Rush - Retrospective, Vol. 2 (1981-1987) (1997)

Zeer goede, en overbodige, verzamel plaat van Rush!

Mijn gedachten over deze tweede Retrospective zullen veel gelijkenissen bevatten met mijn commentaar bij de voorganger hiervan. Opnieuw maak ik een opmerking vooraf over de titel van deze verzamelaar. Volgens Discogs is het “Retrospective II 1981-1987” dat niet op de hoes staat maar aan de zijkant van het doosje. Verdere info: Rush – Retrospective II 1981-1987. Ook deze vereert mijn cd-kast.

In de periode 1981-1987 worden wij verblijd met vijf studioalbums, in chronologische volgorde Moving Pictures (5,00), Signals (4,50), Grace Under Pressure (5,00), Power Windows (4,50) en Hold Your Fire (4,50). Mijn scores staan tussen ronde haakjes, deze periode is op zijn zachtst gezegd mijn favoriete periode, het laat tevens de enorme evolutie zien van weinig of geen keyboards naar het andere soms bombastische uiterste, maar wel met een moddervette pak fantastische, bondigere songs gespeeld door drie topmuzikanten, ja, slechts drie maar.

De nummers staan niet in een chronologische volgorde, maar elk van de vijf albums mag wel drie nummers afvaardigen in een setting waarbij er volgens mij niet aan het geluid van de originele opnames werd “gefoefeld” (West-Vlaams voor “geprutst”). Dat zou zinloos zijn: album één en twee met Terry Brown als producer, album drie met Peter Henderson, album vier en vijf met Peter Collins. Remasters zijn voor mij maar al te vaak onnodig of ongewenst.

Na een voor mij stillere periode, ik noem het geen writer's block, heb ik me de voorbije maanden en weken intensiever bezig gehouden met Rush. Een aantal reviews / meningen zijn het resultaat en ik hoop dat jullie deze met heel veel plezier lezen, samen met de reviews / meningen van collega Rush liefhebbers. Wij weten het allemaal: ze zijn tijdrovend om te typen maar een wondermooie tijdsbesteding om te lezen.

Het is en blijft een verzamelaar maar bekijk eens die tracklist en denk er een podium met publiek bij. Maar er is nog zoveel meer, dit had een tracklist vóór de pauze kunnen zijn. Met gesloten ogen stel ik me dit live voor, laat me even dromen. Ik ga het nog eens zeggen: 1997 was de start van een hartverscheurende periode voor Neil Peart, bijna het einde van Rush maar toch zorgen Retrospective I en II voor een minder ongemakkelijk gevoel. Het jaar daarop verschijnt het livealbum Different Stages, ook ik dacht toen dat het dan over en uit was, gelukkig kregen wij later allemaal ongelijk in 2002.