Midnight Oil - Blue Sky Mining (1990)

Helaas een teleurstellend vervolg op het sterke Diesel and Dust. Eigenlijk is Stars of Warburton de enige echte uitschieter, al is Forgotten Years ook nog wel aardig. Verder: veel van 't zelfde, maar niet meer van het hoge niveau van de vorige plaat.

1,5*.

Ik hou wel van Blue Sky Mine, Forgotten Years en Stars of Warburton, maar ga verder akkoord met Otherfool.. Een beetje een tegenvaller.. Waar Diesel & Dust een sterke plaat was, is dit veeleer een flauwe doorslag ervan..

Ik heb precies het omgekeerde. Waar Diesel and Dust een goed in het gehoor liggend, maar wat zouteloos plaatje is, is dit Blue Sky Mining in mijn optiek een echte topper. Maar de nummers hebben wel wat meer tijd nodig om door te dringen. De nummers die c-moon hier noemt zijn dan weer net de nummers die ik minder vind. Maar River Runs Red, Mountains of Birma (staat blijkbaar niet op deze editie), One Country en Antarctica vind ik echt prachtnummers.

Ik sluit me aan bij dutch2 wat betreft dat het wel enige tijd kostte voordat ik de meeste nummers kon waarderen,
maar voor de rest doet dit album niet veel onder voor Diesel ...

Mijn persoonlijke favorieten zijn Forgoten Years, King Of The Mountain en One Country (geweldig nummer). Nummers als Shakers And Movers (vreemde eend?) en Antarctica vind ik wat minder. Deze versie zonder Mountains Of Burma ken ik eerlijk gezegd ook niet
5 sterren is misschien wat teveel. Ik zak een 0,5*.

Vond deze plaat destijds nog wel goed te pruimen. De cd's die daarna kwamen, werden alleen maar minder.

Blue Sky Mining is naast Diesel ook een van mijn toppers van Midnight Oil. Muziekaal is er een andere richting ingeslaan hoewel op deze cd ook wel songteksten over Australie geschreven zijn. Blue Sky Mining- Wittenoom WA, de doden in de astbest mijnen, Warburton - klein gehucht in de outback van WA.

Naast Blue Sky Mining vind ik Forgotten Years, One Country en de stars of Warburtun erg mooi.

Mega goed album met buitengewone sfeer!!
Indertijd was de recensie in OOR: het album groeit elke keer je draait tot het vast zit in de cd-speler... (of zoiets)
Het klopt!!

ja, een klein stapje terug na het meesterwerk ' diesel and dust '

Gewoon een goed album, maar ik mis het strijdlustige gezang van de vorige albums. De boosheid is een heel stuk getemd.

BLUE SKY MINING 1990
was net uit toen Midnight Oil de wei van werchter betrad.
In het jeugdhuis dansten we op de mondharmonica van Blue Sky Mine.
Het live optreden was een adembenemende ervaring.

Met het bluesy Blue Sky Mine (over een asbest mijnramp),
het rockende Forgotten Years en het sublieme King of the Mountain
(nadien live uitgevoerd voor de oliekantoren van Exxon Valdez)
zijn de drie bekendste nummers en singles opgesomd.

Maar net als op Diesel & Dust valt er hier meer te rapen.
Is Diesel & Dust hun aboriginal plaat, dan is Blue Sky Mining
Midnight Oils greenpeace album ... dat nauwelijks moet onderdoen voor
zijn voorganger in songmateriaal, al dreigt hier en daar een déjà entendu.

Van Stars of Warburton, over het ecologische klaaglied River Runs Red
en de oproep tot herverdeling van de aardse rijkdommen in One Country
tot aan de geruisloze sneeuwploeg in het witte Antarctica.

Rock met een kloppend hart voor de wereld: eat your heart out Bono.

Ik heb DIESEL AND DUST en BLUE SKY MINING altijd als twee-luik in mijn CD speler gedraaid. Aangezien ik MIDNIGHT OIL ook pas echt leerde kennen met dit album uit 1990. De donkere, zware Aardse muziek van D&D (1987) staat tegenover de lichtvoetige Hemelse muziek van BSM (1990). Het zijn twee verschillende kanten van eenzelfde medaille. Het titelnummer heb ik oneindig veel gehoord op de radio en in cafe's, maar blijft een super nummer met zijn tergende mondharmonica. River Runs Red heeft een van de meest opzwepende muzikale intro's die ooit gemaakt zijn. One Country is al in het testament opgenomen, om op mijn begrafenis gedraaid te worden. Kijk ook eens naar de videoclip op youtube!

