Deacon Blue - Ooh Las Vegas (1990)

Wat Deacon Blue ook mag zijn en wat je er ook van mag vinden, ze hebben op de een of andere manier een heel eigen geluid gevonden. Ik kan geen band bedenken waar ik Deacon Blue mee kan vergelijken. Er zijn overeenkomsten met andere bands, dat zeker (Roxette wat betreft een man en een vrouw aan de mike), maar er zijn geen bands die de sound van van deze Schotten benadert.

En ook al komt dit verzamel album uit 1990, ze klinken bijna nergens naar de jaren 80. Bovendien zaten ze hier op een piek wat mij betreft. Whatever you say say nothing met de hit Your Town moest nog komen, maar deze tracks getuigen van behoorlijk wat inspiratie. De liedjes zijn vrolijk, droevig, weemoedig of pub meezingers, maar nergens vervallen ze in cliches. Ook niet muzikaal.

Ze rocken niet, er zijn geen samples, geen dreunende backbeats, maar de chemie die de bandleden hier vast nog gevoeld hebben, maken dit tot aangename luisterliedjes die door de teksten van Ricky Ross boven het maaiveld uitstijgen.

Vind ik ook. Leuk zo te weten dat Deacon Blue niet totaal onbekend is hier

Deacon Blue maakte geweldige muziek. Ambachtelijk en meesterlijk in zijn eenvoud. In dat opzicht is er zeker sprake van verwantschap met de muziek van Prefab Sprout. Beide bands hebben in het verleden gebruik gemaakt van dezelfde producer, namelijk Jon Kelly. 4,5*

Zeer gedurfde 3e plaat van Deacon Blue om na 2 zeer goed verkopende platen in Engeland (Raintown en When The World Knows Your Name) met een dubbel CD te komen met zeer ontoegankelijke nummers, B sides, film tracks en sessions, zoals de cover van deze plaat zegt. Mooie ingetogen nummers die vooral onbekend zijn gebleven. Het bekende Trampolene van Julian Cope in een langzame mooie versie en nog veel meer moois dat bijna niemand ooit nog zal ontdekken.

Samen met de CD Raintown heeft Deacon Blue bij wijze van stunt een limited edition EP uitgebracht Riches, waarop 8 nummers stonden en die in beperkte oplage gratis werd geleverd bij Raintown. Deze Riches CD is later heruitgebracht samen met de 4 Bacharach and David Songs EP op een CD. Deze staat nog niet op MuMe.

Deacon Blue staat hiermee op eenzame hoogte samen met hun stadsgenoten uit Glasgow: Simple Minds, Texas en The Blue Nile.

Hoofdletters-bericht weggehaald.

Superband en bij mijn weten nogal ondergewaardeerd.
Dit is hun mooiste album vind ik. Prachtige liedjes en tijdloos.
Grote uitschieter is ' Take me to the place', een interpretatie van ' Abide with me'. Kippenvel.

Voor 20p bij de kringloop opgevist. Vanavond eens beluisteren. Ben benieuwd. Ken de band voornamelijk van hun (begin) jaren '90 werk.