The Knack - Get The Knack (1979)

Deze Knackworsten laten duidelijk horen dat de nieuwe stroom aan The-bandjes helemaal niet zo nieuw en origineel zijn. Vooral My Sharona is een meesterlijk nummer!

Goede tip, Sammy! My Sharons is inderdaad echt een vet nummer. Het klinkt inderdaad als veel bandjes van nu. Snel nog wat andere nummers beluisteren.

ben bang dat je niet aangenaam verrast wordt door de andere nummers
The Knack = My Sharona
(eendagsvlieg)

Good girls don't vond ik ook altijd een leuk singletje.

Echt een geniale solo zit er in dat nummer!

Ooit in het onvolprezen tv-prgramma 'Single Luck' gezien hoe het met de band verder is gegaan na 'My Sharona'. Ze bezochten in deze reportage zelfs de Sharona waarover het nummer ging. Ze bleek toch niet meer zo mooi als vroeger (ik meen dat de zanger smoorverliefd op haar was). Triest was vooral de zanger, hij kreeg het erg hoog in de bol, maakte ruzie met de andere bandleden en raakte aan de drugs. Het is volgens mij nooit meer goed gekomen. De tweede single was al een slecht teken; een regelrechte kopie van 'My Sharona' (werd terecht ook geen hit).

Ik denk dat deze band inderdaad afgedaan kan worden als een one hit wonder bandje. My sharona is natuurlijk een vet nummer dat zelfs wat weg heeft van de nr's van de Ramones.

Toen ik The Knack voor het eerst met 'My Sharona' op de radio hoorde, dacht ik dat het een nieuwe single van The Cars was.
'Good girls don't' en 'Baby talks dirty' waren leuke singles die daarna volgden.
Hun muziek past prima in het straatje van Amerikaanse bands zoals Talking Heads, Ramones en The Cars.
De vinyl-versie heb ik al jaren niet meer gedraaid, maar vorige week had ik dit album op mijn mp3-speler staan en ik moet zeggen dat ik niet meer het gevoel bij de muziek heb als ik toen had en ik bleef 'My Sharona' en 'Good girls don't' maar herhalen en de andere nummers negeren. Bij The Romantics heb ik hetzelfde. Ik draai alleen 'What I like about you' en 'Talking in your sleep'.

Die Sharona heeft zelfs haar eigen site (no kidding):

http://www.mysharona.com/



Leuk nummer wel.

leuk album, en "My Sharona" is geweldig.

Het is misschien wel een one-hit-wonder, dit bandje, maar wat ik zo sterk vind aan My Sharona is die sneaky gelaagdheid van het nummer.
De beat en riff klinken heel simpel, maar toch als je het goed beluisterd voert het langs allerlei zijweggetjes om dan weer terug te keren naar die beat. Heerlijk nummer!!

Ik vind persoonlijk Good Girls Don't een stuk leuker en catchy-er dan My Sharona, wat ik altijd maar een middelmatig liedje vond. De rest van de cd ken ik dan weer niet, zal hem binnenkort eens luisteren.

Ik ken alleen "My Sharona" en dat vind ik een prima nummer. Nadien niets meer van deze band gehoord, het is duidelijk een one-hit-wonder. Ik herinner mij ook dat deze band destijds door de pers werd gehaat omdat de manager had verklaard dat the Knack groter is dan the Beatles.

....en omdat het een stel kinderlokkers was.

'my little pretty one ....always get it up for the touch of the younger kind'

Ja, die teksten zijn erg seksistisch. Ik vind die bovengenoemde singles maar flauw eigenlijk. Irritante productie ook (erg gelikt, belachelijke meerstemmigheid).
Die Sharona zag er trouwens niet verkeerd uit op het moment dat het nummer werd geschreven.

Die voorkant is trouwens identiek aan die van het (tevens naamloze) debuut van Modern Lovers http://3.bp.blogspot.com/_uB-0D-gV8mY/Rq26tpg5ZcI/AAAAAAAADFc/XSzve7iyDfI/s400/Modernlovers.jpeg.

