Herman Brood & His Wild Romance - Cha Cha (1978)

Beste nederpop live LP van de seventies. Wat een energy. Herman in topvorm. Gewoon NL rockgeschiedenis.

DE liveplaat van Brood zoals ie ze nooit meer zou maken. Vader Sjef was maar wàt trots op zn zoon. Werd het toch nog gezellig!

Ok, I'm confused.

Is dit nou wel of geen live-album? Op de hoes staan diverse locaties vermeld, maar ik lees war reacties hier dat die plekken verzonnen zouden zijn. Maar op deze site staat hij wel gewoon onder live-albums.

Wat een lekker energieke en strakke plaat is dit. Die Lademacher kon toch een potje breken, zeg.

Gekocht op het hoogtepunt van de Brood hype, maar ook heel snel in de kast verdwenen. Het voordeel is dat een plaat dan zonder een kras tevoorschijn kan komen.

Wat Cha Cha aantoont, is dat Brood en Wild Romance de opwinding van een aantal nummers op hun eerste twee platen live fantastisch konden vangen en uitbouwen. Op 'Street' en 'Sphritz' staan een aantal Nederrock and roll klassiekers zonder weerga. Enorm uptempo, vol sensatie en opwinding. 'Rock And Roll Junkie', 'Hit', 'Dope Sucks', om er maar eens drie te noemen knallen enorm van deze plaat af. Met Bertus Borgers erbij, komt 'Still Believe', een van Broods hitsingles, maar door Borgers, mede, geschreven, ook prima tot leven. De drie achtergrondzangeressen, José van Iersel van Gruppo Sportivo, Floor van Zutphen en Monica Tjen A Kwoei, maken de sensatie wel af.

Meest opvallend is eigenlijk de afwezigheid van Broods bekendste song 'Saturday Night'. Daarnaast serveert de band een aantal covers, Little Richard en Lou Reeds 'Can't Stand It Anymore'. Vooral deze laatste past zo wonderwel in Broods repertoire dat ik bijna het idee krijg dat dit nummer model heeft gestaan voor Broods solo carrière.

Conclusie, jammer dat ik in die tijd vanuit het Brabantse dorp waar ik toen woonde nooit naar de stad ging om bands te kijken zoals Herman Brood & his Wild Romance. Het was daar niet anders en de schade is meer dan voldoende ingehaald.

Live vind Herman Brood het beste tot zijn recht komen, het klinkt spontaan, gedreven en opwindend, het gros van zijn beste songs staan erop en zijn begeleidingsband moet ook vermeld worden, in het bijzonder de uitstekende gitarist Danny Lademacher. Herman Brood & His Wild Romance brengen eigenlijk bluesrock maar dan met de energie van de punk en de dope-sfeer draagt daar ook toe bij. Herman Brood was korte tijd hot totdat hij het nodig vond om de VS te veroveren wat mislukte. Maar dit laat Herman Brood op zijn best horen. Als je naast een goede compilatie van hem nog een album van Herman Brood wil kopen, laat het dan deze zijn!

Dit album is live opgenomen in de studio met een aantal geselecteerde fans als publiek. De clubs zijn inderdaad verzonnen, zoals de The Pedo Ville.

Gisteren Lademacher zien soloren in 'Saturday Night'. Hij is nog net zo goed als ten tijde van 'Cha Cha'.

Mwah daar heb ik toch wel zeer mijn twijfels over, kijk de oude live opnames nog maar eens terug. Hij was toen helemaal 1 met zijn gitaar, bizar om te zien en dat geldt ook voor de rest van de band. Ongekend niveau met een waanzinnige drive. De latere Romance was leuk maar kon niet in de schaduw van de eerste bezetting staan. Dat Lademacher nog steeds een goede gitarist is daar kom ik overigens niet aan, maar hij mist toch echt wel de drive van toen. En laten we eerlijk zijn, dat is ook logisch, hij is geen twintiger meer...

Voor mij 1 van de beste live albums ever (zeker van eigen bodem). De kwaliteit en plezier spatten de groeven uit. Nederland moest worden veroverd en werd ook veroverd. Het bleef nog lang onrustig.

Citaat uit het boek 'Rock'n Roll Junkie' van Jan Eilander:

"De hoes vermeldde: 'Recorded live at The Relight Café, The Pinge à Linge, The Pedo Ville & The Too Far Gone Discotheque.' Allemaal fake-namen. ChaCha werd opgenomen in de Relight Studio's. De paar honderd aanwezige fans waren tijdens optredens in den lande uitgenodigd. Tijdens de mixage had producer Robin Freeman wat uitzinnig gejuich geleend van Amerikaanse - 'nee geen titels'- live-albums. Het leeuwedeel van de elpee werd in één avond opgenomen. Alle songs waren (op wat koorwerk en de zangpartijen van Brood na) live ingespeeld. (...) 'De beste live-elpee die ik ooit van een Nederlandse band gehoord heb,' schreef Harry van Nieuwenhoven in Oor."

Alles behalve een live-plaat dus. In hetzelfde jaar als Shpritsz gewoon nog een album uitbrengen met deels dezelfde nummers, onder de noemer live-plaat. Het zou me niks verbazen als dit weer één van die uitgekookte rock & roll ideeën uit de hoge hoed van het komische duo Herman Brood/Koos van Dijk is geweest.

Live in Germany vsn Vitesse is ook zo opgenomen. In de studio en het publiek later in de mix eronder gezet.
Uiteraard wel in één take opgenomen.