UK charts verschijnt om het daar slechts 13 weken vol te houden, met plaats 5 als hoogste positie. De voorgaande albums deden het o.h.a. beter in de UK.
Wel crooner/geen crooner, wel jazz/geen jazz, wat maakt het uit. Het is prachtige muziek.Het valt me weer eens niet mee favoriete traks te benoemen, het hele album is gaaf.
4*

Inwisselbare liedjes. Prima filmmuziek maar mij veel te traag als luisterplaat. Zal wel generatiedingetje zijn.

Ook dit is weer een heel goeie plaat van Frank Sinatra uit de jaren '50. Andermaal in samenwerking met Nelson Riddle, al was Sinatra in eerste instantie van plan de plaat op te nemen met Gordon Jenkins. Die kon echter niet, wat misschien wel voor een plaat heeft gezorgd die beter is dan ze anders had geklonken. Effectiever ook in het oproepen van een desolaat, eenzaam en door smart beladen gevoel. Vooral de songs in het begin van het album zijn erg fraai, met Angel Eyes, What's New? en Willow Weep for Me als uitschieters. En een mooiere afsluiter voor dit album is welhaast niet te bedenken.

4 sterren

De beste zanger aller tijden levert, samen met Nelson Riddle en zijn orkest, een waar meesterwerk af.
De melancholie spat er van af, maar is waarschijnlijk niet voor iedereen geschikt. Maar kwalitatief gewoon top. De jaren vijftig waren artistiek gezien waarschijnlijk zijn beste periode. Uitermate geschikt voor de late uurtjes om mijmerend met een goed glas whiskey je zonden te overdenken.