Paul McCartney - Liverpool Sound Collage (2000)

Uit de tijd dat Paul McCartney op een grasstengel (oid) kauwde, hetgeen ook op plaat verscheen bij SFA. Ik heb deze ooit uit een uitverkoopbak gevist, maar er maar weinig naar geluisterd. Het is best grappig, maar niet al te bijzonder. Helaas.

Paul McCartney eet Selderij op het nummer rings around the world!!Geen Gras stengels!

Kan iemand meer uitleg geven over dit albuml? Zijn dit songs uit de Beatlesperiode?

Neen, het bevat wel samples van niet uitgebrachte studio-opnames van The Beatles. Hier meer informatie over deze geluidscollage: http://en.wikipedia.org/wiki/Liverpool_Sound_Collage

Dit is niet echt een album dat je ik vaak opzet. Het is precies wat de titel zegt: een geluidscollage van stemmen (o.a. van The Beatles) over een trance/electronica achtergrond. Vooral track 4, waarin McCartney de straat op gaat en mensen hun mening vraagt over Liverpool en The Beatles is onderhoudend. Het stuk van Youth vind ik pompeus (en dan heb ik het over de muziek en de titel), de stukken met Superfurry Animas zijn beter, maar McCartney's eigen stukken zijn de meest interessante.

Meer dan eens heb ik Macca hier bekritiseert wegens te flauwe liedjes en de ogenschijnlijke angst om eens flink buiten de lijntjes te kleuren. Hier schuwt McCartney het experiment niet. Enerzijds trekt mij dat aan, ook vanwege de link met Peter Blake, anderzijds bevestigt het slechts wat ik al dacht: dit ligt hem gewoon niet.

'Plastic Beetle' begint heel veelbelovend, maar mag toch makkelijk een minuut of twee verliezen. Een andere optie is dat McCartney er meer variatie in aangebracht had.

'Wat Steve Reich kan, kan ik ook', moet hij gedacht hebben. Alleen die arme Reich moest handmatig alle stukjes tape knippen en plakken. Decennia later gaat Macca schaamteloos met zijn idee aan de haal. 'Peter Blake 2000' is een nogal gemakzuchtige compositie. Ik zeg gemakzuchtig, maar voor hetzelfde geld is het een geval van zelfoverschatting. Het klinkt alsof McCartney wat aangeklooid heeft met de verschillende functies uit zijn geluidbewerkingsprogramma en vervolgens met de toonhoogtes en tempi heeft gespeeld.

'Real Gone Dub Made in Manifest in the Vortex of the Eternal Now' en 'Made Up' zijn al helemaal eentonig. Meer dan wat geluiden en wat gepraat op een drumritme is het niet. Daar ongeveer een kwartier naar luisteren is haast een vorm van zelfkastijding.

Als dan in 'Free Now' voor de derde keer hetzelfde drumritme begint, ben ik er echt wel behoorlijk klaar mee.

Tja... Ik heb deze alleen maar voor de heb. De eerst en tweede Fireman heb ik ook nu nog niet. Gewoon geen bal aan.

Dit slaat echt nergens op. Lollig voor de heb, maar daar houdt het mee op.