Stan Getz & Charlie Byrd - Jazz Samba (1962)

Lekkere relaxte muziek. Kan het zeer waarderen. Roseetje erbij en wat tapas in de zon. Perfecte plaat.

Precies!

Als ik hem nu in de regen opzet, lijkt het zelfs een beetje zomer...

Dit is een van de weinige jazz die ik wel kan waarderen. De meeste jazz is niet aan mij besteed, maar dit klinkt toch wel goed.

Dit is ook geen free jazz of zo, dit is heel relaxte zomerse jazz, lekker bij dit vreselijke rotweer!

Heerlijke plaat die laat horen waar Stan Getz zo (heel) erg goed in was.
Prachtig lyrisch, virtuoos saxofoonspel met een gemak uitgevoerd zodat het klinkt alsof iedereen dat kan.
Vol van toon waarbij het spel van Getz eindelijk tot z'n recht kwam na een wat anoniemere tijd in de jaren 50.
Dit bleek een gouden greep want met de bossa nova werd hij wereldberoemd.
Het is zo mooi te horen hoe hij iedere keer weer een andere draai geeft tijdens de solo's in deze nummers.
Hij heeft in die beginjaren 60 zich toegelegd op Bossa Nova en al z'n platen uit die tijd zijn de moeite waard.
Deze plaat is in samenwerking met Charlie Byrd die als gitarist veel bossa nova speelde in z'n leven.
De beste tracks vind ik Samba deez days en E luxo so waarin de ritmesectie een een lekkere, swingende bossa neerlegt en Stan daar een heerlijke saxlijn overheen speelt.

Jaaah!
Geweldige artiest die Getz, en dat hij een goede allround Jazz musicus was bewijst hij ook op de CD Stan Meets Chet, met Chet Baker.
Maar laten vooral de gitarist niet vergeten, die de moeilijkste Bossa akkoorden vaak verdeeld over 4 frets zo eenvoudig laat klinken als een lieflijk kinderliedje.
Wat dat betreft hoor ik Gets toch liever samenspelen met João Gilberto of Luiz Bonfa.
Dat klinkt mij net wat authentieker.

Dat is ook mijn bezwaar tegen deze plaat en bij mij weegt dat zwaar genoeg om een vol punt lager te stemmen. Geef mij maar de pure bossa nova, als crossover vind ik dit niet helemaal werken. Desafinado schiet er voor mij nog bovenuit, maar verder is dit toch niet echt mijn ding.

Ben ik het deels mee eens. Deze versies zijn toch wat meer 'watered down' dan de originelen.

De uitstekende composities en het uitmuntende spel houden het verder meer dan overeind natuurlijk.

Samba / bossa-nova met een jazz-sausje d'r over dus. De albumtitel verklapt het eigenlijk al en ik kan hier verder niet veel van maken. Alle nummers lijken op elkaar, behalve Baia. Dat nummer klinkt nog irritanter dan de rest. Op een gegeven moment vind ik het echt een infantiel nummer worden, waarvoor een knop is uitgevonden: de forward-knop! Maar dan hoor je weer dat gezapige gedoe met die domme percussie d'r onder. Ik denk dat enkel de saxofoon van Stan Getz zelf nog het meest luisteren waard is van deze plaat.

Een beetje te gezapig voor mijn smaak. Maar historisch gezien wel interessant natuurlijk. Ik zal het album niet snel weer opzetten.

Vinokourov zet na Bahia de forward-knop erop en hoort dan gezapig gedoe; als ik dat doe hoor ik niets. Het is namelijk het laatste nummer van de plaat. Het gitaarspel van Byrd klinkt wel goed.

De lente komt eraan. Opgesloten met het thuiswerken zoek ik Getziaanse verlichting. In de koffer met reisbestemming Huize Etta.

"Jazz Samba" (1962) is een iconisch album dat vaak wordt beschouwd als een van de eerste en meest invloedrijke Bossa Nova-albums in de jazzgeschiedenis. Hoewel "Jazz Samba" baanbrekend was, mist het de complexiteit en emotionele diepgang van albums zoals "Focus" (1961) of "Getz/Gilberto" (1964). "Jazz Samba" is zonder twijfel een essentieel album in de jazzgeschiedenis en een prachtig voorbeeld van hoe culturele uitwisseling kan leiden tot nieuwe muzikale horizonten. Het warme, ontspannen geluid van het album is tijdloos en biedt een ideale introductie tot Bossa Nova. Toch blijft het in vergelijking met Getz' latere werk iets meer een pioniersstuk dan een artistieke piek. Het mist de verfijning en de meeslepende emotionele lading die zijn latere samenwerkingen met João Gilberto en Antonio Carlos Jobim kenmerken. Al bij al, een ontzettend fijn lenteplaatje dat bij zorgt voor heimwee tijdens deze grauwe winterdagen.