Audioslave - Audioslave (2002)

Hier ben ik het dan wel weer mee eens, Morello is echt een van mijn favorieten en ook Cornell kan er wat van.

hmmm...exploder is hier ook niet echt populair, ik heb hem aangevinkt als favoriet!

Geweldig album, komt vooral door het gitaarwerk en de strot van Cornell. Een lekker vol en warm geluid zorgen voor een sfeervol geheel, prachtplaat!

Ik ga deze plaat toch binnenkort ook eens opsnuiven in een cd-zaak.
Eerlijk is eerlijk, de plaat wordt het meest gedragen door de vocals van Chris Cornell,
als iemand anders de nummers had ingezongen was ik er lang niet zo weg van geweest.

Echter, is het wel Chris Cornell die zingt en dat maakt deze nummers gewoon lekker ..

Ik zie nu dat het ook al 4x voor me aan is gezegd, maar toch .. En ja het gitaarwerk is inderdaad ook vermakelijk.

Ik ga dit album binnenkort nog maar eens proberen. Ik ben toch wel een erg grote fan van Morello en vind ht gitaarwerk hier dan ook nog steeds interessant. Ook ben ik de zang van Cornell steeds meer gaan waarderen.

De gitaarsolo in I Am the Highway is live trouwens prachtig! Veel mooier dan de studio versie.

Toch maar een voldoende. Er staan een aantal redelijk goede nummers, maar het album duurt veel te lang. Er staan hier wel maar weinig slechte nummers op, dus een krappe voldoende. Eentje die overigens wel vooral gehaald wordt door het gitaarspel van Morello en de zang van Cornell.

De andere bandleden zijn dan ook vrijwel inwisselbaar imo

Klopt wel...

Daar ben ik het niet mee eens. Ik vind dat Brad en Tim een uitstekende ritmesectie vormen. Op de opvolger hoor je dat nog beter dan op deze plaat. Met name de stampende ritmes zijn fantastisch.

Dat dit album te lang duurt ben ik het dan weer wel mee eens.

Ik vond ze bij RATM veel meer bijdragen dan op dit album.

Dat vind ik wel meevallen, eerder gelijkwaardig. Misschien moet je Out Of Exile eens proberen.

Misschien wel, ik had sowieso het plan om het werk van Morello te gaan verzamelen, dus die komt er dan ook wel in.

dat is het ook, maar dat kan een ander tandemcombodrumbassdinguskoppel net zo goed

Waarom hoor ik dan zelden een betere tandemcombodrumbassdinguskoppel in deze stijl?
Misschien zie ik ze over het hoofd en kan je er een aantal noemen?

Welke stijl?

Zo bijzonder is het allemaal niet

Dat heiende of stampende geluid, ik weet niet hoe ik het anders kan omschrijven. Het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn, een miljoen miljard tempowisselingen, vage maatsoorten te bevatten. Het is duidelijk dat je daarvoor beter ergens anders terecht kan. Er wordt hier wel altijd in dienst van het nummer gespeeld en de sound is hier ook meer dan goed. Vet bas geluid en goede baslijnen. De bas loopt vaak gelijk met de gitaar maar is dan de riff goed en de bas afgezaagd? Ik vind Morello ook geweldig maar luister een keer naar de bas tijdens zijn solo's!

Na jaren weer eens beluisterd. En dan klinkt het toch wel weer erg lekker. Met name Show Me How To Live. Geweldige tekst.

Prima debuutplaat van Audioslave. Ik vind Cornell een van de beste rockzangers en dat bewijst hij hier ook weer, maar dan wel met name op de wat rustigere nummers, als het briljante "Like a Stone". Morello produceert weer de nodige memorabele riffs en de ritmesectie zorgt voor een solide basis. Al met al een dikke voldoende en een uiterst genietbare rockplaat met een gruizig randje.

Aardig album met RATM/Cornell het is een mooie cobinatie. Strakke opnames, en 'vette' nummers waar je wel op los kan gaan

eerste acht songs fenomenaal, daarna wordt het iets minder. heerlijke rockplaat.

