Iced Earth - Days of Purgatory (1997)

Ehm, is het niet gewoon 'Days of Purgatory'?

Ja je hebt gelijk, ik dacht altijd dat the purgatory was maar ik zal het aanpassen, sorry.

Voor mij eigenlijk een overbodige plaat.
Matt Barlow is misschien wel een betere zanger, maar de muziek van de 1e 2 albums passen gewoon niet bij hem (M.U.V. Travel in Stygian).
Laat die nummers zoals ze waren en laat Matt de rest zingen. Je gaat tog een geen CD maken van Tim owens die de beste nummers van Matt gaat zingen in zijn Iced Earth tijd?

Heb deze dubbel cd ook. Gewoon supergoed, denk niet dat de band een nog hoger niveau dan dit kan halen. Dit is iets om apetrots op te zijn. Echte aanrader.

Hmm, kan het me nu niet meer voorstellen dat ik er zó enthousiast over was.

Dit was mijn kennismaking met de band zo'n 12 jaar geleden.
Toen nog redelijk onbekend in Europa.

Deze plaat is niet echt een verzamelaar maar een oppoetsing van oude nummers, van de platen hiervoor zeg maar.

Nieuwe riffs, nieuwe drumpartijen en noem maar op.

Redelijk.
Maar je doet er beter aan Burnt Offerings en Night of the Stormrider zelf te kopen.
Wat een topplaten zijn dat eigenlijk.

Days Of Purgatory verwijst niet alleen naar het stripfiguur die op de cover is afgebeeld, maar ook naar de oude bandnaam van Ïced Earth. De groep begon zo rond Burnt Offerings en Dark Saga wat meer bekendheid te genieten en de nieuwe fans moesten even in aanraking komen met het oude werk. Een eenvoudige verzamelaar kwam derhalve niet in Schaffers hoofd op. Nee, hij koos voor het opnieuw opnemen van de oude krakers. Normaliter heb ik een schurft aan bands die oude nummers opnieuw opnemen. Vrijwel nooit wordt de klasse van oude meesterwerken in een studio geëvenaard. Days Of Purgatory is min of meer een uitzondering op die regel. Totaal oninteressant zijn de overbodige heropnamen van Dante's Inferno of Creator Failure. Maar om te smullen zijn de geboden versies van Angel's Holocaust, Stormrider en Travel In Stygian. De oorzaak heet Matthew Barlow. De originele zangers waren niet bijster opvallende figuren, maar de muziek was er niet minder om. Maar Barlow weet zich uitstekend ingeleefd in de haast bijbelse bombast die de oude Iced Earth met zich meedroeg en maakt van genoemde stukken ware meesterwerken. Luister eens naar hoe hij het niemandalletje Before The Vision tot ongekende hoogte doet stijgen. Ook de nummers van het debuut, zoals Colors en When The Night Falls zijn aardig opgeknapt.De overige nummers zijn een must voor de Iced Earth beginner dus dat maakt dit Days Of Purgatory zeker geen overbodige verzamelaar.

Ik was al bekend met The Dark Saga en heb ze voor het eerst (en helaas laatst) gezien in 1998 op Waldrock toen ze promocassettebandjes, jaja, het publiek in duvelden van Something Wicked. Days of Purgatory heb ik als arme student aangeschaft wegens veel nummers! Heb hier redelijk veel op gestudeerd. In de keuken met een pot koffie, een pakje Javaanse Jongens driekwart (toen nog wel....) en deze op de koptelefoon. Heeft me geen windeieren gelegd. Leuke herrinneringen aan deze schijfen. Na de studie (al weer even geleden) bijna niet meer gedraaid. Ik pak hem straks maar weer eens uit de kast ... Vooral de stortvloed aan puntige riffs van de heer Schaffer staan me bij waardoor je lekker in trance raakte.

Ik schipper tussen een 3,5 en 4 voor deze verzamelaar. Enerzijds is het leuk om heel wat nummers van de eerste 2 albums (en eerste EP) opnieuw opgenomen te horen met Barlow achter de microfoon. Anderzijds heeft Iced Earth dit werkstuk later zelf enigszins overbodig gemaakt door de meeste nummers die hierop staan, met net wat meer vuur en gedrevenheid op te nemen op het meesterlijke Alive in Athens. Daardoor ga ik voor de studioversies nog liefst terug naar de originele opnames en voor de Barlow-versies naar laatstgenoemd album. Deze valt er dan een beetje tussenin. Niettemin een leuke aanvulling in de catalogus van deze band!