Sigur Rós - Von (1997)

Mocht dit album zijn waar je bent begonnen met SR, dan is het niet echt de juiste plek om te beginnen. Het geluid van de band op de latere albums is toch echt heel anders.

Von heb ik lang laten liggen. Her en der gelezen dat het nog niet representatief was voor de band en toen gedacht: 'Het zal wel'. Onlangs toch getriggerd na het lezen van recensies en reacties die elkaar nogal tegenspraken. Velen horen er een band in die hun geluid nog niet heeft gevonden, terwijl er ook fans zijn die het hun beste album vinden.

Meestal beginnen bands niet direct met hun meest experimentele plaat. Het hangt nog een beetje als los zand aan elkaar, heeft niet de eenheid die latere albums wel hebben, en Jonsi heeft zijn stem nog niet helemaal gevonden. Ook lang niet elk experiment verandert ook meteen in een deugende compositie (kijk maar naar bijv. 'Veröld Ný Óg Óð'). Toch staan er al wel sterke nummers op als 'Hún Jörð...', 'Hafssól' en 'Von'.

Het aardige van Sigur Ros is dat in wezen iedere release anders klinkt. Er is altijd wel iets van een overkoepelend geluid, elementen die steeds terugkeren, maar met iedere plaat of EP ontwikkelt de groep zich verder en laten ze een ander gezicht zien. Bewonderenswaardig en zorgt ervoor dat je ernaar blijft teruggrijpen.

Schiet ik verdomme 7 jaar later nog thee uit mijn neus.

Dit is de eerste volledige plaat die ik beluister van Sigur Ros. Heb ooit wel is een nummertje gehoord van de band, maar ben erg benieuwd naar hun discografie. Ik dacht ik begin gewoon bij het begin.

Deze plaat heeft in het begin wel een tof sfeertje. Alsof ik in een fantasy film verdwaald ben in een IJslandse grot. Er hangt niet altijd even veel spanning. De donkere rock stukjes zoals op "Hún Jörð" zijn niet echt aan mijn besteed. De ambient stukjes liggen mij veel meer. Al worden de die stukjes ook aanzienlijk minder naarmate het album vordert.

Is zien waar het heen gaat op hun opvolgende werk.