Ik vind dit album 19 jaar na dato, nog steeds fris klinken en het bezit een flinke dosis aan pakkende nummers. Kan geen vergelijk maken met Diesel & Dust, daar ken ik alleen het sterke Beds are Burning van. Maar hier was ik destijds zeer content mee. Zij traden ten tijde van dit album ook op op (toen nog) Torhout & Werchter.
Het album opent m.i met een dijk van een song. Waar ik nog steeds met plezier naar luister. Eigenlijk vind ik de gehele A kant vol staan met prima nummers. Stars of Warburton en Bedlam Bridge zijn gewoon goede nummers, die m.i niet onder hoeven te doen aan -de voor mij- 2 favorieten van dit album nl. Blue Sky Mining en Forgotten Years...heerlijke drive en hoort bij mij in het rijtje favoriete adrenaline nummers thuis.
De tweede helf vind ik over de gehele lijn wat minder als de 1ste helft. Met het mooie pakkende One Country en de fijne afsluiter Mountains of Burma, valt de schade i.i.g nog ruimschoots mee.
De andere nummers laten bij mij gewoon wat minder indruk na.
Maar goed, dat kan ook een gedeelte bij mij liggen. Omdat ik kant A destijds gewoonweg vaker gedraaid heb.
De stem van Peter Garret, is soms op het randje, maar heeft zeker iets eigens. Verder vind ik hem i.i.g meer betrokken bij de wereldse zaken als bijv. een Bono...dat die maar eens ophield met zijn joetoe en de politiek inging, zou iedereen beter van worden. (Hoewel Magnificent er nog wel mee doorkan hoor...maar wel met een flinke scheut dejavu gevoel)

Van deze Australische band bezit ik dit album en voorganger Diesel and Dust. Muzikaal in de lijn van hun voorganger zij het iets luchtiger met die karakteristieke zang van Peter Garrett, tekstueel handelen de songs vooral over het milieu (Peter Garrett zou later minister van milieu worden). Intelligente rock dat je steeds meer gaat waarderen.

Oh oh oh, wat een heeerlijk album blijft dit toch en hoe is het mogelijk dat deze band buiten het eigen kangeroe-eiland nooit groter is geworden. Zulke catchy songs, melodielijnen om je vingers en oren bij af te likken, die meerstemmige zang, briljante en gevarieerde arrangementen, Jezus, er zijn maar weinig bands die dat nadoen. One Country (pijnlijk mooi, brok in de keel) staat al lang op het begrafenislijstje van mijn meisje (al hoop ik dat pas over heel veel jaren in die constellatie te moeten aanhoren).

'Blue Sky Mining' gaat verder waar 'Diesel and Dust' ophield, maar dan nog net een stukje catchier. Dat wordt al meteen duidelijk in de geweldige opener Blue Sky Mine. Liefhebbers van dit nummer moeten zeker eens de akoestische liveversie op het album 'The Real Thing' opzoeken.

Net als op zijn voorganger bevat kant A geen enkel minder nummer dat, naast de opener, een hoogtepunt kent in Forgotten Years. Kant B moet het vooral hebben van de laatste drie nummers Shakers and Movers, One Country en Antarctica. 'Blue Sky Mining' is een waardige opvolger voor doorbtraakalbum 'Diesel and Dust' en doet weinig tot niets voor zijn voorganger onder.

Verheug me nu al op hun tour binnenkort; ze komen in Paradiso maar ga zelf naar Keulen. Blijft een lekker album. Ga ze allemaal maar weer eens draaien.

Live in Amsterdam

Midnight Oil - Blue Sky Mine @ Paradiso

Midnight Oil - King of the Mountain @ Paradiso

Midnight Oil - Forgotten Years @ Paradiso

Wat een fijne plaat is dit toch .Na jaren weer eens gedraaid en hij heeft nog niks aan kracht ingeboet. One Country blijft een parel en ook de singles blijven na al die jaren nog fier overeind. Maatschappij kritische teksten en een stuwend muzikaal geheel .Ben wel benieuwd naar een nieuw album van de mannen . Zeker gezien de huidige toestand in de wereld hebben ze voldoende stof om over te schrijven . Voor deze 4 en halve pegel.

