Arab Strap - The Red Thread (2001)

Deze plaat doet me denken aan een soort "omgekeerde" discotheek. De muziek hier voelt een tikje verdoofd aan, ik begrijp niets van de teksten - en toch vind ik 't allemaal fantastisch

Jawel - hier heerst de wanhopige droefgeestigheid van de paar ouderwetse stoelen naast de tafeltjes, waar niemand op ging zitten - door god en klein pierke vergeten, maar toch aanwezig

Moet toch dringend eens beginnen aan die andere platen van Arab Strap.

Arab Strap heeft zijn ups en downs (muzikaal gezien dan, tekstueel gezien is het altijd down ). Deze plaat vind ik heel goed, maar met hun veelbejubelde 'Philophobia' kan ik niet veel.

Een op het eerste gezicht niet heel bijzonder album, tot ik bij het nummer 'Screaming In The Trees' terecht kwam. Wat een prachtig nummer is dat. Die bass, de super deprimerende stem. Alleen dat nummer maakt voor mij dit een toch wel top-plaat.

Af en toe komt er weer is een nummer langs die je van het begin tot het einde in een soort droom meeneemt en je kippenvel bezorgt. Dit is er zo eentje

4,5*

Screaming in the Trees is inderdaad van een grote schoonheid...

Ik ben het met Yak eens: 'Philophobia' mag dan hun cult plaat zijn, dit is met glans de beste. Betere songs en veel meer sfeer. Laten we zeggen dat ze zichzelf met 'Philophobia' op de kaart hebben gezet, maar dat ze hier op 'The Red Thread' volwassen zijn geworden. En volwassen mag dan tussen de nodige aanhalingstekens.

Via Mogwai - R U Still in 2 It?, dat ik één van de beste nummers van Mogwai vind, kwam ik bij Arab Strap.
Tot nu toe vind ik het wel aardig, lekker naargeestig en de muziek heeft zoals Zach zegt, een verdoofde klank.

Toch erger ik me regelmatig aan zijn stem. Vaak lijkt hij expres te 'hijgen' tijdens het zingen, om het emotioneel over te laten komen. Zo komt het op mij over. Maar ik probeer nog een paar luisterbeurten.

De zeurderige stem en de slome muziek maken The Last Thread tot een boeiend en duister album. Ik heb geen idee hoe de andere albums van Arab Strap klinken, maar dit was in ieder geval een goede kennismaking. 4*

Ik moet hem nog eens wat vaker gaan beluisteren, maar op het eerste gehoord klinkt dit weer absoluut niet slecht. Nu is het wel zo dat als je eenmaal een album van Arab Strap kan waarderen, er wel meer van hun werk in je straatje zal liggen, maar toch blijft het de moeite waard om je verder in hun werk te verdiepen.

Waar andere bands de grote bewegingen nastreven en het roer van de ene op de andere plaat compleet kunnen omgooien, kiest Strap voor nuanceverschillen met de constante factor van de 'whiskeybruine' teksten. Op The Red Thread worden we geconfronteerd met naar Strap begrippen zware melodieen. Dit is overduidelijk een zwart werkje, zonder in zwartgalligheid te vervallen.

Dat is dan ook de kracht van Arab Strap in mijn ogen; in tegenstelling tot veel comparatieve bands weet Arab Strap cliches te vermijden en worden het geen standaard dweep-platen. Nee, dit is meer iets voor 'stoere' jongens die van seks en drank houden. Nou ja, jongens die daar in ieder geval denken van te houden. Stoer zonder stoer te kunnen zijn, dat is Arab Strap.

Terug in vorm na het wat vlakke Elephant Shoe. De hoes geeft al aan dat dit een veel intensere plaat is. Helaas was deze artistieke opleving van korte duur, want hierna zal de band alleen nog maar formulegewijs het trucje blijven herhalen, zonder de diepgang van deze plaat en Philophobia.

Haunt Me is echt een ontzettend fijn nummer. De sfeer die door het strijkje wordt neergezet is fantastisch.
Gelukkig weer terug bij het oude label, hetgeen de kwaliteit zeer ten goede komt. Prachtig album met Haunt Me dus als hoogtepunt.