Deze plaat is natuurlijk het boegbeeld van de Amerikaanse powerpop, zoals die zo'n beetje evolueerde uit de Amerikaanse new wave.
Tussen 1978 en 1982 kwamen er ontelbare groepjes op in Amerika, die dit soort muziek maakten.
Vrolijke, meezingbare,uptempo liedjes meestal, in basisbezetting (3 gitaren en drums)
Dat is met deze ook.
My Sharona kent natuurlijk iedereen met die geweldige gitaarsolo. Haalde desondanks maar een 20e plaats in de Top 40 in augustus 1979.
Maar er staan meer leuke nummers op
Good Girls Don't (But I Do), ook zo'n vrolijk nummer, het hoekige She's So Selfish, dat halverwege helemaal een andere kant opgaat, de snelle opener Let Me Out, That's What The Little Girls Do en het van Buddy Holly bekende Heartbeat.
Maybe Tonight is een mooi ingetogen liedje.
The Knack hield er na 3 albums in 1981 mee op, kwamen weer bij elkaar in 1986, maakten een CD en hielden er in 1992 weer mee op. Men kwam echter in 1996 wederom bij elkaar en maakten nog 2 platen en traden weer op.
In 2006 werd zanger Doug Fieger tijdens een optreden onwel, waarna bij hem kanker werd geconstateerd waaraan hij in 2010 op 57-jarige leeftijd is overleden.
Sharona runt tegenwoordig een makelaarskantoor in Los Angeles.
Ikzelf word hier nog steeds heel vrolijk van en geef gerust weer 4 sterren.
Op vinyl.

Ha ... My Sharona
Daar heb ik ook nog een leuke annekdote over.

Het was begin jaren 90. Ik had samen met een vriend een leuke hobby...
wij zochten songs die in een rockcafe, waar we destijds wekelijks kwamen, nooit werden gedraaid. Zeg maar vergeten nummers opnieuw onder de aandacht brengen. Nummers als I hate myself for lovin'you - Joan Jett, Sure know something - Kiss en Baby, get it on- Ike en Tina Turnerzijn enkele voorbeelden hiervan. Als we die hadden aangevraagd bij de desbetreffende DJ gingen we klokken hoe lang het duurde voordat de DJ het nummer ging draaien. De nummers die we aanvroegen kwamen vroeg of laat op die avond voorbij, behalve 1 nummer. Precies, The Knack en My Sharona werd maar niet gedraaid. Aan het einde van de avond liepen we naar de DJ toe en vroegen hoe het kwam waarom hij The Knack niet had gedraaid: Hij zei: "Ik heb een hele avond gezocht, maar kon hem niet vinden" We vroegen: " waar heb je dan gezocht"
Hij zei bij de "N"

"Ik ben Jan en mijn favoriete popgroep is De Nek"

Ene Quincy Jones zei tegen de artiest. We hebben nog een nummer voor je album nodig in de stijl van My Sharona van The Knack. Hmmmm zei de artiest: 'Ik heb nog wel een nummer, waar ik eigenlijk niet mee verder kan"Misschien dat we het inderdaad over die My Sharona-boeg moeten gooien."
Dat nummer kwam op een album terecht wat het best verkocht album aller tijden werd.
Het nummer in kwestie was........Beat it van Michael Jackson

My my my my Corona

Ik heb de muziek van the Knack leren kennen in 1979 door de succesvolle single My Sharona. De rest van hun eerste album heb ik pas kort geleden voor het eerst gehoord. Dit album stelde me wat teleur. Het bestaat hoofdzakelijk uit luchtige rockmuziek (soms zelfs wat bubblegum-achtig), met een aantal up-tempo nummers (zoals de openingstrack Let me Out en Good girls dpn't) en .ballads zoals Maybe Tonight. Het album wordt aangevuld door een cover van Heartbeat van Buddy Holly. My Sharona bevat een mooie gitaarsolo.

Dit album behaalde plaats nummer 98 in de Oor Jaarlijst over 1979.

"Get the Knack". In april 1980 deed ik rij examen in Utrecht. Wat ik niet voor mogelijk hield geschiedde. Ik slaagde in één keer. Na afloop ben ik direct naar muziek Staffhorst in de Drieharingstraat gegaan en heb ik mijzelf getrakteerd op dit album. "My Sharona" was een dijk van een hit. Zo nu en dan hoor je "My Sharona" op de radio. Je zult mij op dat moment altijd zien met een big smile op mijn gezicht....

In 1979 helemaal leip van Die Ene Hit. En 44 jaar na dato nog steeds. My Sharona is een heerlijke bubbelgum powerpop hitje waarbij het haast onmogelijk is om niet met je voeten nee te tappen. Likkebaardendlekkerlessend! Voor mij een van de beste nummers ever. En die andere nummers dan? Ach, die kunnen me nauwelijks boeien. Wel aardig, meer niet.

