Black Country Communion - Black Country Communion (2010)

Ik denk dat als dit van andere muzikanten was gekomen hier niemand aandacht aan had besteed. Het valt nergens door op we hebben het allemaal al zo vaak gehoord en zoveel beter. Nee ik word hier niet echt enthousiast van. 2.5 ster. Omdat het ook nergens echt slecht is, maar daar heb je zoveel platen van.

Wouw, wat is dit een fantastisch album. Dat zo'n samenwerkingsproject uitmond in zo'n prachtig album. Dit is voor mij toch wel het album van 2010.

De plaat groeit. Ik vind em nu steeds beter worden. Ik heb em een poosje niet beluisterd en heb em nu eens weer opstaan. De kans op een half puntje extra binnenkort is aanwezig!

Volgens Glenn Hughes komt het tweede album in juni uit! Ze hebben al een aantal nummers opgenomen zelfs. Ik hoop dat ze wat aan de productie doen. Want deze cd knalt niet echt mijn kamer in vind ik. Ik vind het een beetje een zacht en mild geluid. Het mag wel wat rauwer. Ik ben benieuwd hoe jullie daar over denken...

Mooi met potentie!!
Kan volgens mij nog veel beter, als ze " gewoon" blijven doen.

Dit heb ik over het hoofd gezien vorig jaar; ik schaam me diep! Normaal ben ik op de hoogte van elke scheet die Joe Bonamassa laat (en dat zijn er nogal wat) maar hier moet ik even een inhaalslag maken. Jammer voor het jaarlijstje van 2010; want "Black Country" (het enige nummer dat ik heb gehoord) is fantastisch!

In juni komt nummer 2 alweer, getiteld '2.' Lekker origineel...
Maar die Bonamassa jongens, die is ook niet kapot te krijgen zeg. Ben benieuwd of ie beter wordt dan deze.

Een waar dreamteam maakt nogal aanwezige bluesrock. Bonamassa heeft ijzeren vingers, dat kan niet anders. Hij doet zoveel en blijft maar gaan. Alle tracks hebben iets, maar er is een limiet wat ik kan hebben van Glenn Hughes. Dat belten en dat powersinging is wel gaaf, maar er is een moment dat ik denk; nu even niet. Hij haalt het wel allemaal en het gave is dat hij het live ook kan. Op het moment dat ik iets anders wil is Joe Bonamassa solo, met zijn mooiere stem heel goed inwisselbaar. Ben benieuwd naar het tweede album.

Song of Yesterday een ware epic! Ik weet bijna zeker, dat wanneer bv led zeppelin dit nummer 40 jaar geleden had uitgebracht, het nu bekend zou staan als een regelrechte klassieker. Echt woderschone opbouw, een fenomenale gitaarsolo en een schitterende outro. 8:30 minuten lang genieten geblazen. De rest van het album valt vergeleken bij dit nummer een beetje in het niet, al is het overgrote deel nog steeds ijzersterk.

Zo af en toe heb je van die dagen dat je het gevoel te hebben weer in de 70e jaren beland te zijn, de tijd van Deep Purple,Led Zeppelin etc. Bij het beluisteren van deze cd krijg ik die weer. Geweldig hoe deze mannen die sfeer neer kunnen zetten met daar overheen een blues soundje dankzij de inbreng van Joe Bonemassa. Wat is dat toch een geweldige gitarist! Ben het helemaal met richiedoom eens dat Song of Yesterday een regelrechte klassieker is, heb in geen tijden zo`n sterk rock nummer gehoord. Natuurlijk is de rest daardoor wat minder maar ook nog van een erg hoog niveau.

Supergroepen! Ervaring leert dat dergelijke groepen de verwachtingen nauwelijks kunnen waarmaken. Ik had hetzelfde gevoel na de eerste paar luistersessies van deze debuutplaat van zanger/bassist Glenn Hughes, meestergitarist Joe Bonamassa, toetsenwonder Derek Sherinian en drumbeest (en zoon van legende) Jason Bonham. Ik heb altijd wat moeite gehad met de stem van Hughes en ik vond dat Bonamassa zweefde tussen rock en blues. Maar nadat ik de plaat een tijdje had weggelegd en een nieuwe kans had gegeven, viel het kwartje ineens. Ondanks dat de band soms wat zoekende is, moet ik uiteindelijk concluderen dat de som van de talenten toch heeft geleid tot een uitstekende rockplaat. Bonamassa bewijst andermaal een veelzijdig gitarist te zijn en hij beheerst meerdere genres. De basloopjes en de zang van Hughes zijn uit duizenden herkenbaar en de heren Bonham en Sherinian doen waar ze goed in zijn. Nergens nemen de ego's het over en daarom klinkt het echt als een bandplaat. Ik vind de stem van Bonamassa persoonlijk mooier dan die van Hughes, dus zijn de nummers waarop Bonamassa (al dan niet samen met Hughes) de vocalen voor zijn rekening neemt, voor mij de hoogtepunten. Nummers als "Song of Yesterday", "Revolution in Me" en "Too Late for the Sun" zijn pareltjes. Eindelijk een supergroep (naast Chickenfoot) die de verwachting waarmaakt!

