Adagio - Archangels in Black (2009)

Wat een verassend heerlijk plaatje!

Uitgebreidere post met uitleg volgt later!

Wat ik er tot nog nu van gehoord heb is het een stuk ruiger (meer metal dan prog) dan hun voorgaande albums.

Het is inderdaad vaak wat ruiger dan voorgaand werk. Zoals bij het eerste nummer, die begint met een grunt. Maar dan valt de cleane zang weer in, die een beetje ruiger is dan het vorige album, en mij persoonlijk doet denken aan het laatste Symphony X album, Paradise Lost. Er komen verder nog eens af en toe grunts aan te pas, net zoals het vorige album, maar op deze plaat vind ik de grunts beter passen dan op het vorige vorige album.

Verder heeft dit album erg veel goede Keyboard en Gitaar-solo's. Goed opgebouwde nummers, goede zang, en gewoon aanstekelijke refreinen weer. Dit is sfeervol, soms vrolijk, soms angstaanjagend, soms duister, soms episch. Echt een afwisselende plaat, die erg lekker klinkt! Waar ik de vorige plaat niet zo goed vond, gaat deze zeker weer de goede richting op!

Ik heb ook begrepen dat er in de bezetting wat wijzigingen zijn t.o.v. het vorige album.

De bassist en de gitarist zijn in Adagio de enige twee leden die er al vanaf het begin bij zijn. Na twee albums is de zanger, samen met de drummer en de toetsenist opgestapt, en zijn er dus drie vervangers gekomen voor het nieuwe album 'Dominate'. Waarschijnlijk ook de reden dat Dominate het minste album is van de band. Voor dit nieuwe album is de zanger van op Dominate nogmaals vervangen, en deze keer zijn de vocals door Christian Palin gedaan. Wat in mijn ogen wel de beste zanger is die Adagio ooit gehad heeft.

Een post geleden zei ik dat het weer de goede richting uitgaat met Adagio, maar eigelijk is dit gewoon hun beste album van de vier die ze hebben uitgebracht. Schitterend werkje!

ik weet niet hoe het was toen ze 'meer prog dan metal' klonken, maar zoals het nu is vind ik het prima
4*