Sommige albums vallen eerst tegen en bij herbeluistering toch mee. Maar niet dit debuut van Audioslave. Hij kan me nog steeds niet bekoren. De eerste vijf nummers gaan nog wel en 'Like A Stone' is een heerlijke rocksong, maar het is me allemaal te monotoon, te log en te traag. En de meeste nummers duren gewoon 2 minuten te lang. Ondanks de veelbelovende combinatie Cornell-Morello.

Heerlijke cd,met als hoogtepunt Gasoline en Show me how to live.Deze band werd onmiddellijk door de media met de grond gelijk gemaakt.Ik heb het nooit begrepen,en zal het nooit kunnen begrijpen.Dit schijfje is een vette knipoog naar de 90's,,voor mij het muziekdecennia bij uitstek.En wat heeft die Chris Cornell toch een machtige rock 'n roll voice,Freddy Devadder zou zeggen MACHTIG !!

De gierende stem van Cornell en het vette gitaarwerk van Morello passen elkaar als gegoten. Niet alle nummers zijn even sterk maar het steekt toch allemaal boven de middelmaat uit.

Alleen al voor de opener Cochise. Wat een vet nummer is en blijft dat toch. Dikke voldoende.

Audioslave met in de hoofdrol Chris Cornell aka Komische Chris na zijn laatste paar lachwekkende soloalbums.
Zijn stem blijft echter heerlijk om naar te luisteren.

Dit is een leuk rock album waarbij alleen het herhalingsgevaar nogal op de loer ligt. Nogal veel van hetzelfde.
"Like a Stone" is overigens geweldig.

Dit album is door jaren heen gegroeid tot een favoriet. Eerder stopte ik meestal na het geweldige Like a Stone, omdat ik het nummer daarna stukken minder vindt. De eerste drie nummers zijn recht toe recht aan midtempo riff-rockers, met desondanks voldoende eigen geluid (rage against the machine invloed), maar waarin eerlijkheidshalve een ietsje eentonigheid te ontdekken is. Daarin is het hoogtepunt Show me How to live, stil zitten is onmogelijk. Like a Stone is een "commercieel" klinkend, vet geproduceerd, nummer, maar als alle commerciele muziek zo zou klinken zou de wereld een stuk beter klinken. Luister eens naar die geweldig solo. En een solo kan niet zonder een fantastiche ritmesectie naar mijn idee, waarmee dit nummer de perfectie benaderd. Set if off skip ik dus altijd, echt een matig nummer. Een opvuller heet dat geloof ik. Shadow on the Sun raakte mij in de film Colleteral van Michael Mann -die veel mindere nummers van Audioslave's Revelations ook voor zijn onderschatte Miami Vice gebruikte, maar dat terzijde) Het sferisch begin van het nummer opwerkend naar het opzwepende maar altijd melodieuze refrein past perfect in de sfeer van de film. I Am the Highway is dan weer een lekker meezingetje maar niet bijzonder. De volgende drie nummers vind ik weer bedenkelijk. Light My Way leid de weg naar boven in, en sluit eigenlijk naadloos aan bij de eerste drie nummers.
De twee laatste nummers, die ik dus jaren heb genegeerd, zijn erg mooie ballads en vallen op positieve wijze buiten de boot . Getaway Car met een mysterieuze, prachtig gezongen tekst en een mooie melodie (ik dacht dat dit nummer Saddle up heette) . De afwijking zit in het minimale geluid van het nummer. The Last Remaining Light is bijzonder omdat niet verloopt wat je mischien verwacht. Tegen het einde gaat het wellicht iets over de de top maar a-la.

De stem van Cornel en de muziek van voormalig RATM trio is van onmiskenbaar hoog niveau of het nu je smaak is of niet. Had dit album 3 nummers minder bevat, had het wellicht een 5* klassieker geweest, maar het is nu de 4* dubbel en dwars waard en heeft een bijzondere plaats in mijn collectie.

RIP Chris, te lang geleden dat ik naar deze plaat heb geluisterd...