En nog meer met de opvolger.

Helemaal mee eens

Ik heb deze plaat eens goed beluisterd en mijn conclusie is dat dit gewoon bedroevend slecht is. In dit geval is de som der delen aanzienlijk minder dan de losse delen zelf. Daar Joe Bonamassa goed op dreef is als blues gitarist en Glenn Hughes sterk was met Deep Purple Mark III en IV in de jaren zeventig, wordt hier door de band ver ondermaats gepresteerd.

Dit mag geen supergroep heten. De muziek is gewoon slecht, de teksten slaan nergens op, de bas is veel te slap afgestemd en de keyboards zijn nauwelijks te horen. De meeste nummers bestaan uit de bass van Hughes en de drums van Bonham en als deze stilvallen dan hoor je of het ongenuanceerde geschreeuw van Hughes (zoals Robert Plant soms ook kon) of een gitaar rif van Bonamassa die nergens op slaat. Een voordeel is dat alle mogelijke gitaar loops en geforceerd gespeelde basloops uit 50 jaar rockgeschienis wel langskomen maar het is een compleet onsamenhangend zooitje. Vergeleken met andere blues of hardrock bands slaat dit gewoon nergens op. Een gemiddeld trashmetal bandje zal beter spelen dat dit bandje.

Wat een stom gel*l Thuurke, je doet net of dit een stelletje amateurs zijn en dat jouw mening de enige waarheid is.

Ik hoor veel sterke songs afgewisseld met een aantal vullers, over de kwaliteit van deze plaat valt dus zeker te twisten, maar het is gewoon strak gespeelde bluesrock, iets wat de liefhebber van het genre zeker kan waarderen.

Enneh, je kan mij niet vertellen dat je Song of Yesterday crap vind????

Het heeft niks met bluesrock te maken. het is gewoon superslechte hardrock.

haha ok, dan is het gewoon zo!

Gelukkig dat we het nu weten.

Wat is dit nou weer voor rare opmerking?

Het is toch ook niks geworden na 2 cd's.

Je doet het voorkomen alsof thrash metal per definitie door niet al te beste muzikanten wordt gemaakt, terwijl ik nog wel durf te stellen dat de gemiddelde thrash metal band uit betere muzikanten bestaat dan de gemiddelde band in 't algemeen.

Tsjah, de gemiddelde score bewijst jou ongelijk, is het niet? Neemt niet weg dat jij het superslecht mag vinden.

Nee, daarom komt de 3e er aan en is er een blu ray/dvd/cd verschenen, nee het werd niks.....

Waarom waarschuwt niemand me even dat dit soort dingen bestaan.

Waanzinnige blues/hard rock door 4 helden gebracht.

Kan er lang of kort over zijn, maar dit rockt de pan uit. Bonamassa en Hughes zijn heerlijk samen, maar Bonham/Hughes klinkt ook meer dan prima.

Sherinian kende ik niet zo goed. Maar die speelt lekkere orgelpartijtjes.

Dit deed me gelijk denken aan dingen als Gov't Mule en The Lizards, maar natuurlijk ook Led Zeppelin en Deep Purple.

Ik heb gelijk alledrie de platen binnengehaald, dus dat wordt genieten geblzaen.

Wat een vreemde reacties ook weer, hier.

Het spelplezier spat ervan af. En dat is precies wat deze gasten wilden.

Jammen, om het jammen. Daarom heet het ook een jamband.
Voor luisterliedjes koop je maar Blackfield, Bieber of U2...

Hartstikke fijn debuut van deze 4 grootheden. Lekkere blues georiënteerde hardrock met Glenn Hughes onvolprezen vocalen.

Menig porngrind bandje kan hier nog een puntje aan zuigen.

Heerlijk album van Black Country Communion, Glenn Hughes is weer lekker op dreef (oa
The Great Divide) en Joe Bonamassa is altijd goed, hoewel ik niet alles trek van deze man.