Ladyhawke - Ladyhawke (2008)

de jaren 80 zijn terug man

Ik vind het de eerste luisterbeurt wel wat eentonig..

Dat heb ik inderdaad ook een beetje, maar ik ga het zeker nog een paar kansen geven!

Begonnen in de band Two Lane Blacktop, en na 2003 in nog 2 bands, te weten Teenager en Pnau. In 2006 besluit Ladyhawke, die zich noemt naar de gelijknamige Richard Donner film uit 1985, alles alleen te doen. Haar eerste album komt uit op het label Modular in 2007

tis zeker wer een lp vol retro popsongs.
maar ja vroeger hadden ze gewoon een betere popsongs.

back of the van vind ik super

Ze heeft zo'n beetje dezelfde soort stem als die van Heather Nova.

En wordt misschien eens tijd dat ze terug verdwijnen.
Deze trend is al meer dan 5 jaar bezig.
De jaren 80 zijn in deze stijl ondertussen wel al uitgemolken.

Vrij hetzelfde

Ben het nu aan het luisteren.. lekkere niks-aan-de-hand-muziek.. volgens mij ook prima voor tijdens auto rijden.
Lekkere steady beats. Dit houdt je in een bepaalde flow, zelfde gedachtegang

Ze mag 'r best wezen, en ook qua muziek dus

Het klinkt ontzettend jaren 80 (wel ouderwets dus),maar vind het wel goed klinken,het is een ontzettend goeie zangeres.

Zonder het ijzersterke openingstrio had ik waarschijnlijk een hele punt lager gegeven. Maar de megalomane hoeveelheid draaibeurten die ik My Delirium de laatste weken heb gegeven zegt genoeg! Tussen de rest van de niemendalletjes staan nog best wat aardige deuntjes, deze zijn echter nog niet zo blijven hangen.

Wat een ontzettend fijne plaat is dit.

Vandaag voor het eerst gehoord, en het viel me zeker niet tegen. Veel referenties naar de eighties, en af en toe doet haar stem me wat aan Kim Wilde denken (uit diezelfde jaren tachtig).
Nog een paar keer luisteren, want ik weet niet of dit op den duur wat oppervlakkig blijft te zijn.

Wordt alleen maar beter bij elke luisterbeurt. Ik kan geen enkel slecht nummer ontdekken op deze plaat.
Alles mooi strak geproduceert met de fijne stem van Ladyhawke. Ze zingt alsof ze lekker in een hangmat ligt en een beetje mijmert.. soms een beetje zweverig maar ook weer niet té.. en lekker fel in een mooi nummer als Back Of The Van (geweldige retro-clip trouwens)

Ik vond dit vrij eentonig de eerste paar keer dat ik het hoorde, maar daar kom ik nu helemaal van terug. Ik merk steeds meer subtiele details waardoor het niet meer vlak klinkt, maar juist heel doordacht

Het schijnt dat ze een hoop van de instrumenten zelf heeft bespeelt

De remixes zijn ook goed te pruimen. (ze heeft nog een nummer meegezongen met Pnau, namelijk Embrace (check de Miami Horror & Fred Falke remix daarvan!!)
zwijmel..

Een lekkere "relaxed voor in de auto" cd

Dit is idd een gewoon relaxete plaat voor in de auto, niets meer niet minder. Soms denk ik wel dat het wat teveel van het zelfde is een beetje een herhaaloefening van haar single, maar toch iriteert het mij eigenlijk niet echt.

Kzal ze nog een paar keer moeten opleggen als ik mijn definitief oordeel wil vellen.

Gewoon een niks aan de hand album met veel jaren 80 invloeden en het bevalt mij goed moet ik zeggen.
Het wordt nergens te ingewikkeld of diepgaand, gewoon een chille album.

3, 5 Sterren van mij.

Heerlijke jaren 80 cd. My Delerium is m'n lievelingsliedje.

Via het computerspel Dirt 2 op deze artiest terecht gekomen.
Het nummer 'My Delirium' stond op de tracklist van dat spel.
Naar mijn mening is dat ook meteen het beste nummer van het album omdat de rest echt van die 'been there, done that' muziek is.
3,5*

Helemaal mee eens.

Vandaag dit album een derde luisterbeurt gegeven en zoals al eerder op dit topic werd opgemerkt; het is wel muziek met een duidelijk jaren tachtig gehalte en de stem van Philipa "Pip" Brown aka Ladyhawke deed mij ook enigszins denken aan de stem van Kim Wilde. Dit neemt echter niet weg dat ik dit debutalbum van Ladyhawke lekkere muziek vind maar die ik toch niet te vaak moet beluisteren. De kans bestaat dat de lekker in het gehoor klinkende liedjes mij toch snel gaan vervelen.
Beste song (met stip); My Delirium. Ook "Better than sunday" klinkt erg goed.

3,5*

Ik vind haar zo leuk!
Je (nouja ik) hoort vooral in Magic een beetje Depeche Mode terug (dat is natuurlijk altijd goed!)

depeche mode inderdaad daar heeft het iets van weg. 80's electro met volle songteksten, niet slechts refreintjes. Deze tegelijkertijd gekocht met Foster the People, beiden hebben een vergelijkbare sound.
Magic, My Delirium, Love Dont Live Here, Back of The Van, Professional Suicide, Dusk Till Dawn vind ik de beste nummers.
Manipulating woman en Paris is Burning vind ik vrij shit.
Ik heb overigens 3 bonus nummers die akoestiek zijn, eigenlijk zijn allle akoestieke tracks weinig inspirerend dus mis je niks als je ze niet hebt.

Pip is 40 geworden deze week. En dan te bedenken dat we met haar kennismaakten toen ze nog een twintiger was. Tempus fugit.

Zo, dit is lang geleden! Wat fijn om deze weer op te zetten. Jammer dat sommige artiesten net als deze, vaak maar een goed en leuk album uitbrengen. Was daarna niet boeiend genoeg meer, helaas.