Daarstraks ook maar weer eens opgezet als eerbetoon. Wat een stem...

Nadat Chris is komen te overlijden heb ik mijn gedachten eens volledig gericht naar Soundgarden en Audioslave. Ik kende de bands al wel en begon ze wat meer te luisteren (ik luister veel meer dan dat ik genoteerd heb hier op MusicMeter) en was erg geschokt van het nieuws. Dit eerste album en naar mijn mening ook gelijk het sterkste album kent zijn hits, meezingers en is gewoon super gaaf om keihard te draaien in de auto. De stem van Cornell en de band afkomsitg van Rage Against the Machine is een te gekke combinatie met een super album tot gevolg, heerlijk!

Heerlijk hard rock album met een aantal klassiekers als 'Show Me How to Live' en 'Cochise', maar ook het wat rustigere 'Like a Stone' gaat er hier goed in. Mooie combinatie tussen de soulvolle rockzang van de van wijlen legende Chris Cornell en de groovende Rage Against the Machine band. Met dik een uur vind ik het album wel echt veels te lang. Het was wellicht een wat sterker geheel geweest als ze de zwakkere broeders gewoon hadden weggelaten.

Ik ben nooit een groot fan geweest van Rage Against The Machine, op een aantal nummers na kon hun muziek mij maar niet bekoren. Met Soundgarden had ik dan nog wat meer, Chris Cornell heeft gewoon een fijne stem om naar te luisteren. Het mag gezegd worden dat de bandleden van RATM wel een groovende sound weten te creëren. De gitaarwerken van Tom Morello worden vaak geprezen, maar juist de ritmesectie zorgt voor de groove, goed aangevuld dan weer door de gitaar. Deze combinatie zorgt dan toch voor het begin van een band dat prima rock maakt. En dat is het dan ook, prima, maar toch zeker niet geweldig.
Het album kent een aantal nummers die niet heel bijzonder zijn, en dit maakt deze te lang voor mijn gevoel. Chris Cornell is op veel nummers ook niet op zijn best, wat er voor zorgt dat in potentie goede nummers wat zwakker overkomen. Nummers als Cochise en Exploder kan ik dan wel waarderen. De favorieten zijn dan toch wel Gasoline, Like a Stone, en I Am The Highway, de wat rustigere nummers dus. Een album dat een aantal lichtpuntjes kent, maar toch ook mindere momenten, een albumcover die ook niet veel in mij oproept, kom ik tot een eindscore van 3,5*.

Als afsluiter lyrics van Light My Way, die nog een honorable mention verdient:

So when I'm lost
Or I'm tired and depraved
Or when my high bullet mind
Goes astray
Won't you light my way

Ten tijde van de release was ik redelijk enthousiast, dat gevoel is inmiddels redelijk weggeëbd. Hoewel de ritmesectie van RATM en Cornell een goede combinatie vormen wordt het geheel op den duur wat zemelig. 65 minuten is teveel van het goede, hoewel Cornell een uitstekende stem heeft hoor ik hem veel liever bij Soundgarden. Gasoline en Show Me How to Live zijn prima songs maar teveel nummers zijn inwisselbaar, bij vlagen vermoeiend en kunnen mij maar matig boeien. Hoewel Morello en consorten prima werk leveren komt het plaatje zelden meer uit zijn hoes. Like a Stone en I Am the Highway vormen 2 stemmige songs en steken fraai in elkaar maar boeten na een minuut of drie aan kracht in en dat geldt eigenlijk voor de gehele schijf. Kortom; destijds fris en een interessante combinatie maar uiteindelijk blijkt het debuut voor mij een gemiddeld plaatje te zijn.

Toch wel een onderbelicht pareltje in mijn collectie. Al duurt hij wel een song of 3 te lang. Maar de groove die deze gasten neerleggen blijft gewoon top. De stem van Cornell mag ik altijd voor wakker gemaakt worden en de songs zijn bijna allemaal van hoog niveau. De afgelopen weken in de auto gehad en weer heerlijk genoten op lange stukken. 4 en halve ster.