Ik heb Diesel and Dust ook en grijsgedraaid , En daarom gaat mijn voorkeur uit naar Blue Sky Mining die ik niet van het begin heb. Vind ze alle 2 prachtig. En ben jaren geleden ook nog in bezit geweest van de verzamel cd 20.000 Watts R.S.L maar dat was nou niet een bepaalde toevoeging op die 2 studio albums.

Zag deze bij de kringloop liggen bij ons in het dorp, kan dat slecht verdragen, heb hem niet meegenomen, maar dat heb ik 2 keer eerder wel gedaan met een album van 2 andere bands.

Midnight oil heeft net bekend gemaakt dat bassist Bones Hillman is overleden. 62 jaar nog maar. RIP Bones.

En dank voor de vele mooie muziek, zoals de geweldige achtergrondzang op One Country. Een van de mooiste nummers van de oils, met 1 van de mooiste teksten voor Australie en de wereld.

Midnight Oil - One Country - YouTube

One Country. Mooie ode aan Bones.. RIP

De tweede stem van Hillman is echt een meerwaarde op dit album en opvolger Sun and Earth and Moon. Ook tijdens liveconcerten.

Als eerbetoon dit album maar weer eens opgezet.
RIP.

Kwalitatief goed album (heeft deze band slechte albums gemaakt?) maar wel het album dat mij wat minder aanspreekt. Het klinkt een beetje alsof de band op de automatische piloot is overgeschakeld. er staan een aantal zeer goede nummers op, maar het geheel luistert wat minder sterk. Feit is dat de band in die periode met heel veel nevenactiviteiten bezig was (politiek, Greenpeace etc.) uitschieters zijn: River Runs Red, One Country.

Benieuwd naar dit album. De reden houd ik gewoon lekker voor mezelf. Reserveren bij de bieb is gelukt.

Wat blijft Blue Sky Mining toch ook een geweldig album, net als Diesel & Dust Op Earth and Sun and Moon staan ook wel enkele mooie songs, maar heb dat album niet. Daar is You Tube dan weer voor.

Heb dit album vanaf de release in bezit, dus nu 33 jaar geleden. Wat een prachtplaat is dit nog steeds. Tijdje niet gedraaid maar sinds kort weer regelmatig in de speler. Moeilijk favorieten te kiezen op dit album want alles klopt voor mij. Deze doet mij net iets meer dan Diesel and Dust, wat ook een prachtplaat is.
Lekkere muziek met sublieme melodielijnen. Dik verdiende 5 sterren!

Ijzersterk album. Weer eens helemaal gedraaid omdat ik met m'n persoonlijke top 100 bezig was en daarin staat One Country, één van de beste 100 nummers die ik ken dus. Heeft ook te maken met herinneringen aan Australië. Deze plaat ademt Australië van begin tot eind.

Jaren niet meer geluisterd dit album maar wat is dit goed zeg. In 1990 was ik behoorlijk fan van Midnight Oil, dat begon uiteraard met Beds Are Burning. Toen Blue sky Mining verscheen bleek dat niet onder te doen voor zijn geweldige voorganger, sterke, deze was eigenlijk zelfs nog beter. Bij de muziekbieb in Utrecht de plaat geleend zodra hij beschikbaar was, op een bandje gezet en maanden lang bijna dagelijks wel een keer dit album gedraaid. Daarna kwam de grungetijd, gevolgd door andere muziekstijlen waar ik voor viel en Midnight Oil raakte in de vergetelheid. Af en toe zing ik Beds Are Burning nog eens mee als hij in een 80's playlist voorbij komt maar daar blijft het dan wel bij. Dankzij het topic van dazzler kwam ik dit album weer eens tegen en gelijk maar weer eens gedraaid na minstens 30 jaar.

Wat een album zeg, ik was echt vergeten hoe goed ze in die periode waren. Elk nummer is een meezinger, (probeer maar eens niet voluit mee te blèren bij Bedlam Bridge, One Country, Forgotten years of Blue Sky Mine) en om de een of andere reden kan ik alle teksten na al die tijd nog meezingen ook, alsof ze al die jaren ergens lagen opgeslagen in mijn brein.
En net als in 1990 grijp ik direct mijn gitaar er weer bij om het geweldige intro van River Runs Red mee te pingelen, wat een mooi stuk muziek is dat.

Blij dat ik dit album heb herontdekt!