Het Californische The Knack is met hun powerpop de volgende naam in mijn reis door new wave. Vorige station was de sterke derde van The Kids, die punk verruilden voor toegankelijker maar pittige (power)pop.

Die toegankelijkheid stond centraal bij The Knack, dat destijds weerzin opriep door te claimen dat ze dezelfde sensatie wilden oproepen als indertijd The Beatles deden. Anno 2024 richt ik me vooral op de muziek.
Uiteraard leerde ook ik de groep destijds kennen via My Sharona. In de Nationale Hitparade reikte het in september 1979 tot #13, waarbij in de singleversie het solodeel ontbreekt, waardoor die bijna een minuut korter is. Duidelijk een nummer dat ontstond tijdens het jammen met z'n parallelle drum-, bas- en gitaarlick.

Hierboven gaat het bijna alleen maar over dat nummer, maar ik hoor meer hoogtepuntjes op Get the Knack. Dragende krachten zijn zanger/gitarist Doug Fieger en sologitarist Berton Averre, die samen de meeste liedjes schreven. Het resulteert meestal in vrolijke, energieke powerpop, waarbij de ritmesectie van bassist Prescott Niles en vooral drummer Bruce Gary de nodige extra opwinding in het spel legt.
Tweede single was Good Girls Don't met daarin een mondharmonica; in Nederland geflopt maar ik hoorde het op de radio en het nestelde zich in mijn brein.
Andere genietmomenten: opener Let Me Out met zijn koortjes; het heeft wel iets weg van de Britse Buzzcocks. Dat lukt ook bij Your Number or Your Name, in Heartbeat de invloeden van de jaren '60 waar de groep mee koketteerde. Het ernstiger Siamese Twins (The Monkey and Me) lijkt over een ongenode verslaving te gaan en lekkere gitaarpop met goede melodie en pakkende koortjes in That's What the Little Girls Do. Zeven van de twaalf nummers, niet slecht toch?

Een groep die baat heeft bij uptempo nummers, scherp vastgelegd door de Australische producer Mike Chapman, in de jaren '70 bekend geworden door zijn Britse glamrockproducties. Niet zo goed als ze claimden te zijn, maar desondanks smakelijk. Al zit er iets in de opmerkingen die hierboven werden gemaakt over de fascinatie met jongedames. Ik houd het er maar op dat de vier van The Knack niet bedoelden wat wij vrezen.

De reis door new wave uit 1979 gaat verder. Drums and Wires van XTC besprak ik al, net als The Raven van The Stranglers. En dus land ik bij de rauwe punk van Angelic Upstarts en hun debuut Teenage Warning.

Natuurlijk steekt My Sharona ver boven alle andere songs van dit album uit - en was sowieso bepalend voor de korte hitcarriere van The Knack. Maar ik vind het album als geheel zeker niet onaardig. Charmante powerpop, waarbij je tussen de bedrijven wel hoort dat het goeie muzikanten zijn, met Good girls don't als tweede uitschieter.
Later probeerden ze het succes van My Sharona te herhalen met een nummer dat er als twee druppels water op leek: Baby talks dirty (van het hierna volgende album). Maar het lukte de band maar één keer om 'lightning in a bottle' te vangen.

The Knack, dat is My Sharona. Omdat mijn bandje besloot het nummer te gaan spelen een aantal jaren terug, heb ik de LP tweedehands aangeschaft voor €4. Get The Knack is gewoon een leuke plaat, maar niets bijzonders anno 2025. Ik kan niet meer beoordelen hoe dat in 1979 geweest moet zijn. My Sharona vond ik geweldig, maar kan me niet herinneren de LP ooit geluisterd te hebben.

Wat nu wel helder is, zijn de invloeden die The Knack toelaat in zijn toen nieuwe powerpop. Buddy Holly's 'Heartbeat' is natuurlijk de meest evidente, maar ook allerlei jaren 60 spul komt al dan niet subtiel verwerkt voorbij. Mijn voorzichtige inschatting is dat The Knack met een aantal andere V.S. bands als The Romantics voor een kleine verschuiving in het poplandschap hebben gezorgd. Met name voor mensen die punk veel te extreem vonden, maar hun pop best met een stevige bite wilden horen. Laat ik daarom Blondie ook toevoegen vanaf 'Parallel Lines'. (Zie ook de Buddy Holly connectie hier.)

Op een paar nummers na luistert Get The Knack heerlijk weg, met een enkele uitschieter naar boven en 5 sterren voor de eeuwige hit.